Και βέβαια η δάφνη της νίκης του 1940 κατά της φασιστικής ιταλικής υπερδύναμης, αμάραντη, στεφάνωσε τα κεφάλια των Ελλήνων μαχητών, κυρίως Ηπειρωτών τις πρώτες ημέρες…
ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΥΓΕΡΙΝΟ ΑΝΔΡΕΟΥ, ΠΟΙΗΤΗ, ΛΟΓΟΤΕΧΝΗ, ΔΙΚΗΓΟΡΟ
Όμως η νίκη αυτή στηρίχθηκε στη δεινότητα και στην πατριωτική θυσιαστική προσφορά ικανών αξιωματικών των εκεί πολεμικών μαχών (και όχι των Επιτελείων). Στην πρώτη γραμμή ο θρυλικός γερο-Ταγματάρχης Δημήτρης Κωστάκης, ο Συνταγματάρχης Κων/νος Δαβάκης, ο Αντιστράτηγος Δημήτριος Παπαδόπουλος, ο Υποστράτηγος Δημήτριος Βραχνός, ο Αντιστράτηγος Γεώργιος Τσολάκογλου κ.ά. Ολόκληρο το σχέδιο άμυνας του ελληνικού στρατού εκπόνησε και εφήρμοσε ο Υποστράτηγος Χαράλαμπος Κατσιμήτρος. Γεννήθηκε την 1η Ιανουαρίου 1886 στον συνοικισμό «Κατσιμητραίικα» του χωριού Κλειστός της Ευρυτανίας.
Ανέλαβε Διοικητής της 8ης Μεραρχίας Πεζικού Ηπείρου στις 9 Φεβρουαρίου 1938. Έτσι, γνώριζε τα μέρη καλά και ιδίως αυτά της μεθορίου, οχύρωσε καλά τα περάσματα, παρακολουθούσε τις ιταλικές κινήσεις και αγρυπνούσε κάθε στιγμή. Ήταν κυρίαρχος της καταστάσεως ενί λόγω!
Τα επιτελικά σχέδια προέβλεπαν ασθενή άμυνα στη μεθόριο (να πέσουν μερικές ντουφεκιές για την τιμή των όπλων), και η ουσιαστική άμυνα να γίνει στον Άραχθο ποταμό, δηλαδή στην Άρτα! Περί την 3η πρωινή της 28ης Οκτωβρίου 1940 ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Αλέξανδρος Παπάγος διατάσσει «όπως η 8η Μεραρχία αποκρούσει διά των όπλων την εισβολήν των Ιταλικών Στρατευμάτων, συμμορφουμένη προς τας διαταγάς τας οποίας έλαβε διά την εκτέλεση της αποστολής της».
Ο Κατσιμήτρος απάντησε: «Η Μεραρχία θα εκτελέση το καθήκον της προς την πατρίδα, όπως επιβάλλει η εθνική τιμή και καθ’ ον τρόπον αυτή γνωρίζει». Αυτό ήταν! Ο Στρατηγός Κατσιμήτρος απείθησε, ευτυχώς απείθησε, και έσωσε την τιμή της Ελλάδας. Δεν διέταξε υποχώρηση, αλλά σθεναρή αντίσταση στη μεθόριο γραμμή. Ο Ελληνισμός εκείνες τις κρίσιμες ώρες και ημέρες ευμοίρησε ν’ ακουμπήσει στους ώμους ενός αληθινού και ικανού Αξιωματικού. Ενός αποφοίτου της Ανωτέρας Σχολής Πολέμου, ενός μαχητή, ο οποίος σπούδασε την στρατηγική τακτική στα πεδία των μαχών τεσσάρων πολέμων, αυτού που έφερε τραύματα από τον Ιερό πόλεμο της Μ. Ασίας, του τέλειου ηγήτορα, που προβληματίζεται, αλλά δεν αιφνιδιάζεται και δεν φοβάται. Ηγείται ο Κατσιμήτρος Μεραρχίας Ηπειρωτών, γενναίων και εχόντων απέραντη αγάπη για την Ελλάδα.
Από το 1912 (λίγα χρόνια πριν) μετρούν τα πάντα με τα όπλα, ακόμη και τους τόπους: «Εσείς βουνά του Γρίμποβου, βουνά της Μανωλιάσας / για λίγο χαμηλώσετε κα ’να ντουφέκι τόπο, / για να φανούν τα Γιάννενα, το έρημο Μπιζάνι, / πώς πολεμάν οι Έλληνες με τους Τουρκαρβανίτες…». Στις 30 Οκτωβρίου 1940 από την πρώτη γραμμή ο Κατσιμήτρος γράφει στη γυναίκα του ήρεμα και ατάραχα: «Τ.Τ. 712 τη 30ή Οκτωβρίου 1940 «Αγαπημένη μου Ελένη, Μην ανησυχής, καλά πάνε τα πράγματα. Το σχέδιόν μου εφαρμόζεται όπως έχει καθορισθή εκ των προτέρων, μην πιστεύης καμμίαν διάδοσιν, γιατί όλα είναι φήμαι αδέσποτοι. Κρατάμε καλά και εντός ολίγου θα τους κανονίσωμε όπως χρειάζεται. Εξαιρετική είναι η δράσις του πυροβολικού μας το οποίον έχει καταστρέψει αρκετά άρματα μάχης του εχθρού και το βαρύ πυροβολικό του το εσίγησε. Σε ασπάζομαι Χαράλαμπος».
Ο Κατσιμήτρος στήνει το Στρατηγείο του στη θέση Βρύση-Πασσά, 10 χιλιόμετρα νοτίως του Καλπακίου. Από εκεί διοικεί και διευθύνει τις πολεμικές επιχειρήσεις. Τα ελληνόπουλα από όλες τις γωνιές της Ελλάδας, αλλά και από την Κύπρο και αλλαχού εθελοντές, πείσμωσαν, προσήλθαν στα Αλβανικά βουνά, πολέμησαν γενναία και κατενίκησαν τον υπερόπτη και υπερφίαλο εχθρό. Έδειξαν στον ελεύθερο κόσμο πώς κρατιέται η ελευθερία και πώς κερδίζεται η δόξα. Ο πόλεμος τελείωσε τον Απρίλιο 1941 με την είσοδο των Ναζιστών Γερμανών στη χώρα. Ο ήρωας του ’40 και δαφνοστεφής Στρατηγός Κατσιμήτρος τον Απρίλιο 1941 διέπραξε τραγικό στ’ αλήθεια λάθος. Ορκίστηκε Υπουργός Εργασίας στην Κυβέρνηση του Γεωργίου Τσολάκογλου, ενός άλλου ήρωα του Πολέμου, αλλά στη συνέχεια δοσιλόγου συνεργάτη των Γερμανών. Την Κυβέρνηση αυτή αρνήθηκε να ορκίσει ο Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος και την όρκισε ο Αρχιμανδρίτης του Αγίου Γεωργίου Καρύτση Σωτήριος Μουτούσης. Η ολιγόχρονη παρουσία του ήρωα στην Κυβέρνηση αυτή (30 Απριλίου 1941 έως 8 Μαΐου 1941) σημάδεψε την μετέπειτα πορεία του. Μετά τα Δεκεμβριανά ο Πρωθυπουργός Νικόλαος Πλαστήρας, επανέφερε τον Στρατηγό Κατσιμήτρο, αλλά την επομένη ανεκάλεσε την απόφαση, εγερθεισών σοβαρών αντιδράσεων. Στη συνέχεια μαζί με άλλους 27 ανώτατους αξιωματικούς παραπέμφθηκε σε δίκη στο Δικαστήριο των δοσιλόγων.
Η ειδική κατηγορία έλεγε: «…τυγχάνοντες στρατηγοί και διοικηταί ενόπλου στρατεύματος εις ανοικτόν τόπον διεπραγματεύθησαν μετά του εχθρού την σύναψιν ανακωχής, συνθηκολογήσαντες μετ’ αυτού χωρίς προηγουμένως να πράξουν ό,τι το καθήκον και η στρατιωτική τιμή υπηγόρευε αυτοίς, εκ της τοιαύτης δε συνθηκολογήσεως κατέθεσεν τα όπλα το υπό την διοίκησιν αυτών στράτευμα…». Η απόφαση εκδόθηκε στις 31 Μαΐου 1945 (και αφού είχε υπογραφεί στις 12 Φεβρουαρίου 1945 η Συμφωνία της Βάρκιζας) και ο Κατσιμήτρος καταδικάσθηκε σε ειρκτή 5,5 ετών «διότι γενόμενος υπουργός συνέπραξεν μετά του πρωθυπουργού εις την εκτέλεσιν των αξιοποίνων πράξεων της συνεργασίας και διευκολύνσεως…». Αποπέμφθηκε από τον Στρατό και απώλεσε τον βαθμό του Αντιστρατήγου. Έμεινε στη φυλακή 4 χρόνια και 4 μήνες. Στις 5 Οκτωβρίου 1949 ο Βασιλιάς Παύλος με Διάταγμα του χάρισε το μικρό υπόλοιπο της ποινής του. Αποκαταστάθηκε το έτος 1953 στο βαθμό του Αντιστρατήγου και του αποδόθηκαν όλα τα παράσημα από τον στρατάρχη Παπάγο (τότε Πρωθυπουργό). Έζησε τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του ήσυχα στην οικία του, κοντά στον Άγιο Παντελεήμονα, στην Αθήνα. Πέθανε στις 21 Φεβρουαρίου 1962 και η κηδεία του έγινε από τον Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών δημοσία δαπάνη. Είναι τεράστιο εθνικό λάθος, να σιγούν οι ομιλητές των πανηγυρικών της επετείου του «ΟΧΙ» του 1940, κυρίως στο Στρατό, στο όνομα του ήρωα Υποστρατήγου Χαραλάμπους Κατσιμήτρου. Είναι σαν να μην αναφερόμαστε στο Μιλτιάδη, για τη νίκη στο Μαραθώνα, στον Θεμιστοκλή για το θρίαμβο της Σαλαμίνας, στον Παυσανία για το κλέος των Πλαταιών, στον Οδυσσέα Ανδρούτσο για το χάνι της Γραβιάς, επειδή σε ύστερους χρόνους είχαν εσφαλμένη δράση.
