Με αφετηρία τα Επτάνησα, η Ελλάδα κατά τον 19ο αιώνα έρχεται σε επαφή με τη δυτικότροπη μουσική. Μια σειρά από συνθέτες, με κορυφαίους τον Σπυρίδωνα Σαμαρά και τον Νικόλαο Μάντζαρο, βάζουν τα θεμέλια για τη δημιουργία μιας «Ελληνικής Μουσικής Σχολής»…
Ο αγαπημένος μαθητής του Βάγκνερ, Δημήτριος Λάλας (1848-1911), τα έργα του οποίου χάθηκαν στον Θερμαϊκό, καθώς το πλοίο που τα μετέφερε στην Ιταλία για να εκδοθούν τορπιλίστηκε κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο μαθητής του Αιμίλιος Ριάδης και ο Μάριος Βάρβογλης, γνωστός ως «Ο Ωραίος Μάριος» μέσα από τα πορτρέτα του Μοντιλιάνι, Βορειοελλαδίτες στην καταγωγή, αποτελούν λαμπρές προσωπικότητες στον χώρο της κλασικής μουσικής. Η ανασύνδεση της ελληνικής μουσικής με τις παραδοσιακές της ρίζες, οφείλεται σε μεγάλο βαθμό, στον Χαλκιδαίο Νίκο Σκαλκώτα (1904-1949). Όταν φεύγει από τη ζωή, πρόωρα, ο Σκαλκώτας, ξεκινάει η «δράση» του γεννημένου στην Αίγυπτο Γιάννη Χρήστου (1926-1970). Ο Χρήστου αποτελεί κορυφαία μορφή της διεθνούς μουσικής πρωτοπορίας και με καθοριστική συμβολή στη μουσική του αρχαίου δράματος. Όμως ο πρόωρος θάνατος των δύο αυτών συνθετών, παρά το μεγάλο σε όγκο έργο που άφησαν, αποτέλεσε μεγάλο πλήγμα για τη χώρα μας. Άλλος συνθέτης, με σημαντικό έργο, είναι ο Γιάννης Κωνσταντινίδης, ο οποίος αντιστρέφοντας το ονοματεπώνυμό του (Κώστας Γιαννίδης), έγραψε και πολλά τραγούδια κλασικής μουσικής. Είναι χαρακτηριστικό ότι είναι ο συνθέτης και στιχουργός του τραγουδιού «Τα Νέα της Αλεξάνδρας» («Το Τάβλι»)! Σπουδαίοι συνθέτες είναι επίσης οι Ιάνης (Γιάννης) Ξενάκης, Γεώργιος Πονηρίδης, Ανδρέας Νεζερίτης, Μανόλης Καλομοίρης, Δημήτρης Μητρόπουλος, που ασχολήθηκε και με τη σύνθεση (κυρίως μεταξύ 1916 και 1928), παράλληλα με τη διεύθυνση ορχήστρας στην οποία αφοσιώθηκε σχεδόν αποκλειστικά ως το τέλος της ζωής του, στο πόντιουμ της Σκάλας του Μιλάνου (1960).
Εκεί που η χώρα μας έχει σημαντικότατη παρουσία, είναι στους σολίστες και τις σολίστριες μουσικών οργάνων. Θα αναφερθούμε ειδικά, στις πιανίστριες που άφησαν εποχή. Η κορυφαία όλων, Τζίνα Μπαχάουερ (1913 – 1976), γεννημένη στην Αθήνα από πατέρα Αυστριακό και μητέρα Ιταλίδα, η Μαρίκα Παπαϊωάννου (1904 – 1994), η Ρένα Κυριακού (1917 – 1994), η στενή φίλη της μεγάλης Μαρίας Κάλλας, Βάσω Δεβετζή (1925 – 1987) κ.ά.
Η λαμπρή αυτή παράδοση συνεχίζεται ως σήμερα, καθώς νέα παιδιά, με πολύ ταλέντο, εξαιρετικές σπουδές, μεγάλη αγάπη για τη μουσική και διάθεση για συνεχή βελτίωση, κάνουν λαμπρή καριέρα, τόσο στη χώρα μας όσο και στο εξωτερικό.
Ανάμεσα στις καινούργιες «παρουσίες» στον χώρο της κλασικής μουσικής, ξεχωριστή θέση κατέχει αναμφίβολα η νεαρή πιανίστα Νεφέλη Μούσουρα. Γεννήθηκε στην Αθήνα και ξεκίνησε τα μαθήματα πιάνου σε ηλικία μόλις τεσσάρων ετών. Από την ηλικία των οκτώ ετών, βραβεύεται σε διάφορους διαγωνισμούς. Το 2005, έλαβε το Α’ Βραβείο στους Πανελλήνιους Μαθητικούς Αγώνες του Υπουργείου Παιδείας και το 2010 το Α’ Βραβείο στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό νέων Ελλήνων πιανιστών. Αναμφίβολα όμως, κορυφαίες στιγμές στην καριέρα της μέχρι τώρα, είναι η βράβευσή της από την Ακαδημία Αθηνών το 2009 (Βραβείο «Ελένης Μυκονίου» για νέους πιανίστες) καθώς και η κατάκτηση του διεθνούς βραβείου «Τζίνα Μπαχάουερ» το 2014. Επίσης, η Νεφέλη, εκτός από το δίπλωμα πιάνου με τις ανώτατες διακρίσεις που έχει αποκτήσει, είναι αριστούχος απόφοιτος του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του ΕΚΠΑ καθώς και κάτοχος «Bachelor of Arts» από το Mozarteum στο Σάλτσμπουργκ της Αυστρίας, όπου σπούδασε με καθηγητή τον Rolf Plagge. Τη φετινή χρονιά, ολοκληρώνει το σολιστικό μεταπτυχιακό πρόγραμμα «Master Piano Solo», στην τάξη του ίδιου καθηγητή.
Έχει δώσει συναυλίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό, αποσπώντας πάντοτε διθυραμβικές κριτικές, ενώ έχει συνεργαστεί με κορυφαίες ορχήστρες της χώρας μας και σπουδαίους Έλληνες και ξένους σολίστες.
Την Κυριακή 6 Μαρτίου 2016, η Νεφέλη Μούσουρα ερμήνευσε ως σολίστρια το τελευταίο κοντσέρτο του Μότσαρτ Κ. 595 σε σι ύφεση, στο πλαίσιο της συναυλίας της Εθνικής Συμφωνικής Ορχήστρας της ΕΡΤ, υπό τη διεύθυνση του Μίλτου Λογιάδη, μαγεύοντας για μια ακόμη φορά το ακροατήριό της.
