Θα με συγχωρέσετε, έχω ξεμείνει από προσεγμένες τρόπους να εκφραστώ. Τόσες φορές έχουν περάσει χιλιάδες διατάξεις και τόσες και τόσες φορές έχω κατακρίνει την προχειρότητα και την χαζομάρα τους…
ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΠΥΡΟ ΣΚΙΑΔΟΠΟΥΛΟ, ΔΙΚΗΓΟΡΟ ΚΕΡΚΥΡΑΣ
Για άλλη μια φορά, η περήφανη διαπραγμάτευση της περήφανης αριστεράς έφερε άλλα περίπου 5 δις μέτρα. Επί τω σύνολο μέχρι σήμερα, βρισκόμαστε περίπου στα 12 δις μέτρα με την τωρινή συγκυβέρνηση. Συγχαρητήρια. Μας βυθίζουν όλο και περισσότερο σε μια αναστρέψιμη κατάσταση, από την οποία μάλλον δεν θα ξεφύγουμε ποτέ.
Πραγματικά η κυβέρνηση όχι μόνο εθελοτυφλεί αλλά ψεύδεται πλέον ευθέως, υπερασπιζόμενοι τα νέα μέτρα, αλλά και από την άλλη δηλώνοντας «πληγωμένη» που τα ψηφίζει. Δεν είναι δυνατόν να επιμένουμε στην ίδια και την ίδια φόρμουλα. Καλώς ή κακώς, δεν έχουν λυθεί τα προβλήματα με τη συνεχή αύξηση φορολογικών υποχρεώσεων. Εξαιρετικά συνοπτικά, για να κινηθεί η οικονομία υπάρχουν τέσσερις βασικοί τρόποι (βασικοί είπα, υπάρχουν και άλλοι!), τρεις από τους οποίους προβλέπουν την εισροή νέων κεφαλαίων: α) επενδύσεις, β) εξαγωγές, γ) δάνεια και δ) εσωτερική κατανάλωση όπου νέες ελληνικές επιχειρήσεις απορροφούν τα εγχώρια κεφάλαια. Το γ) ας μην το συζητήσουμε, θα μας πάρουν τα κλάματα. Ξένες επενδύσεις η κυβέρνηση δεν φαίνεται να θέλει• κανένα πρόβλημα, λέμε ότι συμφωνώ. Δεν εξάγουμε ιδιαίτερα, ούτε δίνονται κίνητρα στους νέους ( ούτε στους παλαιότερους) να κινηθούν στη χώρα τους. Ειδικά οι νέοι που δεν διαθέτουν καθόλου κεφάλαιο; Συνεχώς «σκιζόμαστε» για αυτούς, πως δήθεν τα κάνουμε όλα για τη νέα γενιά, πως πιστεύουμε στην νεανική επιχειρηματικότητα κτλ. Πως περιμένουμε να δράσουν χωρίς διευκολύνσεις και κίνητρα; Να γεννήσουν χρήματα; Να τα βρουν στο δρόμο ( ή να έχουν γονείς σε κατάλληλες θέσεις ή αγωνιστές, και τώρα δεν με βλέπετε μεν αλλά σας κλείνω το μάτι); Με τα προγράμματα «Επιχειρώ» παρότι η επιχορήγηση χαθεί σε φόρους και έξοδα. Και μετά τι; Θα επιβιώσουν στην αγορά; Γιατί να μην στηρίξουμε στο ελάχιστο την εγχώρια παραγωγή; Τον νέο στα 23 (που όχι μόνο δεν διαθέτει τις νέες ετήσιες ασφαλιστικές εισφορές, αλλά δεν διαθέτει ούτε είκοσι ευρώ ) που επέλεξε να μην αποδημήσει στο εξωτερικό είτε γιατί δεν ήταν δυνατόν ή επειδή πίστεψε στην ελληνική οικονομία. Η κυβέρνηση δεν φαίνεται να θέλει να βοηθήσει ούτε στο ελάχιστο τον οποιονδήποτε.
Τι κάνει προς αυτό η συγκυβέρνηση; Τίποτα. Δεν έχει πάρει ούτε ένα θετικό μέτρο, αν εξαιρέσει κανείς τον εξωδικαστικό μηχανισμό ρύθμισης οφειλών επιχειρήσεων, ο οποίος αν το εξετάσει κανείς εξονυχιστικά θα διαπιστώσει πως ουσιαστικά αποτελεί απλοποιημένη αντιγραφή του νόμου Δένδια.
Τα πράγματα είναι εξαιρετικά απλά. «Εάν εισπράττω ένα ποσό Χ αλλά για να αντεπεξέλθω στους φόρους μου (ασφαλιστικές εισφορές, φόρος εισοδήματος, ΦΠΑ κτλ) και τις βιοτικές μου ανάγκες χρειάζομαι ένα ποσό 2Χ, προφανώς θα αναγκασθώ να επιλέξω μεταξύ των δύο υποχρεώσεων και φυσικά θα επιλέξω να καλύψω τις βιοτικές μου ανάγκες». Το αποτέλεσμα που πετυχαίνουμε αυτή τη στιγμή είναι απλώς να είμαστε όλοι καταχρεωμένοι, να μην πληρώνουμε, να βιώνουμε δυσμενείς συνέπειες των οφειλών μας, να απελπιζόμαστε και να μην μας παρέχεται καμία απολύτως διέξοδος. Η πλειοψηφία δυσκολεύεται να ανταπεξέλθει εξαιρετικά στις υποχρεώσεις τις, μέχρι το σημείο να φυτοζωεί. Ειδικά οι νεότεροι επιστήμονες που δεν έφυγαν από την χώρα, είτε επειδή δεν είχαν την ευκαιρία, είτε επειδή πίστεψαν στην ελληνική οικονομία δεν πρόκειται να αντεπεξέλθουν με 80% «χαράτσι» ( και με 70% καθώς ήδη η φορολογία είναι εξαιρετικά υψηλή).
Γιατί δεν δίνονται κίνητρα παρά μόνο αφαιρούνται;
Σας ζητώ σήμερα να μου δώσετε ένα κίνητρο, κύριοι του Κοινοβουλίου, ως φωνή του λαού κατά τους νόμους και το Σύνταγμα, προκειμένου να νιώσω ότι υπάρχει κάτι για το οποίο αξίζει να παραμείνουμε σε αυτή τη χώρα, για το οποίο αξίζει να παραμείνουμε στον τόπο μας και να παλέψουμε για ένα καλύτερο αύριο, σε αυτή τη χώρα. Δώστε μου (και μας) κίνητρο. Απλό.
