Η χώρα βρίσκεται στο απόλυτο κενό. Πηγαίνει από μνημόνιο σε μνημόνιο και από αξιολόγηση σε αξιολόγηση…
ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΟΦΙΑ ΒΟΥΛΤΕΨΗ, ΠΡΩΗΝ ΥΠΟΥΡΓΟ, ΝΥΝ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΤΗΣ ΝΔ
Τελεί σε καθεστώς επιτροπείας διαρκείας, που με την «περήφανη διαπραγμάτευση» ήδη απλώνεται στα προσεχή εκατό χρόνια. Παρ’ όλα αυτά, ο κ. Τσίπρας με τον συνεταίρο του, μπροστά στον κίνδυνο της επερχόμενης εκλογικής κατακρήμνισης, φαίνεται ότι αποφάσισαν να της δώσουν το τελικό χτύπημα: Να προσθέσουν σε όλα αυτά και την ακυβερνησία, αλλάζοντας τον εκλογικό νόμο. Τσίπρας και Καμμένος βρίσκονται πλέον στον αστερισμό του Κουτσόγιωργα.
Ακόμη χειρότερα: Στον αστερισμό Παπαδόπουλου που έβαλε στον γύψο όλες τις εξουσίες – νομοθετική, δικαστική, Τύπο – πλην της δικής του.
Με όχημα την αγωνία των μικρών κομμάτων να παραμείνουν στο παιχνίδι, ο κ. Τσίπρας μαγειρεύει έναν καλπονοθευτικό νόμο προκειμένου να μειώσει τις επιπτώσεις της ήττας του και με τελικό στόχο την ακυβερνησία – ώστε να έχει ρόλο και λόγο.
«Μετά από εμένα η καταστροφή»! Αυτή είναι η λογική!
Ως γνωστόν, το ισχύον εκλογικό σύστημα είναι η απλή αναλογική. Για την ακρίβεια είναι απλή αναλογική ως τις 250 έδρες – γι’ αυτό και ακόμη και κόμματα που μόλις ξεπερνούν το 3% κατορθώνουν να εξασφαλίζουν τουλάχιστον δέκα βουλευτές.
Μετά τις 250 έδρες, υπάρχει το λεγόμενο «μπόνους» των 50 εδρών που πηγαίνει στο πρώτο κόμμα.
(Αρχικά, με το νόμο 3231/2004 του τότε υπουργού Εσωτερικών Σκανδαλίδη, το «μπόνους» ήταν 40 έδρες, οπότε το σύστημα ήταν η απλή αναλογική ως τις 160 έδρες. Οι 260 έδρες μοιράζονταν αναλογικά με εκλογικό μέτρο το άθροισμα των ψήφων των κομμάτων που ξεπερνούσαν το όριο του 3% δια του 260. Με το νόμο 3636/2008 του τότε υπουργού Εσωτερικών και σημερινού Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Π. Παυλόπουλου, το «μπόνους» αυξήθηκε στις 50 έδρες, οπότε το σύστημα είναι πλέον η απλή αναλογική για τις 250 έδρες).
Ο νόμος αυτός εφαρμόστηκε για πρώτη φορά στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις (Μαΐου και Ιουνίου) του 2012.
Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για «μπόνους», δηλαδή για δώρο, για επιβράβευση του πρώτου, αλλά για την βούληση του νομοθέτη να δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για σχηματισμό κυβέρνησης και να αποφεύγεται η ακυβερνησία.
Με τον τρόπο αυτό ικανοποιούνται δύο βουλήσεις: Η βούληση του λαού με την οποία αποφαίνεται ποιος θέλει να είναι ο πρώτος – και επομένως αυτός που θα έχει τον πρώτο λόγο για τον σχηματισμό κυβέρνησης – και η βούληση του νομοθέτη για σχηματισμό κυβέρνησης, δια του σχηματισμού σταθερής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας.
Δηλαδή δεν πρόκειται για επιβράβευση, αλλά για απόφαση ενίσχυσης της δυνατότητας σχηματισμού κυβέρνησης.
Αν ο νόμος έδινε τη δυνατότητα σχηματισμού κυβέρνησης από το δεύτερο κόμμα (που θα μπορούσε να συνεργαστεί με το τρίτο, το τέταρτο και ούτω καθεξής), τότε θα είχαμε νόθευση της λαϊκής βούλησης ως προς την επιλογή του πρώτου κόμματος και αποκάλυψη της εξουσιομανίας του δεύτερου και όλων των υπολοίπων.
Απλά πράγματα: Όταν ο λαός φέρνει κάποιον στην πρώτη θέση, έχει δηλώσει ποιος θέλει να έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων.
Ο κ. Τσίπρας επωφελήθηκε από αυτόν τον νόμο σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις (Ιανουαρίου και Σεπτεμβρίου 2015). Αν ήθελε να τον αλλάξει, έπρεπε να το κάνει αμέσως μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015 και οπωσδήποτε ενόψει των εκλογών του Σεπτεμβρίου.
Παρά το γεγονός ότι ο ίδιος και το κόμμα του επαναλαμβάνουν τα φληναφήματα περί «πάγιας θέσης για απλή και άδολη αναλογική), όχι μόνο δεν άλλαξε τον νόμο, αλλά και τον… υπερασπίστηκε μετά μανίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι τον Μάιο του 2012, όσο είχε στα χέρια του την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, ο κ. Τσίπρας αποκαλούσε «καλπονοθευτικό» το νόμο με τον οποίο μετά κέρδισε σε δύο διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις. Αλλά το 2013, όταν είχε τεθεί θέμα εκλογικού νόμου, ο Τσίπρας, ενόψει επικράτησής του σε περίπτωση εκλογών, δεν ήθελε ούτε να το ακούσει, επιχειρηματολογώντας μάλιστα για την ανάγκη να έχει προβάδισμα το πρώτο κόμμα. Με μεγαλύτερο πάθος δε υπερασπίστηκε ο ΣΥΡΙΖΑ τον ισχύοντα εκλογικό νόμο κατά την περίοδο πριν από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015. Χαρακτηριστική είναι και η θέση του Προέδρου της Βουλής, που ερωτηθείς τον Φεβρουάριο του 2015, είπε πως «ο εκλογικός νόμος μπορεί να περιμένει για αργότερα». Από τις κατά καιρούς δηλώσεις των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και του ίδιου του κ. Τσίπρα προκύπτει ότι χρησιμοποιούν τον εκλογικό νόμο καταπώς τους βολεύει κάθε φορά.