Έως την περασμένη Τετάρτη, η ΝΔ διεμήνυε με σκληρό και αδιαμφισβήτητο τρόπο ότι δεν επρόκειτο να συναινέσει στην συγκρότηση του ΕΣΡ, αν δεν καταργεί το νόμος Παππά για την αδειοδότηση των τηλεοπτικών σταθμών και αν δεν δεσμευόταν δημοσίως ο πρωθυπουργός πως δε θα κλείσει κανένα κανάλι και ότι οι άδειες θα είναι περισσότερες από 4…
Εξάλλου, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε κάθε θεσμική ευχέρεια να εμμείνει στην σκληρή του στάση, για πολλούς λόγους, αφού το Σύνταγμα είναι δεσμευτικό και η κυβέρνηση δεν θα μπορούσε με κανέναν τρόπο να παρακάμψει την προϋπόθεση της ενισχυμένης πλειοψηφίας που απαιτείται για την συγκρότηση του ΕΣΡ. Κι όμως, μία ημέρα αργότερα, την περασμένη Πέμπτη, οι «γαλάζιοι» εκπρόσωποι στη Διάσκεψη των Προέδρων σήκωσαν τα χέρια τους και… υπερψήφισαν τις προτάσεις του Προέδρου της Βουλής, Νίκου Βούτση, διευκολύνοντας κατά πολύ την κυβέρνηση και προσφέροντάς της μία μοναδική ευκαιρία να εξέλθει από το αδιέξοδο στο οποίο είχε βρεθεί. Ως εκ τούτου, το ερώτημα έρχεται στην επικαιρότητα και χρήζει άμεσης απάντησης από την ΝΔ: Θέλει πραγματικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης να ρίξει την κυβέρνηση ή απλώς… παίζει πολιτικό θέατρο σκιών προς άγραν ψήφων;
Βεβαίως, με δεδομένο ότι η κυβέρνηση «ανέστειλε» την εφαρμογή του άρθρου 2Α του νόμου Παππά, που μεταβιβάζει τις αρμοδιότητες από το ΕΣΡ στην Γενική Γραμματεία Επικοινωνίας και Ενημέρωσης (η οποία το καλοκαίρι διεξήγαγε τον διαγωνισμό-παρωδία που κατέπεσε με την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας) θα μπορούσε να πει κανείς ότι το Μαξίμου και ο αρμόδιος υπουργός, Νίκος Παππάς, έβαλαν νερό στο κρασί τους. Κι όμως, τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι.
«Γαλάζια» αυτοκτονία
Επί της ουσίας, η κυβέρνηση κέρδισε. Το νερό που όντως έβαλε στο κρασί της δεν είναι αρκετό για να αλλάξει την ουσία του νόμου Παππά ή να φρενάρει τις προθέσεις του Μεγάρου Μαξίμου να ελέγξει το τηλεοπτικό τοπίο και την ενημέρωση των Ελλήνων πολιτών. Ο νόμος Παππά δεν καταργήθηκε, παρότι το ζητούσε η ΝΔ. Επίσης, στην Βουλή ψηφίστηκε η «αναστολή» του άρθρου 2Α, αν και η ΝΔ ζητούσε η λέξη «αναστολή» να αντικατασταθεί από την λέξη «κατάργηση». Ούτε αυτό έγινε. Επίσης, ο πρωθυπουργός δεν δεσμεύθηκε ότι δεν θα κλείσουν κανάλια. Ούτε δεσμεύθηκε ότι ο αριθμός των τηλεοπτικών αδειών θα είναι μεγαλύτερος από τον αυθαίρετο και αντιδημοκρατικών αριθμό των «4», που υποτίθεται ότι στηρίχθηκε σε μία καταγέλαστη «μελέτη» κάποιου Ινστιτούτου-φαντομά της Φλωρεντίας. Σαν να μην έφταναν αυτά, η κυβέρνηση δεν δεσμεύθηκε ούτε για το ποιος θα διεξαγάγει τον διαγωνισμό, ούτε για το πόσες τηλεοπτικές άδειες πανελλαδικής εμβέλειας θα δοθούν. Αντιθέτως, στις τροπολογίες που ψηφίστηκαν στη Βουλή, η κυβέρνηση δεν εκχώρησε στο ΕΣΡ τις αρμοδιότητες για τον καθορισμό των όρων του διαγωνισμού και του αριθμού των αδειών. Αντ’ αυτού, νομοθετήθηκε απλώς ότι… η κυβέρνηση θα αποφασίσει, αλλά με την… «σύμφωνη γνώμη του ΕΣΡ». Δηλαδή, η Ανεξάρτητη Αρχή δε θα ελέγχει τον πυρήνα των αποφάσεων, ούτε θα αποφασίζει η ίδια. Θα καλείται, απλώς, να επικυρώνει τις αποφάσεις της κυβέρνησης. Κοροϊδία δηλαδή. Θα περίμενε, λοιπόν, κανείς, η ΝΔ να συνεχίσει την αρνητική στάση της, προκειμένου να μην περάσει η κοροϊδία της κυβέρνησης. Θα περίμενε κανείς από ένα κόμμα που έχει στελέχη έξυπνα, που ξέρουν να διαβάζουν νόμους, να καταγγείλει την κυβέρνηση για προσπάθεια «εμπαιγμού» και να συνεχίσει να μπλοκάρει την συγκρότηση του ΕΣΡ. Κι όμως, αιφνιδιαστικά, η ΝΔ άλλαξε την γραμμή της και την περασμένη Πέμπτη «ξέχασε» όλες τις απαιτήσεις και τις προϋποθέσεις που έθετε, υπερψηφίζοντας τις προτάσεις της κυβέρνησης. Δεν πήρε καμία δικλίδα θεσμικής ασφαλείας απ’ όσες ζητούσε και πλέον, η κυβέρνηση έχει την ευχέρεια, με ένα ΕΣΡ που ελέγχεται απολύτως από τον ΣΥΡΙΖΑ, να προχωρήσει στις επιλογές της προσπερνώντας και το εμπόδιο του Συμβουλίου της Επικρατείας, που θεωρούσε απαραίτητη την ύπαρξη του ΕΣΡ. Με άλλα λόγια, η αξιωματική αντιπολίτευση αυτοκτόνησε πολιτικά. Και το ερώτημα που προκύπτει είναι… γιατί;
Αναπάντητα ερωτήματα
Σημειωτέον, άλλωστε, ότι στην προηγούμενη συνεδρίαση της Διάσκεψης των Προέδρων από εκείνη που πήρε την τελική απόφαση, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ, Νίκος Δένδιας, εκφράζοντας απολύτως την σκληρή γραμμή του κόμματός του, είχε ξεκαθαρίσει προς τον Πρόεδρο της Βουλής, Νίκο Βούτση, ότι αν δεν λυθούν τα θεσμικά θέματα που έθετε η ΝΔ, «δε θα ψηφίσουμε ούτε αυτή, ούτε καμία άλλη πρόταση». Με άλλα λόγια, η ΝΔ είχε διευκρινίσει ότι δεν θα έκανε πίσω. Εξάλλου, δεν είχε και κανέναν λόγο να κάνει πίσω: η κυβέρνηση είχε βρεθεί στην χειρότερη θέση που θα μπορούσε, αφού η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας τής έδενε τα χέρια. Το αδιέξοδο ήταν απόλυτο και είχε ήδη αρχίσει να αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις, ενώ η ΝΔ είχε την σπάνια ευκαιρία να θέσει σε κατάσταση ομηρείας την κυβέρνηση -κάτι που δεν μπορεί να κάνει συχνά ένα κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Κι όμως, παρά την θαυμάσια ευκαιρία για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, η ΝΔ αποφάσισε να κλοτσήσει αυτή την ευκαιρία, καίτοι το αδιέξοδο της κυβέρνησης ήταν απόλυτο, αφού δεν μπορούσε να ξεφύγει με κανέναν τρόπο: το Σύνταγμα δεν αφήνει κανένα περιθώριο σε μία κυβέρνηση να «μαγειρέψει» την ανάδειξη των μελών μίας Ανεξάρτητης Αρχής, καθώς επιβάλλεται ρητά η πλειοψηφία των 4/5 της Διάσκεψης των Προέδρων.
Κι όμως, ο Κυριάκος Μητσοτάκης φρόντισε να… διευκολύνει την κυβέρνηση, γεννώντας μεγάλες αντιδράσεις στο εσωτερικό του κόμματός του αλλά και στην κοινωνία. Θέλει όντως να κυβερνήσει γρήγορα; Θέλει πραγματικά να ρίξει την κυβέρνηση; Ή μήπως δεν βιάζεται καθόλου, κι ας καταγγέλλει ότι «κάθε μέρα που κάθονται στην εξουσία, μεγαλώνει η ζημιά για τον τόπο»; Εκτός κι αν η απροσδόκητη συναίνεση στην συγκρότηση του ΕΣΡ είναι δείγμα της «συναινετικής» διάθεσης που πρόκειται να εφαρμόσει γενικά ο πρόεδρος της ΝΔ. Γιατί, αν είναι έτσι, τότε θα μιμηθεί απλώς τον… συναινετικό Βαγγέλη Μεϊμαράκη, που κατάφερε να χάσει εκλογές από ένα κόμμα που είχε μόλις κλείσει τις τράπεζες. Και στην περίπτωση αυτή, η πολιτική αυτοκτονία του προέδρου της ΝΔ θα είναι απόλυτη και μη αναστρέψιμη. Γιατί δεν μπορείς να είσαι αξιόπιστος όταν από τη μια καταγγέλλεις τους αντιπάλους σου ότι υιοθετούν «πρακτικές Βενεζουέλας» και μετά… συναινείς σε αυτές τις πρακτικές…
