Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ, OΠΩΣ ΚΑΙ ΣΥΧΝΑ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ, ΔΕΝ ΣΥΝΥΠΟΛΟΓΙΣΕ OΤΙ Η ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΘΑΝΟΤΑΤΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΣΤΑΓΟΝΑ ΠΟΥ ΘΑ ΞΕΧΕΙΛΙΣΕΙ ΤΟ ΠΟΤΗΡΙ, ΟΔΗΓΩΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ ΣΤΟ ΝΑ ΤΡΑΒΗΞΟΥΝ ΤΟ ΧΑΛΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
Στην πολιτική, η πορεία φθοράς των κυβερνήσεων είναι μία διαρκής και χρονοβόρα διαδικασία -και αυτό αφορά κυρίως και τις «μνημονιακές» κυβερνήσεις που μοιραία συντρίβονται υπό το βάρος των δεσμεύσεων που αναλαμβάνουν. Ωστόσο, πάντα, υπάρχει μία στιγμή όπου γίνεται το μοιραίο λάθος: πρόκειται για την σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι, για την απόφαση-πρωτοβουλία εκείνη που συμπυκνώνει τον χρόνο και λύνονται τα φρένα μίας κυβέρνησης στην κατηφόρα, ενεργοποιώντας με ταχύτητα την πτώση της προς τον γκρεμό του πολιτικού της τέλους. Και, αν δείχνουν κάτι οι οξύτατες αντιδράσεις για την αβασάνιστη και βιαστική πρωτοβουλία του πρωθυπουργού να ανακοινώσει μονομερώς την παροχή της ενίσχυσης στους χαμηλοσυνταξιούχους, αυτό είναι πως με την επιμονή του στην απόφασή του, ο πρωθυπουργός έκανε το μοιραίο λάθος, που ήδη συσπειρώνει τους δανειστές εναντίον του. Με αποτέλεσμα οι ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις να βρίσκονται μπροστά μας, με ό,τι αυτό σημαίνει για τον χρόνο που θα… ξαναχάσει η χώρα, η οικονομία και η κοινωνία.
Έχει περάσει μόλις μία εβδομάδα από τότε που η κυβέρνηση «πανηγύριζε» για την απόφαση του Eurogroup να ενεργοποιήσει τα βραχυπρόθεσμα μέτρα για το χρέος. Τι κι αν η απόφαση αυτή αφορά στο 2060 και ουδόλως λύνει το πρόβλημα της χώρας; Ο Αλέξης Τσίπρας είχε στα χέρια του μία αρκετά ελκυστική «συσκευασία» προκειμένου να μπορέσει να «πουλήσει» στην ελληνική κοινωνία τα μέτρα και τους συμβιβασμούς για να κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση. Εξάλλου, γι’ αυτό τον λόγο δόθηκαν και τα βραχυπρόθεσμα μέτρα για το χρέος: στους μεν δανειστές δεν κοστίζουν τίποτα, στη δε ελληνική κυβέρνηση προσέφεραν μία πολύτιμη επικοινωνιακή και πολιτική ανάσα, προκειμένου να πείσει τους βουλευτές της, αλλά και την κοινωνία, ότι οι νέες θυσίες που έρχονται… αξίζουν τον κόπο. Μ’ άλλα λόγια, οι δανειστές έδειξαν την βούλησή τους να κατανοήσουν τις πολιτικές ανάγκες της κυβέρνησης. Εξ ου και τής έδωσαν κάτι. Ενώ στο παρελθόν είχαν υπάρξει πολλές κυβερνήσεις που δεν έπαιρναν τίποτα, αλλά αντιμετώπιζαν μόνο αξιώσεις και απαιτήσεις για νέα μέτρα…
«Πρόχειροι» υπολογισμοί
Φαίνεται, λοιπόν, ότι τα βραχυπρόθεσμα μέτρα για το χρέος έκαναν πολλούς στην κυβέρνηση να… πάρουν τα μυαλά τους αέρα. Έτσι, μια και η οικονομία πάει -λογιστικά, τουλάχιστον- καλά και το πλεόνασμα έχει υπερβεί τους στόχους, στο Μέγαρο Μαξίμου είχαν μία φαεινή ιδέα: να μετρήσουν -στο περίπου, αφού το πλεόνασμα επικυρώνεται κάθε χρόνο από την Eurostat τον Μάρτιο- το μέγεθος του πλεονάσματος και της υπέρβασής του και να αποφασίσουν από μόνοι τους να… μοιράσουν το 30% αυτής της υπεραπόδοσης στους χαμηλοσυνταξιούχους! Βεβαίως, ο αντίλογος σε όλο αυτό είναι ότι η συμφωνία προβλέπει όντως ότι η κάθε ελληνική κυβέρνηση έχει την διακριτική ευχέρεια να διαχειριστεί όπως κρίνει το 30% της υπεραπόδοσης των πλεονασμάτων. Ωστόσο, με ορισμένες απαραίτητες προϋποθέσεις: πρώτον, ότι το πλεόνασμα θα έχει μετρηθεί, εγκριθεί και επικυρωθεί από την Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία και, δεύτερον, ότι θα έχει προηγηθεί διαβούλευση και ενημέρωση των δανειστών. Εξάλλου, πέρα από τις πομφόλυγες της κυβέρνησης για τα «κυριαρχικά δικαιώματα» μίας «ανεξάρτητης χώρας», ας μην ξεχνάμε ότι… δικά τους δανεικά είναι αυτά που θα μοιράσει μεθαύριο ο Αλέξης Τσίπρας στους χαμηλοσυνταξιούχους!
Ο πρωθυπουργός, λοιπόν, φαίνεται πως υπολόγισε πολύ «πρόχειρα» πόσο μακριά τον παίρνει να τραβήξει το σχοινί. Και κατάφερε να θέσει εναντίον του όλους τους δανειστές, έστω κι αν η μόνη φανερή διαμαρτυρία είναι αυτή του Βερολίνου, δια του υπουργού Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Μάλιστα, το ρεπορτάζ του γερμανικού περιοδικού «Spiegel» ανταποκρίνεται πλήρως στην πραγματικότητα: «Ο παλιός Τσίπρας επέστρεψε», έγραψε προχθές το περιοδικό, αποκαλύπτοντας ότι έπειτα από ένα… σύντομο διάλειμμα αποκατάστασης της εμπιστοσύνης, οι δανειστές βλέπουν ξανά έναν μπαταχτση, που θέλει να κάνει κοινωνική πολιτική με τα χρήματά τους και να αποφύγει όσες μεταρρυθμίσεις θα μπορούσαν να διασφαλίσουν ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να κάνει ό,τι θέλει με… τα δικά της χρήματα.
Η ΒΙΑΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΒΑΣΑΝΙΣΤΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΤΣΙΠΡΑ ΝΑ ΔΙΑΝΕΙΜΕΙ ΤΑ ΠΕΡΙΒΟΗΤΑ ΨΙΧΟΥΛΑ ΣΤΟΥΣ ΧΑΜΗΛΟΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΥΣ ΘΑ EΧΕΙ ΔΡΑΜΑΤΙΚΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΚΑΙ ΘΑ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΣΕ ΡΑΓΔΑΙΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ
Εμπλοκή και εξελίξεις
Τούτων δοθέντων, είναι προφανές ότι η επιμονή του πρωθυπουργού να ψηφίσει, προχθές και να μοιράσει μεθαύριο την λεγόμενη «13η σύνταξη» θα τραβήξει το πράγμα στα άκρα. Αυτό διότι οι δανειστές θα επιμείνουν πως πρόκειται για μονομερή ενέργεια, καθώς γνωρίζουν ότι ο πρωθυπουργός δεν πήρε απλώς μία λαθεμένη απόφαση, αλλά δείχνει ουσιαστικά πώς θα πολιτευθεί από εδώ και πέρα. Ήδη, η Κομισιόν και ο ESM, όπως και το Eurogroup, έδειξαν τα δόντια τους. Η εφαρμογή των αποφάσεων για τα βραχυπρόθεσμα μέτρα διαχείρισης του χρέους έχει ήδη «παγώσει» και πλέον, η κυβέρνηση υποχρεούται να δώσει οικονομικές και δημοσιονομικές «διευκρινίσεις» τον Ιανουάριο. Ταυτόχρονα, ενώ την εβδομάδα που μας πέρασε αναμενόταν να έκλεινε και η δεύτερη αξιολόγηση (καθώς υπήρχε ήδη συμφωνία στα 77 από τα 80 προαπαιτούμενα), οι εκπρόσωποι των δανειστών αποχώρησαν το πρωί της περασμένης Παρασκευής, δείχνοντας ότι δεν έχουν καμία διάθεση να συνεχίσουν να συζητούν σοβαρά με την ελληνική κυβέρνηση.
Όλα τούτα δείχνουν ότι η εμπλοκή είναι μπροστά μας: ακόμη κι αν ο πρωθυπουργός είχε μία ελπίδα να αποφύγει ορισμένα «άγρια» μέτρα προκειμένου να μπορέσει να διατηρηθεί στην εξουσία για να δρομολογήσει τις μεταρρυθμίσεις, πλέον θα χάσει αυτό το προνόμιο. Κι αυτό διότι φρόντισε πρώτα να χαθεί η εμπιστοσύνη των δανειστών στην κυβέρνηση και στο πρόσωπό του.
Ταυτόχρονα, όπως όλα δείχνουν, οι απαιτήσεις θα παραμείνουν στο τραπέζι μετά τις Γιορτές, ενώ οι δανειστές θα απομακρύνουν και το ενδεχόμενο ένταξης της Ελλάδας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ. Κάπως έτσι, η διαπραγμάτευση για την αξιολόγηση θα αρχίσει να καθυστερεί, τα χρήματα του ελληνικού Δημοσίου θα αρχίσουν να τελειώνουν και τότε, κατά πάσα πιθανότητα, η κυβέρνηση θα έχει ως μονόδρομο να ανοίξει την πόρτα της εξόδου και να κληροδοτήσει την «καυτή πατάτα» στον επόμενο.
Βεβαίως, θα μπορούσε κανείς να αντιτείνει σε όλα αυτά ότι αρκετοί χαμηλοσυνταξιούχοι είναι φτωχοί και έχουν ανάγκη τα χρήματα που θα πάρουν μεθαύριο. Η απάντηση, όμως, σ’ αυτό, μπορεί να φαίνεται κυνική, αλλά συνιστά την απόλυτη αλήθεια: Αν είναι να μπει σε κίνδυνο η χώρα, τότε ας μην έπαιρναν οι συνταξιούχοι την ενίσχυση. Διότι αν υπάρξει εμπλοκή και ο τόπος κινδυνεύσει να χάσει έναν ακόμη χρόνο, οι ίδιοι άνθρωποι θα πληρώσουν πανάκριβα την αυτοκτονική και μονομερή υποκριτική «γαλαντομία» Τσίπρα, με το βλέμμα στραμμένο σε προεκλογικές σκοπιμότητες.
