Η επιχειρηματικότητα είναι ο εχθρός του πελατειασμού. Ως τέτοια υπόκειται διωγμό από το ’74 και μετά, που θυμάμαι…
ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΗ ΒΕΡΟΥΤΗ, ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑ, ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΟ, ΜΗΧΑΝΙΚΟ
Όμως, θα πρέπει επιτέλους να ξεχωρίσουμε τους αληθινούς επιχειρηματίες που δημιουργούν υπεραξίες και θέσεις εργασίας, από τους ιδιοκτήτες νυχτερινών κέντρων, τους νταβατζήδες και τους κρατικοδίαιτους με τις κάρτες που γράφουν «επιχειρηματίας», οι οποίοι με πρόφαση μια δήθεν επένδυση ρουφούσαν για χρόνια την ευρωπαϊκή επιδότηση και με τις υπερτιμολογήσεις ρουφούσαν από τα κρατικά ταμεία χρήμα δανεικό ή φορολογημένο από τον Έλληνα φορολογούμενο.
Ο αληθινός επιχειρηματίας που μπορεί να παράγει ανεμπόδιστα και ανεξάρτητα προστιθέμενη αξία και θέσεις εργασίας δεν μπορεί να γίνει πρόβατο, ούτε όμως και λύκος.
Είναι μια ανεξάρτητη οικονομική οντότητα που προάγει τη δημιουργία υπεραξίας και θέσεων εργασίας για τον ίδιο και για την κοινωνία.
Γι’ αυτό και ο αληθινός επιχειρηματίας, ο μικρομεσαίος (και όχι το λαμόγιο ούτε ο νταβατζής), αποτελεί τον υπ’ αριθμόν 1 στόχο του κρατιστή.
Πρέπει, όμως, σιγά-σιγά να αρχίζουμε να συζητάμε τα δραστικά και επαναστατικά μέτρα που θα χρειαστούν για να ξαναπάρει μπροστά η οικονομία της χώρας, τώρα που τα τζιμάνια της κυβέρνησης κατάφεραν να της τραβήξουν χειρόφρενο.
Είναι γνωστό πως χρέη που δεν μπορούν να πληρωθούν, δεν θα πληρωθούν.
Το πρωτοεξέφρασε ο Σόλων στους νόμους του, το 592 π.Χ., όταν εκλήθη να ξεμπλέξει την Αθηναϊκή οικονομία που είχε αντίστοιχα τραβήξει χειρόφρενο, λόγω της διαμάχης των ευγενών με τους πολίτες, και κυρίως λόγω των «κόκκινων δανείων της τότε εποχής», όπου ως ενέχυρο έβαζαν την ελευθερία του δανειζόμενου, με αποτέλεσμα να έχουν μετατραπεί σε σκλάβους στους ευγενείς-δανειστές, οι μισοί από τους Αθηναίους Πολίτες.
Η λύση του ήταν να αλλάξει το σημείο αναφοράς της οικονομίας της εποχής. Δηλαδή να ακυρώσει τις σκλαβοποιήσεις, και να απαγορεύσει το μελλοντικό δανεισμό «σώμασι», δηλαδή με ενέχυρο την ελευθερία του δανειζόμενου.
Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα έχει επαναφέρει τον δανεισμό «σώμασι», ακυρώνοντας την έννοια των κεφαλαιουχικών εταιρειών, και εμπλέκοντας τους μετόχους με την προσωπική περιουσία τους, ενώ η νομοθεσία προβλέπει πως τα χρέη προς το κράτος, όσο παράλογα και αυθαίρετα και αν αυτά είναι, ποτέ δεν διαγράφονται, και βαρύνουν τον οφειλέτη ακόμα και αφού εκποιηθεί το σύνολο της περιουσίας του, ακολουθώντας τον ως τον θάνατο.
Γι’ αυτό και το ελληνικό οικονομικό περιβάλλον, το τερατούργημα, το ανοσιούργημα που ονομάζουμε Ελληνική Οικονομία, κατατάσσεται στην 138η θέση σε Οικονομική Ελευθερία.
Η Ελλάδα πρέπει να καταργήσει αυτές τις τακτικές του κρατισμού, δηλαδή να μετατρέπει σε σκλάβο όποιον τίμιο επιχειρηματία αποτύχει ή πέσει στα γρανάζια του παρακράτους, των εκβιασμών, των μιζών, των λαδωμάτων και των φανταστικών προστίμων εξωσυμπαντικών μεγεθών.
0. – Για να επανεκκινήσει λοιπόν η υγιής επιχειρηματικότητα στη χώρα μας, μετά την καταστροφή, πρέπει να γίνει Επαναπροσδιορισμός των μη-εξυπηρετούμενων καθυστερημένων οφειλών.
Το ελληνικό σύνταγμα προβλέπει οι τεκμαρτοί φόροι πρέπει να είναι μαχητοί.
Τα δικαστήρια όμως εδώ και χρόνια παριστάνουν την πάπια.
Ειδικά στους ελεύθερους επαγγελματίες!
Θα πρέπει να γίνει επαναπροσδιορισμός των φόρων με βάση αληθινά εισοδήματα, που καταργήθηκε πριν μερικά χρόνια στο όνομα μιας φαντασιακής φοροδιαφυγής του 24% προ κρίσης και προ capital controls, όταν στις εξελιγμένες χώρες η φοροδιαφυγή και φοροαποφυγή είναι ίσως 4-5 μονάδες μικρότερη από την προ κρίσης τιμή της στην Ελλάδα, και τώρα πιθανόν η Ελλάδα να έχει και μικρότερη φοροδιαφυγή από εκείνες τις οικονομίες
1. – ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΕΚΜΗΡΙΩΝ. Καταστρέφουν την οικονομία.
2. – ΟΑΕΕ τέλος. Τελεία. Η αποστολή του ΟΑΕΕ είναι μόνο να εμποδίζει την επιχειρηματικότητα. Μόνον. Και πρέπει να καταργηθεί ολοσχερώς, απορροφούμενος από ένα ενιαίο εθνικό ασφαλιστικό ταμείο. Εξάλλου, οι τεκμαρτές εισφορές που χρεώνει είναι αντισυνταγματικές. Πρέπει να γίνει επαναπροσδιορισμός των οφειλών προς τον ΟΑΕΕ με βάση πραγματικά εισοδήματα των θυμάτων του.
3. – Μηδενισμός Τειρεσία. Αν κανείς δεν μπορεί να χρησιμοποιεί το τραπεζικό σύστημα, τότε αυτό είναι άχρηστο.
4. – Επιχειρηματική Δεύτερη Ευκαιρία. Διαγραφή χρεών σε 3 χρόνια. Τόσο απλά, όπως στις ΗΠΑ, και όπως είναι η χώρα υποχρεωμένη από την σχετική οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης να υλοποιήσει.
Αλλά τα τζιμάνια της κυβέρνησης προσπαθούν να εξαιρέσουν όσους έχουν καταστραφεί από την κρίση, δηλαδή όσους πτώχευσαν ή έχουν μη εξυπηρετούμενες οφειλές προς το κράτος (δηλαδή δεν μπορούν να τις πληρώσουν), πριν τον Σεπτέμβριο του 2016.
Αυτό το έγκλημα ονομάζεται ανισονομία. Όπως προσπαθούν να κάνουν και με το ασφαλιστικό, όπου οι ήδη-συνταξιούχοι θα αντιμετωπίζονται διαφορετικά από τους σημερινούς ασφαλισμένους.
5. – Μείωση των ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΩΝ ασφαλιστικών εισφορών στο επίπεδο του 30% των σημερινών, για την ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΤΑΞΗ. Όποιος θέλει παραπάνω να πάει σε μια ιδιωτική ασφάλεια να κάνει πρόγραμμα. Δεν θα τον πληρώνουν τα παιδιά μας να κάθεται απο τα 50.
6. – Για να γίνουν όλα αυτά τα παραπάνω θα πρέπει το κράτος να σταματήσει να επιχορηγεί συνταξιούχους με δεκαπλάσια χρήματα από όσα έβαλαν ως εισφορές στο σύστημα.
7. – Πρέπει να μειωθεί το κράτος στα απολύτως απαραίτητα. Όποιος κρατικός υπάλληλος δεν δουλεύει παίρνει μια προειδοποίηση και στην δεύτερη απολύεται.
Είναι ντροπή να μας ζητάει το ΔΝΤ 30.000 απολύσεις.
Υποψιάζομαι πως στους οργανισμούς φαντάσματα, χωρίς αντικείμενο εργασίας ή φυσική έδρα, πιθανά να υπάρχουν περισσότεροι από 60.000 αργόμισθοι.
Αν βάλεις και στις περιφέρειες και τους δήμους, πόσοι παίρνουν ένα άσχετο χαρτί στο χέρι, και περιφέρονται στα γραφεία για να φαίνεται ότι έχουν αντικείμενο δουλειάς, πιθανόν να ξεπεράσουμε τους 200.000 αργόμισθους υπαλλήλους.
Στην Λάρισα μόνο, σε μια υπηρεσία μόνο, απουσίαζαν οι 34 από τους 38, και η προϊσταμένη είπε πως η δουλειά έβγαινε μια χαρά. Οι υπόλοιποι 34 που έλειπαν, να κάτσουν σπίτι τους.
8. – Η μη-εκτέλεση των καθηκόντων του από έναν δημόσιο υπάλληλο θα πρέπει να εξισωθεί με το αδίκημα της υπεξαίρεσης δημοσίου χρήματος.
Μπορώ να συνεχίσω αλλά δεν θέλω να σας σοκάρω τελείως.
Όποιος δεν το καταλαβαίνει, τότε θέλει η χώρα να μείνει χωρίς εργοδότες, άρα και χωρίς δουλειές, άρα και χωρίς φόρους, άρα και χωρίς όλα εκείνα που σήμερα πληρώνουν οι φόροι, δηλαδή χωρίς κράτος!
Η χώρα χρειάζεται μια επανεκκίνηση όπως αυτή που γίνεται μετά από έναν πόλεμο!
Υπάρχει, ίσως, και άλλος τρόπος να γίνει αυτή η επανεκκίνηση, αλλά όχι σε αυτό το σύμπαν!
