Αυτή είναι η τελευταία φορά που δίνεται η ευκαιρία στο «κτήνος» των ευρωπαϊκών γηπέδων, Ζλάταν Ιμπραχίμοβιτς , για να κατακτήσει ένα πραγματικά σημαντικό τρόπαιο στην καριέρα του, παρ’ όλο το γεγονός πως έχει φορέσει τις πιο βαριές φανέλες στο ευρωπαϊκό στερέωμα…
ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΠΥΡΟ ΔΑΡΣΙΝΟ
ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΚΤΗ ΤΗΣ «ΩΡΑΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡ»
Είναι αχώνευτος. Είρωνας και αλαζόνας, δεν σέβεται τίποτα και κανέναν. Ομάδες, φανέλες, δημοσιογράφους και οπαδούς, παράγοντες και μεγιστάνες. Ο Ζλάταν Ιμπραχίμοβιτς είναι ένα σκέτο κάθαρμα των ευρωπαϊκών γηπέδων. Και από την περασμένη Τετάρτη είναι ένας από τους υποψηφίους για να αρπάξει το τρόπαιο του Champions League, γεγονός αποκύημα της… ροπαλιάς στο κεφάλι της Τσέλσι.
Είναι φοβερό και τρομερό το γεγονός πως ο Βοσνιοσουηδός δεν έχει καταφέρει να κατακτήσει ακόμη το Champions League έχοντας φορέσει τις φανέλες των Γιουβέντους, Ίντερ, Μίλαν, και Μπαρτσελόνα. Και είναι φοβερό, επειδή είναι καθαρά θέμα συγκυριών. Διότι στα χρόνια όπου μεσουρανούσε ως ο κορυφαίος στράικερ στην πιάτσα, οι ομάδες του ζούσαν στιγμές πρωτοφανούς αστοχίας. Επιτυχίες στα εγχώρια πρωταθλήματα, αποτυχίες στην Ευρώπη.
Λίγο πολύ η ιστορία του Ζλάταν είναι γνωστή. Το μονίμως γεμάτο ψυγείο, κάτι που εμείς στην Ελλάδα θα ονομάζαμε κατοχικό σύνδρομο, η αλλεργία στην πειθαρχία, το πιο φουσκωμένο «εγώ» στην ιστορία των πιο φουσκωμένων «εγώ», η μόνιμη κόντρα με τους δημοσιογράφους που δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους, το πάθος με το σώμα του και με τη σωστή διατροφή, δείγμα του επαγγελματισμού του.
Αυτό το οποίο είναι πραγματικά απροσδιόριστο, είναι το ψυχολογικό προφίλ του. Διότι ο Ζλάταν δεν είναι και πολύ στα καλά του. Και γι’ αυτό είναι τόσο αναγκαίος στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Απαραίτητος. Ίσως και πιο σημαντικός από την ίδια την διελκυστίνδα του Κριστιάνο Ρονάλντο με τον Λιονέλ Μέσι.
Δεδομένα, δεν είναι ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο. Ο ίδιος όμως παίζει πάντα προσπαθώντας να αγγίξει το τέλειο, γνωρίζοντας όμως ότι στην πραγματικότητα δεν θα το φτάσει. Δεν το λέει όμως ποτέ. Αντιθέτως, υποστηρίζει δημοσίως πάντοτε το αντίθετο. Γι’ αυτόν δεν υπάρχουν Μέσι και Ρονάλντο. Και ο καλύτερος ποδοσφαιριστής γι’ αυτόν ήταν ο Βραζιλιάνος Ρονάλντο.
Δεν είναι και πολύ στα καλά του. Ειδικότερα όταν αποδεδειγμένα ασχολείται με το Ταε Κβο Ντο, προκειμένου να βγάλει το άχτι του αλλά και για να ενισχύσει τη δύναμη και το άνοιγμα των ποδιών, αποκτώντας ένα ακόμη πλεονέκτημα στο ποδόσφαιρο. Λογική που αγγίζει στα όρια του παραλόγου, ειδικότερα όταν μιλάμε για έναν παίκτη world class επιπέδου.
Παρ’ όλα αυτά ο Ζλάταν Ιμπραχίμοβιτς παραμένει συμπαθής. Ο λόγος είναι απλός. Είναι παικτάρα, αλητάμπουρας, το οποίο ιντριγκάρει τους πιτσιρικάδες και έχει έναν δικό του κώδικά ηθικής, μία φιλοσοφία ζωής. Είναι κακό παιδί, το ξέρει και το υποστηρίζει. Παίρνει συνεντεύξεις από τον εαυτό του πριν από κάθε ματς, απαντάει μονολεκτικά στον εαυτό του, διότι είναι σνομπ με ότι μπορεί να μοιάζει με δημοσιογραφική διεργασία, ενώ προσπαθεί επίμονα να δείξει ότι υπάρχει μυστήριο πίσω από αυτό που δείχνει.
Έχει δικό του application σε πλατφόρμα android και σε ios για να ενημερώνει τους fans του για ότι αυτός θεωρεί ότι είναι σημαντικό. Έχει χτυπήσει tattoo δεκάδες ονόματα ανθρώπων οι οποίοι αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα υποσιτισμού. Ένα ζήτημα, το οποίο έχει σημαδέψει τα παιδικά του χρόνια. Αναμφίβολα είναι πολύ σκληρό για ένα παιδί να πεινά.
Τώρα μένει στη Γαλλία, στο Παρίσι. Και έφυγε στεναχωρημένος από το Μιλάνο και τη Μίλαν. Στεναχωρήθηκε διότι ο Αντριάνο Γκαλιάνι θεώρησε ότι η ομάδα δεν μπορεί πλέον να τον πληρώνει. Ήταν τόσο επηρεασμένος από την υπόθεση, που δύο χρόνια μετά υποστηρίζει ότι θέλει να επιστρέψει στο Μιλάνο αρκεί να φύγουν αυτοί που μικραίνουν την ομάδα. Θεωρούσε άλλωστε πως μία ομάδα θα πρέπει να σπαταλά χρήματα, όχι μόνο για να τον πληρώνει αλλά και για ν’ αγοράζει πάντοτε τους καλύτερους παίκτες. Γι’ αυτόν δεν υπάρχει μέση λύση.
«Ο Αρσέν Βενγκέρ με ζήτησε για να περάσω από δοκιμή στην Άρσεναλ όταν ήμουν 17. Φυσικά και τον απέρριψα. Ο Ζλάταν δεν κάνει δοκιμές», είχε πει ο μικρός θεούλης, μιλώντας για τον εαυτό του σε τρίτο πρόσωπο. Στην ουσία όμως, απέφευγε πάντα τις δοκιμές διότι δεν εκτιμούσε ποτέ τους προπονητές. Ο Ιμπραχίμοβιτς μελετούσε πάντα για το ποδόσφαιρο και γρήγορα πίστευε πως οι γνώσεις των προπονητών του δεν ήταν αρκετές για να μπορέσουν να του επιβληθούν. Ήξερε πως είναι μία δύναμη της φύσης η οποία θα μπορούσε ν’ αλλάξει κάθε ματς, ανά πάσα ώρα και στιγμή. Αυτό λέγεται ύβρις. Αλλά αυτό είναι ο Ζλάταν Ιμπραχίμοβιτς. Ο εξευγενισμένος βάρβαρος. Το συμπαθές κάθαρμά.