ΠΟΛΙΤΙΚΗ / ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ / ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ / ΥΓΕΙΑ / ΕΠΙΣΤΗΜΗ

Attachment-1

Το τέλος του τραπεζικού πάρτυ

σε Ελλάδα/Οικονομία/Πολιτική

Η ΕΝΑΡΜΟΝΙΣΗ ΤΟΥ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΜΕ ΤΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΑ ΠΡΟΤΥΠΑ ΧΩΡΙΣ ΚΟΛΛΗΤΟΥΣ, ΚΟΥΜΠΑΡΙΕΣ, ΘΑΛΑΣΣΟΔΑΝΕΙΑ ΚΑΙ ΜΠΟΥΚΩΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΙΚΗ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ ΜΜΕ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΚΙΝΗΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ

Καταλύτη εξελίξεων αναμένεται να αποτελέσει για τον τραπεζικό κλάδο η, ιστορικών διαστάσεων, παραίτηση του Μιχάλη Σάλλα από την προεδρία της Τράπεζας Πειραιώς. Έπειτα από 6 χρόνια εξαπάτησης, κοροϊδίας, θαλασσοδανείων, σοκαριστικών αποκαλύψεων και διαρκών ανακεφαλαιοποιήσεων με τα χρήματα του ελληνικού λαού, σπάει το «άβατο» στον αμαρτωλό τραπεζικό κλάδο και επιτέλους οι τράπεζες αρχίζουν και αυτές, έστω και την «δωδεκάτη ώρα» να υφίστανται τις μεταρρυθμιστικές συνέπειες του Μνημονίου και της διαρκούς επιτροπείας. Βεβαίως, διάφοροι νοσταλγοί της τριγωνικής διαπλοκής πολιτικής-τραπεζών-ΜΜΕ ήδη καταγγέλλουν μετά βδελυγμίας «αφελληνισμό του τραπεζικού συστήματος». Όμως, εκτός από το ότι… είδαμε τι έκαναν οι Έλληνες τραπεζίτες, η απόδοση των τραπεζικών ιδρυμάτων και η σωστή λειτουργία τους επ’ ωφελεία της αγοράς, των πολιτών και των επενδύσεων δεν είναι θέμα… εθνικότητας, αλλά ικανοτήτων και ακεραιότητας.
Ο Μιχάλης Σάλλας υπήρξε για δεκαετίες ένας πανίσχυρος άνδρας του τραπεζικού κλάδου, τη γνώμη του οποίου δεν αγνοούσε καμία κυβέρνηση. Ο Σάλλας, καλώς ή κακώς, εξαιτίας του γεγονότος ότι από απλός δικηγόρος κατάφερε να γίνει μεγαλοτραπεζίτης, ενσαρκώνει όλο το προηγούμενο διάστημα, που έφερε τις τράπεζες στην κατάσταση που τις έφερε. Επί των ημερών του, η Τράπεζα Πειραιώς ξεκίνησε ως… απλό «μπακάλικο» και κατέληξε ως η μεγαλύτερη τράπεζα της χώρας. Ταυτόχρονα, βεβαίως, αν και η συμβολή του Μιχάλη Σάλλα και της τράπεζάς του στην οικονομία προφανώς και δεν μπορεί να υποτιμηθεί, η Πειραιώς, όπως και οι άλλες τράπεζες, μπήκαν στο παιχνίδι του ανταγωνισμού, των «θαλασσοδανείων», της εύνοιας σε συγκεκριμένα ΜΜΕ αλλά και του επηρεασμού της πολιτικής εξουσίας. Και το παιχνίδι αυτό αποδείχθηκε ακριβό για τον ελληνικό λαό, αφού όλοι μας έχουμε χρεωθεί περισσότερα από 80 δισεκατομμύρια σε ρευστό και εγγυήσεις, προκειμένου να καλυφθούν οι τρεις ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών, ώστε να μην καταρρεύσουν και να μην εξαερωθούν οι εναπομείνασες αποταμιεύσεις των Ελλήνων.

13245371_1213189152054543_3598321548375953165_n

Τέλος στο τρίγωνο της διαπλοκής
Το ακριβό αυτό παιχνίδι δεν αφορά μόνο στην εποχή του ακραίου ανταγωνισμού των τραπεζών, που οδήγησε στην έκρηξη της υπερκατανάλωσης και στη «ζωή με δανεικά» σχεδόν όλους τους έλληνες πολίτες. Δεν αφορά, δηλαδή, μόνο στα «διακοποδάνεια», στις «άτοκες χρηματοδοτήσεις», στην τρελή κούρσα των στεγαστικών δανείων και στα δάνεια για… 5 ημέρες διακοπών στη Χαβάη ή τις Μαλδίβες. Αυτά προφανώς και έπαιξαν τον κακό ρόλο τους στην εκμάθηση του ελληνικού λαού να ζει με δανεικά πάνω από τις δυνατότητές του. Ωστόσο, τα υπόλοιπα 9/10 του παγόβουνου αφορούν στα θαλασσοδάνεια και στην υπαρκτή διαπλοκή μεταξύ πολιτικής εξουσίας και «τέταρτης εξουσίας», δηλαδή των ΜΜΕ. Αυτές τις ημέρες, στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής που διερευνά δάνεια κομμάτων και ΜΜΕ αποκαλύπτονται συγκλονιστικά στοιχεία. Εκδότες και μιντιακά συγκροτήματα έπαιρναν δεκάδες ή εκατοντάδες εκατομμύρια δανείων με… ένα απλό τηλεφώνημα και χωρίς καμία εγγύηση. Ταυτόχρονα, κόμματα, όπως η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ λάμβαναν πλουσιοπάροχα δάνεια, είτε με «υποσχετικές» αντί εγγυήσεων, είτε ενεχυριάζοντας την… μελλοντική κρατική χρηματοδότηση –λες και ήξεραν τα ποσοστά που θα έπαιρναν στις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις! Όλα τα παραπάνω αφορούν μία «τρύπα» που υπολογίζεται με μετριοπαθείς αριθμητικές πράξεις σε… 1,5 δισεκατομμύριο ευρώ, όταν η τελευταία ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών απορρόφησε μόλις 5 δισεκατομμύρια! Δηλαδή, το 20% των χρημάτων που χρεώθηκε πριν μερικούς μήνες (αφού είχαν προηγηθεί κι άλλες ανακεφαλαιοποιήσεις που επίσης χρεωθήκαμε εμείς…) ο ελληνικός λαός πήγαν για να κλείσουν οι «μαύρες τρύπες» τις οποίες δημιούργησαν… δύο κόμματα και μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού κανάλια και εφημερίδες!
Αυτονοήτως, με τον τρόπο αυτό, αλλά και με τις παχυλές διαφημιστικές δαπάνες, οι τράπεζες εξασφάλιζαν την «σιωπή» των κυρίαρχων ΜΜΕ για τις «μαύρες» τρύπες –και, μάλιστα, οι διαφημίσεις πολλές φορές μοιράζονταν αφειδώς και σε μικρότερα ΜΜΕ ή σε λαθρόβια έντυπα, για να διασφαλιστεί ότι η σιωπή θα είναι… γενικής ισχύος. Κάπως έτσι, οι «μαύρες τρύπες» μεγάλωναν, ο λαός δανειζόταν και πλήρωνε και οι τράπεζες έμεναν στο απυρόβλητο, έχοντας εξασφαλίσει επικοινωνιακή και πολιτική ασυλία από τα ΜΜΕ, αλλά και από τους κυβερνώντες.

ΤΕΛΟΣ ΕΠΟΧΗΣ ΣΤΟ ΔΙΑΒΡΩΜΕΝΟ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΒΑΖΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΑΝΟΙΓΟΝΤΑΣ ΜΙΑ ΝΕΑ ΣΕΛΙΔΑ ΣΤΟΝ ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ

12118646_1061570610549732_2477295850279726087_n

Ας είν’ καλά οι ξένοι!
Η παραίτηση Σάλλα, λοιπόν, αποτελεί μόνο την αρχή στην ευρεία αναδιάρθρωση που θα ξεκινήσει στον τραπεζικό κλάδο. Έστω κι αν ο ίδιος ο πρώην, πλέον, «ισχυρός άνδρας» της Τράπεζας Πειραιώς εμφανίστηκε να αποχωρεί δικαιωμένος και έχοντας γιγαντώσει τον όμιλό του, η αλήθεια είναι ότι αποχώρησε με αξιοπρέπεια για να μην «ξηλωθεί» αργότερα. Η παραίτηση του Μιχάλη Σάλλα, αλλά και όσες θα επακολουθήσουν, εντάσσονται στο πλαίσιο των δεσμεύσεων και των όρων του Μνημονίου, που προβλέπουν όχι μόνο την πλήρη αναδιάρθρωση στην διοικητική δομή των τραπεζών, αλλά και μια σειρά από προϋποθέσεις που θωρακίζουν τις τράπεζες –και τον ελληνικό λαό- από μελλοντικές απόπειρες διαπλοκής ή ευνοιοκρατίας. Μεταξύ άλλων, προϋπόθεση για τα νέα μέλη των Διοικητικών Συμβουλίων των Τραπεζών θα είναι η μη δραστηριοποίησή τους στον τραπεζικό τομέα σε βάθος δεκαετίας, ώστε να μη είναι «συνένοχοι» του «εγκλήματος» που συντελέστηκε σε βάρος του ελληνικού λαού. Επίσης, ορίζεται μία σειρά τυπικών προσόντων που ισχύει για όλους τους μεγάλους τραπεζικούς ομίλους της Δύσης, ενώ οι υποψήφιοι για την διοίκηση των τραπεζών θα πρέπει εδώ και πολλά χρόνια να μην έχουν βρεθεί σε πολιτικές και κομματικές θέσεις, ώστε να μην αναπαραχθεί η διαπλοκή του παρελθόντος. Μάλιστα, με δεδομένο ότι πλέον και ο έλεγχος του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας θα «μοιραστεί» μεταξύ κυβέρνησης και εκπροσώπων των δανειστών, θεωρείται βέβαιο ότι εφεξής, οι τράπεζες αλλά και το ΤΧΣ που θα τις επιβλέπει, θα πρέπει να ασκούν την τραπεζική λειτουργία με συναίσθηση ευθύνης, τηρώντας αντικειμενικά κριτήρια, υπηρετώντας τον ρόλο των τραπεζών ως πυλώνων χρηματοδότησης και ανάπτυξης της οικονομίας, αλλά και αποκλείοντας κάθε ευνοιοκρατικό κριτήριο ή χορήγηση δανείου σε «φίλο» και «κολλητό». Και αυτά –κακά τα ψέματα- μόνο οι ξένοι μπορούν να τα κάνουν. Η Ελλάδα είναι χώρα μικρή, η πολιτική, δημοσιογραφική και τραπεζική πιάτσα είναι μία μεγάλη παρέα, οπότε αν δεν παρεμβάλλονταν οι έλεγχοι των ξένων, πολύ γρήγορα οι τράπεζες θα ξεκινούσαν εκ νέου μία νέα ξέφρενη κούρσα διαπλοκής, με τελικό θύμα τον ελληνικό λαό.

10004053_735659169807546_1044900210_n

Τήρηση δεσμεύσεων δια… της πλαγίας
Βεβαίως, για όλα τα παραπάνω δεν μπορούμε να μην αποδώσουμε τα εύσημα και στην κυβέρνηση. Βεβαίως, μία κυβέρνηση από μόνη της είναι αδύναμη να τα βάλει με τον τραπεζικό κλάδο και με τους «φίλους» του. Έτσι, προκειμένου ο Αλέξης Τσίπρας να ικανοποιήσει την δέσμευσή του για «αξιολόγηση» και «αλλαγές» στις διοικήσεις των τραπεζών, επέλεξε κάτι πιο έξυπνο από την «τυφλή» σύγκρουση: να αφήσει τους δανειστές να… κάνουν την «βρόμικη δουλειά» (που, όμως, δεν είναι καθόλου βρόμικη!). Και αυτή η επιλογή δεν ήταν μονόδρομος για τον πρωθυπουργό, αφού στο παρελθόν οι δανειστές είχαν προσπαθήσει τουλάχιστον τρεις φορές να βάλουν τάξη στις τράπεζες, αλλά οι προηγούμενοι πρωθυπουργοί είχαν θέσει βέτο και «κόκκινες γραμμές»…

 

10402651_782569558449840_6016683965524315729_n

 

 

Αφήστε μια απάντηση

Your email address will not be published.

*

Πρόσφατα από Ελλάδα

Go to Top