Αντιμέτωπος με την πιο σοβαρή κρίση στο εσωτερικό του κόμματος του, από την μέρα που ανέλαβε την Προεδρία της ΝΔ βρίσκεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης…
ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΛΙΑ ΤΖΑΦΕΡΗ, ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ
Πηγή: Lykavitos.gr
Το ύπουλο χτύπημα Μεϊμαράκη στο χειρότερο τάϊμινγκ για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, σε συνδυασμό με τις παρασκηνιακές κινήσεις των γνωστών γαλάζιων ζόμπι, που λειτουργούν ως κανονικά εξαπτέρυγα του Τσίπρα και του καθετώτος ΣΥΡΙΖΑ (την περίοδο μάλιστα που καταρρέει ) αποδεικνύουν περίτρανα δύο πράγματα:
Πρώτον πως η Νέα Δημοκρατία παραμένει ένα παρωχημένο, πολιτικά και ιδεολογικά κόμμα, με πολιτικά πτώματα, βαρώνους και ξοφλημένες στην συνείδηση της κοινωνίας, πολιτικές οικογένειες, που επιλέγουν να ανεχτούν τις καταστροφικές συνέπειες της λαίλαπας του ΣΥΡΙΖΑ από τα να παραδώσουν τα κλειδιά του «μαγαζιού» σε έναν Μητσοτάκη.
Δεύτερον αποδεικνύεται πόσο λάθος ήταν η στρατηγική που επέλεξε το Κυριάκος.
Όχι απέναντι στην Κυβέρνηση και τον Τσίπρα, αφού η τακτική της ολομέτωπης σύγκρουσης με το Σταλινοφασιστικό καθεστώς που επιχειρείται να επιβληθεί στην χώρα αλλά και το, μόνιμο αίτημα των εκλογών, απέδωσε καρπούς με την Νέα Δημοκρατία να βρίσκεται μια ανάσα από την Αυτοδυναμία.
Το λάθος του Κυριάκου ήταν η αντιμετώπιση των ηττημένων στην εσωκομματική σκακιέρα, το οποίο μπορεί να αποδειχτεί και μοιραίο.
Η Νέα Δημοκρατία ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να προχωρήσει, έχοντας σε πρώτο πλάνο τα γνωστά πολιτικά πτώματα και τα μη εξαιρετέα αντιαισθητικά, πολιτικώς, βαρίδια.
Η τακτική του «ξαφνικού θανάτου», που επέλεξε ο Κυριάκος με την ΟΝΝΕΔ, φαντάζει ως η ΜΟΝΑΔΙΚΗ λύση, έτσι ώστε η Φιλελεύθερη Παράταξη να εξελιχθεί και να αποτελέσει μια πειστική εναλλακτική επιλογή εξουσίας μιας κουρασμένης, εξαθλιωμένης και οργισμένης κοινωνίας.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, κέρδισε την μάχη στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας και εκτόξευσε μέσα σε ελάχιστους μήνες τα δημοσκοπικά ποσοστά της κόντρα σε όλες τις προβλέψεις, κυρίως γιατί σου έδινε την αίσθηση πως ήταν έτοιμος να ΣΥΓΚΡΟΥΣΤΕΙ ΑΝΕΛΕΗΤΑ, με την γάγγραινα των Συντεχνιών, την καταστροφική για τον τόπο Δημοσιο-λαγνεία αλλά τις κρατικοδίαιτες Συμμορίες που ενδημούν και στο εσωτερικό του κόμματος του.
Και δυστυχώς στην πορεία, φαίνεται πως κάποιοι τον έπεισαν πως για να κερδίσει τον Τσίπρα, θα πρέπει να ΑΝΕΧΘΕΙ και να ΣΥΜΒΙΒΑΣΘΕΙ με ότι πιο αποκρουστικό διαθέτει η Νέα Δημοκρατία στο εσωτερικό της.
Ξοφλημένους Μαυρογιαλούρους και Τελειωμένους Βαρόνους που φέρουν ΒΑΡΥΤΑΤΗ ΕΥΘΥΝΗ (αν όχι την καίρια) γα τον πολιτικό και οικονομικό εκτροχιασμό της χώρας.
Αφού η πενταετία 2004 έως 2009 ολοκλήρωσε τον εφιαλτικό κύκλο της καταστροφής που ξεκίνησε το 1981 και οδήγησε την χώρα στην Χρεοκοπία.
Υπάρχει όμως και μια εξίσου σημαντική παράμετρος που έχει να κάνει με την συνολικότερη εικόνα της ΝΔ στην κοινωνία μέσω των Μέσων Ενημέρωσης.
Απέναντι στον Μητσοτάκη, βρίσκεται πλέον το σύνολο των ημερήσιων εφημερίδων (πλην του Ελεύθερου Τύπου, των ΝΕΩΝ και της σχετικά ουδέτερης Καθημερινής), σχεδόν όλα τα κανάλια και σχεδόν όλα τα ραδιόφωνα.
Το καθεστώς ΣΥΡΙΖΑ, εκβιάζει, απειλεί, δωροδοκεί (όταν χρειάζεται) και κυρίως έχει σε ΟΜΗΡΙΑ το σύνολο των χρεοκοπημένων Μηντιαρχών, οι περισσότεροι εκ των οποίων βρίσκονται με το ένα πόδι στον Κορυδαλλό.
Το Μαξίμου, άγαρμπα, ερασιτεχνικά και με «τσαμπουκά», σταδιακά επιχειρεί να δομήσει ένα νέο Status Quo στα Μέσα Ενημέρωσης – και ως έναν βαθμό τα έχει καταφέρει – και η Νέα Δημοκρατία εμφανίζεται να μην έχει καμιά σοβαρή «απάντηση» σε αυτό.
Μια ματιά στα χθεσινά Δελτία Ειδήσεων και στα σημερινά πρωτοσέλιδα, και ο τρόπος που γιγαντώθηκε το θέμα Μεϊμαράκη, αρκεί για να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος του αισχρού γλειψίματος αλλά του «σέρβις» που προσφέρει το χρεοκοπημένο Εκδοτικό Κατεστημένο στον Τσίπρα και την παρέα του.
Το μόνο πεδίο που θα μπορούσε να «παίξει μπάλα» η ΝΔ, χωρίς μεγάλες δεσμεύσεις και κόστος είναι το αναρχικό διαδίκτυο και τα social media.
Αλλά είναι τέτοια η ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ του επικοινωνιακού επιτελείου της ΝΔ, που οδηγεί ακόμη και όσα μέσα – χωρίς κανένα αντάλλαγμα – επέλεξαν να σταθούν στο πλευρό του Μητσοτάκη να αποστασιοποιούνται.
Το εάν ο Μητσοτάκης θα γίνει πρωθυπουργός θα κριθεί με την αποφασιστικότητα που οφείλει να επιδείξει στο εσωτερικό του κόμματος του το αμέσως προσεχές διάστημα.
Εάν δεν κόψει , εδώ και τώρα, τον Γόρδιο Δεσμό, εάν δεν τελειώσει με το παρελθόν και τα φαντάσματα του χρεοκοπημένου «μαγαζιού» της οδού Πειραιώς, εάν επιχειρήσει να κρύψει το πρόβλημα κάτω από το χαλί, θα είναι πάντα όμηρος του χθες και των παρωχημένων εκφραστών μιας πολιτικής αντίληψης αποκρουστικής για το σύνολο της Ελληνικής Κοινωνίας.
Εάν δεν τους Τελειώσει τώρα αυτός, θα τον Τελειώσουν αυτοί. Πολύ σύντομα…
