Αν η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας συνεχίσει στο σταθερό δρόμο που ακολουθεί εδώ και δύο χρόνια, στο δρόμο των επικοινωνιακών τεχνασμάτων, του εμπαιγμού και της γενικής και αόριστης πολιτικής, δεν πρόκειται ποτέ να νομοθετήσει!
ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΤΣΟΥΛΙΑ, ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΤΗΣ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ (ΠΕΚ)
Απλώς φροντίζει να κερδίζει χρόνο απέναντι στις δικές της εξαγγελίες. Θα τελειώσει η κυβερνητική της θητεία και δεν θα έχει καμιά θεσμική και νομοθετική παρέμβαση στην εκπαίδευση ούτε και σ’ αυτά τα κατ’ αρχήν ψηφισμένα σημεία – της εργαλειοθήκης του Ο.Ο.Σ.Α. -, που η ίδια η κυβέρνηση διαλαλεί ότι αποτελούν προοδευτική μεταρρύθμιση!
Η πρόταση του Ι.Ε.Π. και του Υπουργείου Παιδείας, που κατατέθηκε στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής, αποτελεί προσβολή για την Επιτροπή. Γιατί, ποιος κοινοβουλευτικός διάλογος μπορεί να αναπτυχθεί επί μιας έκθεσης ιδεών που δεν έχει τίποτα συγκεκριμένο; Πρόκειται για ένα κείμενο που περιγράφει με τα πιο ωραία λόγια την υποτιθέμενη εκπαιδευτική πρόταση, αλλά πρόταση δεν υπάρχει! Αναφέρει τις τάξεις του Λυκείου με ευχολόγιο επί του περιεχομένου τους και εξαντλείται στη στοχοθεσία των τάξεων, χωρίς να προσδιορίζεται το αντικείμενό τους και η ουσία τους. Το όλο σχήμα θυμίζει μάλλον Εισηγητική Έκθεση Νόμου και όχι σχέδιο Νόμου. Αλλά οι τάξεις του λυκείου δεν είναι φαντάσματα. Συγκροτούνται από γνωστικά αντικείμενα και από μαθήματα, από ωρολόγια προγράμματα και από παιδαγωγικές μεθόδους. Και δεν υπάρχει τίποτα απ’ αυτά!
Ας «απολαύσουμε» δύο αποσπάσματα – τα πιο …ουσιαστικά – από τη φοβερή πρόταση για τη μεταρρύθμιση του Λυκείου, για να συνειδητοποιήσουμε το γιατί δεν μπορούμε να καταλάβουμε τίποτα.
«Το Πρόγραμμα Σπουδών της Α’ τάξης του Λυκείου αντανακλά τα βασικά χαρακτηριστικά τόσο της αντίστοιχης τάξης του Γενικού Λυκείου όσο και αυτής του Τεχνικού-Επαγγελματικού. Οι μαθητές/μαθήτριες θα μπορούν να εξοικειωθούν με τα γνωστικά αντικείμενα και των δύο υφιστάμενων σήμερα τύπων εκπαίδευσης και να επιλέξουν την εκπαιδευτική πορεία που ταιριάζει καλύτερα σε αυτούς. Η αλλαγή αυτή θα αφορά, αρχικά τουλάχιστον, την Α’ τάξη, διερευνώνται όμως οι δυνατότητες μεταφοράς της λογικής αυτής και στις υπόλοιπες δύο τάξεις του Λυκείου. Μια τέτοια επιλογή συνδέεται άμεσα με την αναβάθμιση της Τεχνικής-Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και την ανάδειξή της ως ισότιμου πυλώνα. Το Λύκειο μπορεί έτσι να συνεισφέρει στην επί ίσοις όροις προώθηση ποικίλων μορφών γνώσης, δεξιοτήτων και ικανοτήτων, στην προσφορά ποικίλων δυνατοτήτων για τους/τις μαθητές/μαθήτριες (τόσο γνωστικά όσο και εργασιακά-επαγγελματικά), στην καλλιέργεια πολλαπλών εκδοχών μάθησης και γνωστικών ενδιαφερόντων.
Β’ και Γ’ τάξη Λυκείου. Στον ανασχεδιασμό των δύο αυτών τάξεων βρίσκεται η αιχμή της πρότασης. Εδώ κρίνεται η δυνατότητα του σχολείου να «ανακτήσει» το Λύκειο την εκπαιδευτική και παιδαγωγική αποστολή του, να απαλλάξει τις μαθήτριες και τους μαθητές από τυφλά άγχη και τις οικογένειές τους από τα βάρη των φροντιστηρίων.
Υπό αυτό το πρίσμα, η κεντρική λογική της πρότασης είναι:
α) να διατηρηθεί, επί το δυνατόν, ο «πολυδιάστατος» χαρακτήρας της γνώσης που αναπτύχθηκε στην Α’ Λυκείου, με την προσφορά επιλογών μαθημάτων ή ενοτήτων μαθημάτων όλων των γνωστικών, επιστημονικών και τεχνολογικών πεδίων, ώστε οι μαθητές να μπορούν να δοκιμάσουν τις κλίσεις τους και να επενδύσουν τα ενδιαφέροντά τους∙ β) να μειωθεί σημαντικά ο αριθμός των μαθημάτων στις δύο τελευταίες τάξεις του Λυκείου (…) γ) να αυξηθούν οι ώρες διδασκαλίας των επιμέρους μαθημάτων, ώστε να είναι δυνατή η εμβάθυνση, η συστηματική και αποτελεσματική διδασκαλία και η στήριξη των μαθητριών και μαθητών ανάλογα με τις δυσκολίες τους».
Είναι προφανές ότι η γενικολογία συνδέεται με τη δημαγωγία και αυτή με την ανικανότητα. Γιατί η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας δεν απαντά σε συγκεκριμένα ζητήματα, στα πιο βασικά σημεία της λυκειακής εκπαίδευσης; Η Επαγγελματική εκπαίδευση θα συμπεριληφθεί στο Ενιαίο Λύκειο; Πώς μπορεί να γίνει αυτό, όταν η Α΄ λυκείου θα είναι τάξη εξοικείωσης και η Γ΄ λυκείου θα είναι τάξη εμβάθυνσης και Πανελλαδικών Εξετάσεων, και επομένως θα κινηθεί αναγκαστικά επί των γνωστών και διαχρονικών μαθημάτων για την εισαγωγή στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση; Θα χωρέσει η Β΄ λυκείου το σύνολο των μαθημάτων των δύο σημερινών τύπων λυκείων; Δεν είναι εμπαιγμός να μιλάνε απλώς για μείωση μαθημάτων, αφού πρόκειται για ακρωτηριασμό του Γενικού Λυκείου και για κατάργηση του Επαγγελματικού Λυκείου; Υπάρχει χώρα της Ευρώπης που έχει μία και μόνη δομή στην ανώτερη δευτεροβάθμια εκπαίδευση; Πώς μπορεί να χαρακτηριστεί ως Εθνικό Απολυτήριο ένα απολυτήριο στο οποίο θα έχουν οι ενδοσχολικές εξετάσεις συμμετοχή της τάξης του 80%; Ποιο ξένο πανεπιστήμιο αξιώσεων θα λαμβάνει υπόψη του ένα τέτοιο απολυτήριο; Πώς θα κάνει προσλήψεις το Α.Σ.Ε.Π. με την πλασματική βαθμολογία και με την υπερβαθμολόγηση των ενδοσχολικών εξετάσεων; Γιατί κατάργησαν το προηγούμενο Απολυτήριο, που ήταν πιο κοντά στην έννοια του Εθνικού Απολυτηρίου απ’ αυτό που τώρα οι φωστήρες μας προτείνουν; Γιατί βγαίνουν σήμερα – δύο και τρία τουλάχιστον χρόνια – απολυτήρια λυκείου ενδοσχολικών και μόνο εξετάσεων; Μπορούν αυτοί οι τελειόφοιτοι του λυκείου να το χρησιμοποιήσουν στο εξωτερικό;
Αν αυτή η γενικολογία «επιδιώξει» να γίνει συγκεκριμένη πρόταση για να πάρει το δρόμο της Νομοθεσίας, θα έχουμε ρήξεις και ανατροπές. Γι’ αυτό η ηγεσία του Υπουργείου κρύβεται. Γιατί αν δημιουργήσει πραγματικό Εθνικό Απολυτήριο, θα έχουμε ένα σημαντικό ποσοστό μαθητών (και πάντως πάνω από 20%), που δεν θα μπορεί να το πάρει. Και θα πρέπει να απολογηθεί για το θεσμικό ταξικό φραγμό στο κομματικό τους ακροατήριο. Γιατί, αν καταργήσει την Επαγγελματική Εκπαίδευση και τη μετατρέψει σε Κατάρτιση είτε μετά το Γυμνάσιο είτε μετά την Α΄ λυκείου, θα ξεσηκωθούν χιλιάδες εκπαιδευτικοί και επαγγελματίες του χώρου. Σε μια τέτοια εξέλιξη δεν πρόκειται να έχει η ηγεσία του Υπουργείου επόμενη ημέρα! Γι’ αυτό και δεν πρόκειται να ψηφίσει τίποτα!
Όπως η ηγεσία της κυβέρνησης και του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δεν παράγει πολιτική (και η χώρα είναι σε τέλμα) και απλώς επιδίδεται σε ψευτομαγκιές στους δανειστές (υλοποιώντας όμως τις απαιτήσεις τους) προς κατανάλωση του όποιου λαϊκίστικου ακροατηρίου έχει ακόμα απομείνει, έτσι και η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας δεν αποφασίζει για τον πυρήνα της λυκειακής εκπαίδευσης και θα αποβλέπει να κυλήσει ο κυβερνητικός χρόνος – φτάνει να μη γίνει καμιά έκρηξη. Όσο για την πάντα πλούσια επικοινωνιακή ατζέντα της θα γεμίζει με ζητήματα που θα της προσδίδουν …αριστερό χρώμα: όπως τώρα οι έμφυλες ταυτότητες και οι δημιουργικές εργασίες και αργότερα η σεξουαλική αγωγή, η δημοκρατική παιδεία κλπ
Άλλωστε, ποιο ζήτημα ουσιώδες έχει ανοίξει και το οδήγησε σε διαδικασία απόφασης, νομοθεσίας και υλοποίησης; Αρκεί να δούμε μόνο τον εμπαιγμό στους διορισμούς των εκπαιδευτικών και στην παιδαγωγική επάρκεια – που κι αυτή πάει πίσω στις καλένδες… Αλλά ο εμπαιγμός έχει όρια και κυρίως έχει και τη λυπητερή!
