Στην Πάργα της Ηπείρου είδε το φως της ζωής το 1795 ο Πέτρος Ηπίτης. Πήρε το δρόμο της προσφυγιάς σε μικρή ηλικία και κατέφυγε στο Βουκουρέστι. Σπούδασε στην Ακαδημία του εξ Ιωαννίνων δασκάλου του Γένους Λάμπρου Φωτιάδη και εκεί συλλαμβάνει την Ιδέα της ανάστασης του Γένους. Μεταβαίνει για περαιτέρω σπουδές Ιατρικής και Φιλοσοφίας στη Βιέννη και πιθανώς στο Μόναχο…
ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΥΓΕΡΙΝΟ ΑΝΔΡΕΟΥ, ΔΙΚΗΓΟΡΟ, ΛΟΓΟΤΕΧΝΗ, ΠΟΙΗΤΗ
Ασχολήθηκε με την Επιδημιολογία, κυρίως με την καταπολέμηση της πανώλης και της χολέρας, που τότε θέριζαν την Ευρώπη. Το 1816 σε ηλικία μόλις 21 ετών κυκλοφόρησε σπουδαίο βιβλίο του ιατρικής υπό τον τίτλο «Λοιμολογία». Από το έτος 1818 τον βρίσκουμε εγκατεστημένο στην Πετρούπολη, εργαζόμενον ως ιατρό και ασχολούμενον με την πραγμάτωση της Ιδέας της Εθνικής Παλιγγενεσίας. Προσωπικός ιατρός του Αλεξάνδρου Υψηλάντη. Με την ιδιότητά του αυτή ταξιδεύει πλειστάκις στην Ευρώπη και αποκτά πολλές γνωριμίες. Απορρίπτει προτάσεις για ανάληψη έδρας Καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Πετρούπολης και διευθύνσεως Νοσοκομείου, γιατί ο νους του ήταν στον Αγώνα. Το 1820 γνωρίζεται με τον Ξάνθο, ο οποίος έφθασε στην Πετρούπολη να δώσει την Αρχηγία της Φιλικής Εταιρίας στον Καποδίστρια. Βοηθεί ο Ηπίτης να δοθεί η Αρχηγία στον Αλέξανδρο Υψηλάντη. Τον Ιούνιο 1820 ο Υψηλάντης κατέρχεται στον νότο, σε συμφωνία με τους Φιλικούς, να ετοιμάσει την Επανάσταση. Μόσχα, Κίεβο, Οδησσός. Τον συνοδεύει ο Ηπίτης και άλλοι. Δεν ακολουθεί τον Υψηλάντη στη συνέχεια, αλλά παραμένει στην Οδησσό ως Γενικός Επιμελητής της Στρατιάς. Τα μεγάλα χρηματικά ποσά που είχε λάβει ως προίκα ο Ηπίτης, τα εισέφερε στον Αγώνα του Γένους. Ενυμφεύθη στην Οδησσό την Ελένη, πολύφερνη νύφη, κόρη του πλούσιου μεγαλεμπόρου Θεοδώρου Σεραφίνου, εκ Λευκάδος ορμωμένου και ανιψιά του βαθύπλουτου ομογενούς Αγγέλου Χριστοδούλου. Ξάνθος, Σκουφάς, Τυπάλδος, Λασσάνης εξαίρουν την γενναιοδωρία του Ηπίτη. Ακόμη και πλοίο αγόρασε και αρμάτωσε. Ο Γραμματέας του Αλ. Υψηλάντη σημειώνει: «…Συνεισέφερεν αδρώς διά την αγοράν πλοίου και διά τον οπλισμόν των στρατιωτών, μετά των οποίων απέστειλε και τον συγγενή του Ευάγγελον Ιωαννίδην, τον οποίον κατέταξα ο ίδιος εις τον Ιερόν Λόχον και ο οποίος εφονεύθη εις την εν Δραγατσάνη μάχην πολεμήσας ανδρείως…». Μετά την έκρηξη της Επαναστάσεως, στις αρχές Απριλίου 1821, διορίζεται ουσιαστικά Εθναπόστολος! Ιδού το σχετικό έγγραφο του Δημητρίου Υψηλάντου:
«Φίλτατε Ιατρέ αδελφέ Ηπίτα, Ο Αρχιστράτηγος Αλ. Υψηλάντης, εγώ και οι λοιποί αδελφοί μου, γνωρίζοντες πραγματικώς τα προτερήματά σου και τον δια το καλόν της Ελλάδος θερμόν Σου ζήλον, Σε εκλέξαμεν και απεφασίσαμεν να υπάγης εις τας επισημοτέρας πόλεις της Γερμανίας και της Γαλλίας, να κοινοποιήσης εις όσους φιλανθρώπους και φιλέλληνας απαντήσης τον κατά της ανομίας και της απαιδευσίας εξοπλισμόν μας και τας προόδους του Φοίνικος της Ελλάδος, να καταπείσης και να μας στείλης σοφούς συναντιλήπτορας των επιχειρημάτων μας, πασχίζων να κερδίσης πολλούς των όσοι με λόγον ή με έργον ημπορούν να ωφελήσουν τους Έλληνας. Ειδικώτερον περί τούτων απάντων και ο Αρχιστράτηγος θέλει σε γράψει, όστις θέλει σ’ εμβάσει εν καιρώ και τα διά την αποστολήν σου αναγκαία χρήματα. Υγίαινε φίλτατε και καλήν αντάμωσιν εις την γην των πατέρων μας. Εν Οδησσώ α΄ Απριλίου 1821, Ο Πρόθυμος αδελφός Δημ. Υψηλάντης, Επίτροπος του Αρχιστρατήγου».
Έτσι, ο φλογερός αυτός Ηπειρώτης, ο μεγαλουργός αυτός Έλληνας, ο ευφυής και πνευματώδης, ο γλωσσομαθής και ευφραδέστατος, ο έχων άριστες σχέσεις με τους σοφούς της Ευρώπης, σοφός και ο ίδιος, με προίκα όλες τις εγγυήσεις για την επιτυχία της μεγάλης αποστολής και με εφόδια έγγραφα συστατικά του Δημ. Υψηλάντη, ξεκίνησε το μεγάλο ταξίδι για το καλό του Γένους! Μπρόδι, Λεμπέργη, Βουδαπέστη, Βιέννη. Εκεί τα πράγματα ήταν δύσκολα. Η φωλιά του δράκου, το κέντρο της Ιερής Συμμαχίας, η έδρα του πανούργου Μέττερνιχ, ο οποίος επιβάλλει στους λαούς της Ευρώπης σιγή νεκροταφείου και πάγο στις ψυχές των ελευθέρων ανθρώπων. Λίγο πριν συλληφθεί και ακολουθήσει την τύχη του Ρήγα Φεραίου φεύγει πικραμένος για την Βαυαρία και φθάνει στο Μόναχο. Συναντά τους πολλούς φίλους τους και συναντά τον φιλέλληνα Καθηγητή Ειρηναίο Θείριο. Ιδρύουν την πρώτη Φιλελληνική Εστία της Ευρώπης! Μέλος και ο διάδοχος του θρόνου της Βαυαρίας Λουδοβίκος, πατέρας του πρώτου βασιλιά Όθωνος. Δημοσιεύονται άρθρα, γίνονται ομιλίες, ο κόσμος ξεσηκώνεται για το δίκιο των Ελλήνων. Φεύγει ο Ηπίτης από το Μόναχο, φθάνει στην Βυρτεμβέργη. Εγκαθίσταται στη Στουτγάρδη, την πρωτεύουσα. Βλέπει τον λαό εκεί να αγαπά και να θαυμάζει τους Έλληνες και να μισεί θανάσιμα την Βιέννη. Ιδρύει Σύλλογο, συγκεντρώνει μεγάλα χρηματικά ποσά και εφόδια. Προσκαλούνται εθελοντές στρατιώτες. Πανευτυχής φεύγει από την Στουτγάρδη και φθάνει στη Λειψία. Εκεί συναντά πολλούς φίλους του διανοουμένους και πρώτον τον Καθηγητή Γουλιέλμο Κρούζ, ο οποίος δημοσιεύει άρθρα και κυκλοφορεί προκηρύξεις υπέρ των Ελλήνων και κατά των βαρβάρων Τούρκων. Ιδρύει στη Λειψία Φιλελληνική Εστία, μέλη της οποίας ήρθαν στην Ελλάδα, πολέμησαν γι’ αυτήν κι έβαψαν το χώμα της με το αίμα τους και στο Πέτα και στο Μεσολόγγι και αλλού. Από τη Γερμανία φθάνει στη Γαλλία ο Ηπίτης και εγκαθίσταται στο Παρίσι. Εκεί τα πράγματα είναι πιο εύκολα. Ο καλός σπορέας Αδαμάντιος Κοραής είχε ετοιμάσει τα πάντα κι η συλλογή των εθνικών καρπών ήταν ευχερής. Και όχι μόνον αυτό. Πρωθυπουργός της Γαλλίας είναι ο φίλος του Ηπίτη από την Οδησσό, Ρισελιέ, ο οποίος τον επισκέπτεται προσωπικώς στο ξενοδοχείο, όπου έμενε. Η πνευματική Γαλλία παραληρεί υπέρ της Ελλάδος! Πράκτορες της Αυστρίας προσπαθούν να σκοτώσουν τον Ηπίτη, αλλά διαφεύγει. Ο Σατωβριάνδος κηρύσσεται αναφανδόν υπέρ της Ελλάδος. Μετά τη Γαλλία, στο Άμστερνταμ της Ολλανδίας κι ύστερα στην Αγγλία, όπου το έργο του ήταν δύσκολο. Μετά τη λήξη του έργου του γυρίζει στην Οδησσό, όπου εργάζεται ακατάπαυστα για τον Αγώνα του Γένους. Το 1830, με την απελευθέρωση, έρχεται στην Πατρίδα, γίνεται Δημότης Αθηναίων, εργάζεται ως ιατρός και βοηθεί στην καταπολέμηση των επιδημικών νόσων. Πιστός στις αρχές του και τίμιος πάντοτε, διαφωνεί με την πολιτική του Όθωνος και δεν αποδέχεται το 1837 το παράσημό του, ούτε τον διορισμό του ως Καθηγητή του Πανεπιστημίου. Πέθανε στην Αθήνα, στις 29 Ιουνίου 1861, σε ηλικία 66 ετών. Πέτρος Ηπίτης: Ο μπουρλοτιέρης των ψυχών των Ευρωπαίων, στον οποίο η πατρίδα ευγνωμονούσα κλίνει ευλαβώς το γόνυ…