Στάση αναμονής σε σχέση με το ενδεχόμενο πολιτικών εξελίξεων τηρεί η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών, όπως καταγράφεται σε όλες τις μετρήσεις, καθώς δεν διαμορφώνεται μία ισχυρή τάση υπέρ της διεξαγωγής πρόωρων εκλογών και οι πολίτες είναι μοιρασμένοι με… αμήχανο τρόπο. Πάντως, πέραν του εκλογικού αιτήματος της ΝΔ, πολλοί προκρίνουν την ανάγκη να διεξαχθούν εκλογές εξαιτίας των παλινωδιών, των αστοχιών και των ερασιτεχνισμών που διαρκώς εμφανίζει η παρούσα κυβέρνηση. Κι όμως, όσο κι αν ακούγεται περίεργο -και παρότι με όρους διαχείρισης της κυβερνητικής καθημερινότητας το υπουργικό συμβούλιο παίρνει κάτω από την βάση- η παρούσα κυβέρνηση δεν έχει ακόμη εξαντλήσει την χρησιμότητά της για τη χώρα.
Βεβαίως, με αφορμή τις δυσκολίες του Μεγάρου Μαξίμου να δρομολογήσει μεταρρυθμίσεις, να προωθήσει τις ιδιωτικοποιήσεις, αλλά και να έρθει σε συμβιβασμό με τους εταίρους και δανειστές για την δεύτερη αξιολόγηση, η ΝΔ ζητεί διαρκώς εκλογές. Φυσικά, ως κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης που «καλπάζει» στις δημοσκοπήσεις, είναι εύλογο και λογικό να ζητεί να πέσει η κυβέρνηση. Οποιοδήποτε κόμμα έχει βρεθεί στην θέση της έχει κάνει το ίδιο σε όλες τις συγκυρίες της μεταπολιτευτικής ιστορίας της χώρας. Ωστόσο, πέραν της ΝΔ, που… απλώς κάνει την δουλειά που οφείλει να κάνει, υπάρχει και η πραγματικότητα. Και αυτή η πραγματικότητα υπαγορεύει ότι η παρούσα κυβέρνηση έχει ακόμη μεγάλη χρησιμότητα για τη χώρα, και σε ό,τι αφορά την υλοποίηση του προγράμματος, αλλά κυρίως αναφορικά με την διαμόρφωση του κοινού αισθήματος για τον μονόδρομο της παρούσης οικονομικής πολιτικής.
Πολιτική αποτελεσματικότητα
Όπως προαναφέρθηκε, φυσικά ουδείς παραγνωρίζει πως η κυβέρνηση Τσίπρα είναι διαχειριστικά ανεπαρκής -και αυτό δεν αφορά μόνο τις δράσεις που σχετίζονται με τις «μνημονιακές» υποχρεώσεις της χώρας, αλλά και ευρύτερα κάθε πτυχή της κυβερνητικής πολιτικής. Η κυβέρνηση έχει δημιουργήσει ένα χάος αναφορικά με το προσφυγικό, κατάφερε να φτιάξει ένα ενοποιημένο ασφαλιστικό ταμείο (τον ΕΦΚΑ) με…. μεγαλύτερα ελλείμματα από τα συνιστώντα ταμεία του, η γραφειοκρατία ζει και βασιλεύει, στις δημόσιες υπηρεσίες επικρατεί ένα χάος, ενώ ακόμη και στον τομέα της δημόσιας τάξης το αίσθημα της ανασφάλειας, των «αβάτων» και της έξαρσης της εγκληματικότητας έχει επανακάμψει δριμύτερο.
Ως εκ τούτου, προφανώς και προκαλεί απορία η διαπίστωση πως η παρούσα κυβέρνηση συνεχίζει να είναι χρήσιμη για τη χώρα, παρά την χαμηλή βαθμολογία της σε όλους τους επιμέρους τομείς. Κι όμως, η κυβέρνηση, την ώρα που περνά κάτω από την βάση στη διαχείριση, προβαίνει από καιρού εις καιρόν σε… αποσπασματικές αλλά σημαντικές κινήσεις -έστω κι αν το κάνει απλώς και μόνο για να δείξει στους δανειστές ότι παραμένει στοιχειωδώς αξιόπιστη. Μερικά παραδείγματα που φαίνονται αποσπασματικά, αλλά έχουν τεράστια σημασία, είναι τα εξής: ακούμε επί 10 χρόνια την υιοθέτηση «ηλεκτρονικού εισιτηρίου» στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, το οποίο θα οδηγούσε σε «έκρηξη» τα έσοδα των δημοσίων οργανισμών που διαχειρίζονται τα Μέσα. Κι όμως, το ηλεκτρονικό εισιτήριο ξεκινά επί αυτής της κυβέρνησης. Επίσης, το προηγούμενο διάστημα είχε ξεσπάσει… πολιτικός πόλεμος για την πώληση περισσότερων από 100 φαρμάκων ευρείας κυκλοφορίας σε σούπερ μάρκετ. Κι όμως, ενώ οι φαρμακοποιοί απειλούσαν την κυβέρνηση Σαμαρά ότι «τα φαρμακεία θα γίνουν εκλογικά κέντρα του ΣΥΡΙΖΑ» για να μην περάσει η μεταρρύθμιση, κι αυτό έγινε επί ΣΥΡΙΖΑ! Το ίδιο και με το λεγόμενο «υπερταμείο ιδιωτικοποιήσεων». Όσο κι αν η κυβέρνηση βρίσκει διαρκώς προφάσεις εν αμαρτίαις προκειμένου να καθυστερεί την έναρξη της λειτουργίας του, το «υπερταμείο» έχει νομοθετηθεί και η δομή του έχει σχηματοποιηθεί. Για να μην μιλήσει κανείς για την ολοκλήρωση μεγάλων επενδύσεων, που έγιναν έστω και με… υπουργούς που έκλαιγαν, όπως η επένδυση της Cosco στο λιμάνι του Πειραιά ή η έναρξη των έργων στο Ελληνικό για την δημιουργία της «Αθηναϊκής Ριβιέρας»…
Κοινωνικό μήνυμα
Όμως, πέραν αυτών, που ενδεχομένως μία κυβέρνηση φιλελεύθερων ή τεχνοκρατών να μπορούσε να τα δρομολογήσει καλύτερα και… προθυμότερα, η βασική συμβολή του ΣΥΡΙΖΑ και της παρούσης κυβέρνησης είναι η κοινωνική συνειδητοποίηση πως η ακολουθούμενη οικονομική πολιτική και η υλοποίηση της φράσης «ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε» είναι μονόδρομος για την Ελλάδα. Πέραν του 15%-20% των πολιτών που δηλώνουν εύκολα και αβασάνιστα ότι θα ήθελαν επιστροφή στην δραχμή, αγνοώντας τις δραματικές επιπτώσεις ενός τέτοιου σεναρίου, η ευρεία κοινωνική πλειοψηφία έχει πειστεί ότι «αφού και ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει τα ίδια, δεν μπορεί να γίνει αλλιώς», βάσει μίας από τις δημοφιλέστερες φράσεις που ακούει κανείς σε καφενεία, σε σπίτια και σε παρέες φίλων. Με άλλα λόγια, επειδή καλώς ή κακώς πολλοί πολίτες κρίνουν ακόμη τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ βάσει του κυβερνητικού παρελθόντος τους και των σκληρών μέτρων που πήραν, τώρα πείθονται ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Αρκετοί, παρά την δημοσκοπική κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ, συνεχίζουν να πιστεύουν ότι το κυβερνών κόμμα παραμένει το πλέον κοινωνικά «ευαίσθητο» που αντιτίθεται ακόμη και σε αυτά που εφαρμόζει. Άρα, για να το κάνει, μάλλον δεν θα μπορεί να γίνει αλλιώς, σύμφωνα με όσα δηλώνουν οι πολίτες στις δημοσκοπήσεις που ερευνούν τις τάσεις και το «θυμικό» της κοινής γνώμης.
Συν τοις άλλοις, υπάρχει άλλη μία, τελευταία αλλά όχι λιγότερο σημαντική, παράμετρος: ότι, δηλαδή, όσο ο ΣΥΡΙΖΑ είναι στην εξουσία εφαρμόζοντας «μνημονιακές» πολιτικές, έχει αποδειχθεί ότι οι απεργίες είναι λιγότερες, τα πεζοδρόμια άδεια από διαδηλωτές και οι πλατείες χωρίς κόσμο και «προφήτες» που ευαγγελίζονται «εύκολες λύσεις». Βεβαίως, αυτό οφείλεται και στο γεγονός ότι το προηγούμενο διάστημα ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ που εν μέρει πυροδοτούσε τις οξύτατες κοινωνικές αντιδράσεις. Όμως, όπως και να έχει, αλλιώς είναι να προσπαθεί κάποιος να δρομολογήσει επώδυνες μεταρρυθμίσεις έχοντας ένα μεγάλο κόμμα της Αριστεράς στο πεζοδρόμιο κι αλλιώς όταν αυτό το κόμμα εδρεύει στο Μέγαρο Μαξίμου και… τα υπογράφουν όλα οι βουλευτές του με τα δύο χέρια.
