ΠΟΛΙΤΙΚΗ / ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ / ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ / ΥΓΕΙΑ / ΕΠΙΣΤΗΜΗ

4_

Οι συνταξιούχες «κόρες» του δημόσιου τομέα

σε Ελλάδα/Μαζί τα φάγαμε

«Την αποτρέψαμε απ’ το να δουλέψει και να παντρευτεί, για να μας φροντίσει» λέει μια «σπασμένη» φωνή ηλικιωμένου, «δεν έχω περιουσία να της αφήσω, αλλά υπολόγιζα ότι με τη σύνταξή μου θα ήταν εξασφαλισμένη». Ο ανήσυχος 90χρονος συνταξιούχος δάσκαλος κάλεσε την κ. Αθηνά Οικονομίδου, διαχειρίστρια του blog agamesthigateres και επικεφαλής μιας μέχρι πρόσφατα αφανούς πληθυσμιακής ομάδας, ζητώντας βοήθεια, καθώς νιώθει ότι το τέλος πλησιάζει και αφήνει την αγαπημένη του 60χρονη κόρη «ξεκρέμαστη».
Η «κληροδότηση» της σύνταξης του γονιού, δημοσίου υπαλλήλου, στην άγαμη (ή διαζευγμένη) κόρη συνδέεται με μια διαδεδομένη αντίληψη για τον ρόλο του Δημοσίου αλλά και με τις ιδιαιτερότητες της ελληνικής οικογένειας, όπου ενδημούν στενές σχέσεις – ακόμα και εξάρτησης. Οι κατά καιρούς αλλαγές στον θεσμό αντανακλούν την πρόσφατη ελληνική ιστορία και μια… ισότητα φύλων, που έως σήμερα δεν έχει πραγματωθεί. «Η χορήγηση της σύνταξης ανάγεται στον 19ο αιώνα και αποτέλεσε κατ’αρχάς εκδήλωση μέριμνας του κράτους για τις οικογένειες των στρατιωτικών λόγω των ιδιαίτερων κινδύνων» σημειώνει ο κ. Γιώργος Βλαχόπουλος, δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω, «έτσι, στο κεφάλαιο «περί συντάξεων του στρατού ξηράς» του Ν.205/1852 ορίστηκε ίσως για πρώτη φορά πως ακόμα και αν η χήρα δεν δικαιούται σύνταξης (λόγω διάζευξης), δικαιούνται τα παιδιά: άρρενα ανήλικα ή ανάπηρα, θήλα μέχρι αποκαταστάσεώς τους». Εν συνεχεία, το δικαίωμα επεκτάθηκε στο ευρύτερο Δημόσιο. «Δεν υπάρχει άλλη χώρα της Ε.Ε. με παρόμοιο μέτρο» επισημαίνει ο κ. Βλαχόπουλος.
«Ο πατέρας μου πέθανε το 1979, όταν εγώ πέρασα στο πανεπιστήμιο» λέει στην «Κ» η κ. Οικονομίδου, που είναι καθηγήτρια Αγγλικών. «Τότε, με τη σύνταξή του ζούσαμε όλοι: η μητέρα μου, η γιαγιά μου, ο θείος μου και εγώ», θυμάται, «εγώ παράλληλα με τις σπουδές εργαζόμουν, αλλά αν αποποιούμην το μερίδιό μου, δεν μπορούσα να το μεταβιβάσω στη μητέρα μου, συνεπώς, θα επιβάρυνα τον συνολικό, πενιχρό, οικογενειακό μας προϋπολογισμό». Εκείνη συνέχισε να εργάζεται, συγκεντρώνοντας ένσημα, «τα οποία, ωστόσο, σήμερα δεν μπορώ να αξιοποιήσω». Η ίδια νιώθει εγκλωβισμένη από νομοθετικές αλλαγές των τελευταίων 40 ετών.
Οι δικαιούχοι σήμερα από τον ευρύτερο δημόσιο τομέα είναι 20.000 γυναίκες, εκ των οποίων 10.000 είναι συνδικαιούχοι, μοιράζονται δηλαδή τη σύνταξη με κάποια μητέρα. Υπάρχουν, όμως, και περίπου 10.000 δικαιούχοι από άλλα Ταμεία. «Συν τω χρόνω, αποκαλύφθηκε ότι ανάλογη ρύθμιση υπήρχε και στο ΝΑΤ, στο ΤΣΜΕΔΕ και στο ΤΣΑΥ» προσθέτει η ίδια, που έχει κινηθεί νομικά. Σήμερα, συνταξιοδοτικό δικαίωμα έχουν κόρες όσων διορίστηκαν πριν από το 1983 και όσες το 2010 ήταν 50 ετών. «Η πλειονότητα είναι γυναίκες άνω των 60 ετών που δεν έχουν δουλέψει ποτέ, επειδή η ένταξη της γυναίκας στην ελληνική αγορά εργασίας άρχισε μαζικά το ’80» υπενθυμίζει. «Οι περισσότερες ήταν κόρες χαμηλόβαθμων υπαλλήλων, με συντάξεις έως 900 ευρώ» διευκρινίζει.
«Οι εν εξελίξει τροποποιήσεις είναι αντισυνταγματικές, γιατί, καθώς έχουν αναδρομική ισχύ, βάλλουν ένα γεγενημένο δικαίωμα» υποστηρίζει. «Συμβουλεύω τις ηλικιωμένες να διερευνήσουν, αν δικαιούνται αναπηρικό επίδομα και τις νεότερες να αποποιηθούν του δικαιώματος».
Ιωάννα Φωτιάδη

Αφήστε μια απάντηση

Your email address will not be published.

*

Πρόσφατα από Ελλάδα

Go to Top