Χθες το απόγευμα πήγα στο περίπτερο κοντά στο γραφείο μου και ο Μανώλης ο περιπτεράς με ρώτησε με έμφαση: «Γιατί μετά από 8 χρόνια δεν έχουμε καταλάβει ΤΙΠΟΤΑ;»
ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΗ ΒΕΡΟΥΤΗ, ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑ, ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΟ, ΜΗΧΑΝΙΚΟ
Τον ρώτησα τι εννοεί, και μπήκε σε έναν μονόλογο γιατί δεν παράγουμε τίποτα, γιατί κανείς δεν αφήνει κανέναν στην ησυχία του, γιατί από μικροεπιχειρηματίας που δίνει δουλειά σε άλλα δυο άτομα έχει καταντήσει εισπράκτορας για το κράτος, γιατί από τα 100 ευρώ που θα βγάλει ως μικτό κέρδος στο τέλος θα του μείνουν δέκα ευρώ και από αυτά το κράτος θα του ζητήσει τα 8, γιατί αυτός φορολογείται από το πρώτο ευρώ ενώ άλλοι με τρία παιδιά φορολογούνται μετά τα €9.500, γιατί ακόμα δεν έχουμε κάνει αυτές τις βλογημένες μεταρρυθμίσεις που μας ζητάνε να κάνουμε;
Στην ουσία προσπαθούσε να με κάνει να συμφωνήσω μαζί του πως έχουμε μια άχρηστη οικονομία. Διαφώνησα.
Η οικονομία μας, με 70%-75% υπηρεσίες, δεν διαφέρει από άλλες στην αναλογία τριτογενούς τομέα υπηρεσιών προς πρωτογενή και δευτερογενή παραγωγή. Οι προηγμένες οικονομίες παγκοσμίως, και στην Ευρώπη, περίπου αυτή την μίξη έχουν. Κοντά στο 70% τομέα υπηρεσιών.
Η Ελλάδα με την παροχή υπηρεσιών τουρισμού και την παροχή ναυτιλιακών μεταφορικών υπηρεσιών, συν την παιδεία, συν το εμπόριο, συν όλα τα επαγγέλματα υπηρεσιών, συν τον δημόσιο τομέα που είναι όλος υπηρεσίες, συν όλα τα συναφή μιας προηγμένης οικονομίας, βρίσκεται επίσης πάνω από το 70% ποσοστό από υπηρεσίες.
Ο τριτογενής τομέας δεν είναι άχρηστος. Το αντίθετο είναι. Δείχνει την ωριμότητα μιας οικονομίας να παρέχει ποιότητα ζωής στην κοινωνία των ανθρώπων και επίσης ορίζει την ταχύτητα γυρίσματος του χρήματος και την διασπορά του στον πληθυσμό.
Μια οικονομία που είναι εμπροσθοβαρής στην εξόρυξη πρώτων υλών συν την αγροτική παραγωγή (πρωτογενής τομέας) και την μεταποίηση των πρώτων υλών σε βιομηχανικά αγαθά, δεν μπορεί να παρέχει ούτε τις υψηλές αμοιβές της παροχής υπηρεσιών πχ ενός ανεπτυγμένου τραπεζικού τομέα, ούτε να πετύχει τη διασπορά του πλούτου που παράγεται.
Στον 21ο αιώνα, το κεφάλαιο είναι ο ίδιος ο Άνθρωπος, και όχι κάποιες βιομηχανικές εγκαταστάσεις ή κάποια αχανής έκταση γεωργικής παραγωγής!
Άρα ΔΕΝ είναι το πρόβλημα της οικονομίας μας πως δεν παράγει αρκετά! Ούτε είναι το πρόβλημά της πως δεν μπορεί να εξάγει! Οι τουριστικές υπηρεσίες που πληρώνονται με εισαγόμενο χρήμα είναι ισοδύναμες με τις εξαγωγές!
Κάθε 2ευρω που πληρώνει ένας Βρετανός τουρίστας στις διακοπές του σε ένα ελληνικό νησί για να φάει ένα πιτόγυρο, ισοδυναμεί με εξαγωγή του πιτόγυρου αυτού στη Βρετανία, χωρίς μεσάζοντες και χωρίς κόστος μεταφορικών! Κάθε κοντέινερ που μεταφέρεται από ένα ελληνικό πλοίο ισοδυναμεί με εξαγωγή μεταφορικών υπηρεσιών στη χώρα προέλευσης του κοντέινερ!
Το πρόβλημα της Ελλάδας, όπως εξήγησα στο Μανώλη, είναι το ότι πρέπει να βγάλει €100 για να του μείνουν €2 για να ζήσει. Δεν μιλάμε να μείνει τίποτε για να επενδύσει στο μαγαζί του!
Ουσιαστικά ο κάθε Μανώλης είναι ένα αναλώσιμο λιπαντικό στο γρανάζι της κρατικής μηχανής, και έτσι αντιμετωπίζεται, όταν ζητάμε από 2,7 εκατομμύρια εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα να συντηρήσουν άλλους 3.700.000 Έλληνες από τον πλούτο που δημιουργούν με τη δουλειά τους.
Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι η ανεργία, και το ότι ο ίδιος δεν έχει τη δυνατότητα να συνεχίζει να συντηρεί πλέον 3 θέσεις εργασίας μαζί με τη δική του, ώστε να πληρώνει από το 100ευρω τα €40 σε μισθούς, τα €50 στο κράτος, και από τα €10 που του μένουν να πρέπει να δώσει άλλα €8 στο κράτος.
Η υπερφορολόγηση κοστίζει σε θέσεις εργασίας, και όπως μου εξήγησε ο Μανώλης με τα δικά του λόγια, αν δεν το κλείσει θα αναγκαστεί να δουλεύει δυο βάρδιες ο ίδιος. Αυτό σημαίνει ένας λιγότερος υπάλληλος. Ένας παραπάνω άνεργος!
Το κακό για όλους μας φυσικά είναι πως όσο συνεχίζει το τεράστιο κράτος να μασάει και να φτύνει δουλειές του ιδιωτικού τομέα, τόσο θα πλησιάζουμε προς την ολική κατάρρευση της οικονομίας μας.
Βέβαια για να το καταλάβει κάποιος αυτό, θα πρέπει να έχει δουλέψει έστω και μια φορά στη ζωή του βραδινή βάρδια, και δυστυχώς οι καφέδες στα καφενεία, που κοσμούν τα βιογραφικά των σημερινών κυβερνώντων, δεν μετράνε για δουλειά στον πραγματικό κόσμο.
