Όταν μια πολυεθνική εταιρία πουλάει σε μια ευνομούμενη χώρα τα προϊόντα της, ωφελείται από το γεγονός ότι η χώρα δεν κινδυνεύει εδαφικά λόγω της άμυνάς της, ώστε οι πολίτες να δουλεύουν απρόσκοπτα, να δημιουργούν πλούτο βασισμένο στην παιδεία που λαμβάνουν, και να παραμένουν υγιείς χάριν στο εθνικό σύστημα υγείας, ζώντας σε ασφαλείς οικισμούς χάριν στα σώματα ασφαλείας…
ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΗ ΒΕΡΟΥΤΗ, ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑ, ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΟ, ΜΗΧΑΝΙΚΟ
Όταν ισχύουν τα παραπάνω, τότε ο καταναλωτής μπορεί να διαθέτει χρήματα για να αγοράσει το προϊόν, και η πολυεθνική να έχει κέρδη από την πώλησή του.
Η φορολόγηση επί των κερδών είναι η δίκαια συνεισφορά της πολυεθνικής για το προνόμιο να έχει πρόσβαση στην εύρυθμη αυτή αγορά.
Όταν με πονηρό τρόπο (transfer pricing) εξάγει τα κέρδη της χωρίς να πληρώνει φόρο, τότε ΚΛΕΒΕΙ τους καταναλωτές και τη χώρα στην οποία ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΣΕ ΤΟΝ ΔΙΚΑΙΟ ΦΟΡΟ. Τόσο η Apple όσο και η Ιρλανδία κλέψανε από τους Ευρωπαίους πολίτες των άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Πρέπει εξίσου να τιμωρηθούν αμφότεροι. Και τα παράνομα κέρδη να επιστραφούν.
Χώρια τη στρέβλωση στον ανταγωνισμό που δημιουργεί το αφορολόγητο καθεστώς για τους ανταγωνιστές της Apple.
Όποιου δε του αρέσει να πάει να πουλάει αφορολόγητα στη Σομαλία που είναι failed state.
Βέβαια και ο Γιουνκέρ όταν ήταν πρωθυπουργός στο Λουξεμβούργο τις ίδιες απάτες είχε κάνει με μυστικές συμφωνίες μη-φορολόγησης κάποιων πολυεθνικών. Επίσης αντίστοιχες απάτες κάνει και η Ολλανδία.
Η αποφυγή φορολογίας είναι κυρίως πεδίο αθέμιτου ανταγωνισμού. Έτσι εταιρείες που πληρώνουν κανονικά τους φόρους τους βρίσκονται να κλείνουν γιατί διαθέτουν λιγότερα κεφάλαια για έρευνα και ανάπτυξη αλλά και μάρκετινγκ, όταν οι ανταγωνιστές τους χρησιμοποιούν τέτοιου είδους στρέβλωση του ανταγωνισμού.
Ο Φρήντμαν έλεγε να ελαχιστοποιούνται οι φόροι που συμφωνώ. Όταν όμως ένας μεγάλος χρησιμοποιεί αθέμιτες τακτικές καταλήγεις σε ολιγοπώλια. Δείτε την τύχη της Νόκια και της Έρρικσον με τέτοιες τακτικές.
Μην μπερδεύουμε όμως την φοροδιαφυγή επιβίωσης, που είναι η αυτοάμυνα του μικρού στην φορολογική παράνοια, με την φοροδιαφυγή απληστίας και αθέμιτου ανταγωνισμού.
Ας δούμε τώρα την Παραβολή του Προγραμματιστή:
Ο Γιώργος δούλεψε προγραμματίζοντας μέχρι τα χαράματα για να παραδώσει εγκαίρως το project του. Μετά μπήκε στο σύστημα πληρωμών και τικάρισε την ώρα παράδοσης.
Ο Αμερικανός πελάτης είχε ήδη βάλει τα $2.500 στο σύστημα, ως όφειλε, και περίμενε το τελευταίο ΟΚ αποδοχής του deliverable από τον πελάτη, για να τα δει να μεταφέρονται στον λογαριασμό του.
Μετά μπήκε σε ένα από τα 3 διεθνή σάιτ που έμπαινε για να χτυπάει δουλειές, και κοίταξε για κανένα project που να έχει κάνει κάτι αντίστοιχο προσφάτως.
Έβαλε από 2 προσφορές σε κάθε σάιτ, και μετά ξάπλωσε με την ανατολή.
Το μεσημέρι πίνοντας τον καφέ του, είδε τα χρήματα στο PayPal του και τα μετέφερε στον λογαριασμό του στην Ιρλανδία, για να μπορεί να τα χρησιμοποιήσει με την κάρτα του.
Μετά ρώτησε τη γυναίκα του αν ήθελε να πάνε στη θάλασσα για μπάνιο.
Ο Γιώργος είδε με ενδιαφέρον μια ανάρτηση κάποιου Άγη Βερούτη που είχε κοινοποιήσει ένας φίλος του, και έλεγε για τις δηλώσεις Καφαντάρη για την καταδίκη της ατομικής επιχειρηματικότητας.
Γέλασε…
Σκέφτηκε πριν από 3 χρόνια που έψαχνε δουλειά εναγωνίως, και όλοι του έλεγαν πως θα του δώσουν 500 ευρώ για τα ίδια που τώρα χρεώνει 2-3 χιλιάρικα στη διεθνή αγορά, στη χειρότερη περίπτωση, και τα τελειώνει σε μια βδομάδα.
