ΠΟΛΙΤΙΚΗ / ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ / ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ / ΥΓΕΙΑ / ΕΠΙΣΤΗΜΗ

hpeiros-nosokomeio-se-apognwsh-oi-iatroi-juniorsclub-gr_

Υψηλότερο κόστος, καλύτερη υγεία;

σε Ελλάδα/Υγεία

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ιδανική ιατρική είναι εκείνη η οποία υπακούει στον πανάρχαιο κώδικα ηθικής δηλ. προσφέρει την κατάλληλη θεραπεία στον συγκεκριμένο ασθενή χωρίς να παρεμποδίζεται από ερωτήματα που αφορούν το κόστος διάγνωσης και θεραπείας…

ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΣΗ ΔΡΙΤΣΑ ΚΑΡΔΙΟΛΟΓΟ, ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ, ΩΝΑΣΕΙΟΥ ΚΑΡΔΙΟΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ, ΣΥΝΘΕΤΗ ΚΑΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

Όμως μέσα σε μια οικονομική κρίση το ερώτημα του κόστους των ιατρικών πράξεων σε σχέση με την πραγματική ωφέλεια του ασθενούς απασχολεί όχι μόνο τα οικονομικά επιτελεία της υγείας αλλά τα δημόσια ασφαλιστικά ταμεία, τις ιδιωτικές ασφάλειες, τους γιατρούς και κυρίως τον ασθενή που πληρώνει από την τσέπη του.
Η παγκόσμια οικονομική κρίση φαίνεται ότι έχει γονατίσει σήμερα ακόμη και τις ΗΠΑ οι οποίες αποτελούν ένα από τα πλέον σπάταλα έθνη σε δαπάνες υγείας. Ερωτήματα κόστους ιατρικών πράξεων, λόγω της πλήρους ιδιωτικής ασφαλιστικής κάλυψης της πλειοψηφίας των αμερικανών πολιτών, σπάνια απασχολούσαν μέχρι σήμερα τις κυβερνήσεις των ΗΠΑ. Το εξής ακραίο σενάριο έχει μάλιστα συμβεί στις ΗΠΑ: προσέρχεται κάποιος ασθενής στα επείγοντα περιστατικά σε νοσοκομείο της Νέας Υόρκης με πρησμένους αστραγάλους λόγω διαστρέμματος και υποβάλλεται απευθείας σε μαγνητική τομογραφία (αντί για έναν επίδεσμο, ένα αναλγητικό χαπάκι, συμβουλές για ανάπαυση με το πόδι ψηλά και ίσως μιαν ακτινογραφία που θα ελάμβανε στο ελληνικό δημόσιο νοσοκομείο). Η ασφαλιστική κάλυψη χωρίς όρια έχει οδηγήσει στο να γίνονται πχ τρείς φορές περισσότερες μαγνητικές τομογραφίες στις ΗΠΑ σε σχέση με τον Καναδά όπου η περίθαλψη έχει χαρακτήρα δημόσιου συστήματος υγείας. Και ενώ οι ΗΠΑ σπαταλούν πολλά χρήματα στην υγεία όμως δεν φαίνεται να έχουν τόσο καλή συνολική υγεία ως έθνος, μάλιστα σύμφωνα με τις επιστημονικές εργασίες του κοινωνικού επιδημιολόγου Richard Wilkinson οι δείκτες θνητότητας και νοσηρότητας (σωματικής και ψυχικής υγείας) στις ΗΠΑ είναι πολύ χειρότεροι σε σχέση με χώρες που διαθέτουν ένα δημόσιο σύστημα υπηρεσιών υγείας (πχ Σκανδιναβικές χώρες, Καναδάς, Ιαπωνία, Μ. Βρετανία).
Είναι πολύ ενδιαφέρον ότι στις ΗΠΑ έχει αρχίσει εδώ και μερικά χρόνια (από την αρχή της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης) μια γόνιμη δημόσια συζήτηση σχετικά με την σχέση κόστους-ωφέλειας στον τομέα των ιατρικών πράξεων. Μάλιστα εξαιρετικά ενδεικτικό της αλλαγής του κλίματος είναι ότι ο καθηγητής Victor Fuchs από το πανεπιστήμιο Stanford σχολιάζει στο επιστημονικό περιοδικό New England Journal of Medicine (8/2011) (το ευαγγέλιο των σκεπτόμενων κλινικών γιατρών) το ζήτημα της φροντίδας των ασθενών σε σχέση με το κόστος. Στο άρθρο του με τίτλο «Το δίλημμα του γιατρού: Ποιά είναι η ιδανική φροντίδα», ο Fuchs θεωρεί πχ ότι αρκετές νεώτερες απεικονιστικές μέθοδοι (όπως πχ η μαγνητική τομογραφία) δεν έχουν αξιολογηθεί αντικειμενικά όσον αφορά την πραγματική βοήθεια που προσφέρουν σε σχέση με το υπέρμετρο κόστος τους και εννοεί ότι η ιατροβιολογική αγορά ρίχνει γρήγορα στο παιχνίδι την ακριβή τεχνολογία χωρίς να έχει εκτιμηθεί επαρκώς η κλινική και προγνωστική ωφέλεια σε σχέση με φθηνότερες μεθόδους. Είναι δεδομένο ότι προηγείται η φροντίδα του ασθενούς ως ηθική προτεραιότητα είναι όμως το πάντα το ακριβότερο οπωσδήποτε και καλύτερο για τον ασθενή; Το γεγονός ότι οι γιατροί λόγω της άνευ ορίων ασφαλιστικής κάλυψης γράφουν με ευχέρεια τις πλέον δαπανηρές εξετάσεις έχει οδηγήσει σε εκρηκτική αύξηση τις δαπάνες για την υγεία.
O Fuchs πιστεύει ότι αν ίσως οι ασθενείς πλήρωναν περισσότερα από την τσέπη τους ή αν υπήρχε ένα δεδομένο ανώτατο ετήσιο όριο ασφαλιστικής δαπάνης κατά κεφαλή, πέρα από το οποίο αναλαμβάνει η ασφαλιστική εταιρεία, οι γιατροί θα ήσαν αναγκασμένοι να αναθεωρήσουν την πάγια τακτική τους να συνταγογραφούν ακριβή τεχνολογία ή ακριβά φάρμακα.
Στη χώρα μας τα τρέχοντα δεδομένα των χρεώσεων της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης δείχνουν ότι οι περισσότερες διαγνωστικές εξετάσεις μέσω ΕΟΠΥΥ χρεώνονται πολύ χαμηλότερα από το πραγματικό τους κόστος, εφόσον ληφθεί υπόψιν κόστος υλικών και αμοιβές των στελεχών υγείας που εμπλέκονται στην εξέταση. Για παράδειγμα ας αναφερθούμε σε κάποια κλασική καρδιολογική εξέταση: πχ το τεστ κόπωσης κοστίζει συνολικά περίπου 28 ευρώ και η συμμετοχή του ασφαλισμένου δεν ξεπερνά τα 5 ευρώ. Ας σκεφτούμε λοιπόν ότι σε μια διαγνωστική εξέταση με μεγάλη ευθύνη στην επίβλεψη (stress test) που απαιτεί παρουσία γιατρού, νοσηλευτή ή/και τεχνολόγου ο ασθενής συμμετέχει με ένα ποσό το οποίο θα έδινε προκειμένου να πιεί έναν ποιοτικό καφέ σε ένα δημοφιλές café-restaurant του κέντρου των Αθηνών!
Η χρέωση αυτή ουδέποτε πρόκειται να αποσβέσει το «πραγματικό» κόστος της εξέτασης και ασφαλώς ουδέποτε πρόκειται να αποπληρώσει εργαζόμενους και προμηθευτές υλικών. Έτσι είναι μαθηματικά βέβαιο ότι η κοστολόγηση διαγνωστικών εξετάσεων με τόσο ευτελή ποσά (εύκολα θα τις αποκαλούσε κανείς εικονικές χρεώσεις) δεν πρόκειται να βοηθήσει το ενιαίο δημόσιο ασφαλιστικό σύστημα να αποπληρώσει τα χρέη του σε πραγματικό επίπεδο, πρακτικά η τακτική αυτή προκαλεί τον αέναο δανεισμό του συστήματος. Ο ασφαλισμένος βέβαια παραπλανείται και πιστεύει αφελώς ότι οι εξετάσεις του είναι πολύ φθηνές ενώ μέσα από αυτή την τακτική το μελλοντικό του εισόδημα ή/και η σύνταξη του με βεβαιότητα οδηγείται σε συνεχείς περικοπές. Διότι αναμφίβολα κάποιος-κάποτε πρέπει να πληρώσει τον πραγματικό λογαριασμό!
Η κοινή λογική υποδεικνύει (σε όσους την διαθέτουν) ότι η ακριβότερη ιατρική δεν είναι αναγκαία και η ιδανική για τον ασθενή, βέβαια η Βρετανική λαική σοφία μας λέει ότι «η κοινή λογική δεν είναι κάτι κοινό» (common sense is something not so common). Η ιατρική εκπαίδευση και οι ιατρικές σχολές έπρεπε αυτονόητα να έχουν ευαισθητοποιήσει τους μελλοντικούς γιατρούς και τα στελέχη της υγείας πάνω στη σχέση κόστους-ωφέλειας όσον αφορά τις ιατρικές πράξεις αλλά ευτυχώς ότι δεν κατόρθωσαν οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι το κατόρθωσε σήμερα η οικονομική κρίση.

Αφήστε μια απάντηση

Your email address will not be published.

*

Πρόσφατα από Ελλάδα

Go to Top