Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΡΙΣΚΑΡΕΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΖΗΜΙΑ ΕΜΜΕΝΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΧΑΜΕΝΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΩΝ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΩΝ ΑΔΕΙΩΝ, ΑΛΛΑ ΝΑ ΦΥΓΕΙ ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΜΠΡΟΣ, ΑΛΛΑΖΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΤΖΕΝΤΑ
Το μετέωρο βήμα των… τηλεοπτικών αδειών είναι έτοιμη να κάνει η κυβέρνηση, αδυνατώντας να καταλάβει ότι όσο εμμένει στις ιδεοληψίες της και στο μέτωπο των τηλεοπτικών αδειών, τόσο περισσότερο μεγαλώνει ο κίνδυνος να βρεθεί αντιμέτωπη με νέες ήττες που θα οδηγήσουν στην τελική αποσταθεροποίησή της. Εξάλλου, έχει καταντήσει γραφικό, αλλά και επικίνδυνα αποπροσανατολιστικό το γεγονός ότι εδώ και 4 μήνες ασχολούμαστε όλοι με τις τηλεοπτικές άδειες, το «μαύρο» στα κανάλια, τους νέους καναλάρχες και τις νέες σχέσεις στα ΜΜΕ, όταν η χώρα είναι γεμάτη διαρθρωτικά προβλήματα, με τα οποία κανείς δεν έχει καταφέρει να ασχοληθεί. Προβλήματα τα οποία, αν δεν αντιμετωπιστούν, τότε η Ελλάδα θα παραμείνει κολλημένη στην ύφεση, την κρίση και την ανεργία και θα τείνει πάντα το χέρι ζητιανεύοντας στους Ευρωπαίους εταίρους της. Ρισκάροντας σοβαρά κάποια στιγμή να κουραστούν στην Ευρώπη να αντιμετωπίζουν μία «αγιάτρευτη πληγή» και να αποφασίσουν τον δραστικό και οριστικό καυτηριασμό της…
Όταν κάποιος κυβερνά, τότε η πραγματικότητα είναι σκληρή. Μία κυβέρνηση πετυχαίνει νίκες, αλλά υφίσταται και ήττες. Αυτό δεν αφορά μόνο στα θέματα που άπτονται των δεσμεύσεων του Μνημονίου, όπου ούτως ή άλλως το πλαίσιο έχει τεθεί από τους εταίρους, τους δανειστές και τις δεσμεύσεις που απορρέουν από τις δανειακές συμβάσεις. Αφορά και σε θέματα στα οποία η κυβέρνηση έχει εκ πρώτης όψεως λυμένα τα χέρια να νομοθετήσει όπως θέλει.
Ήττα ήταν και… πάει
Ένα τέτοιο θέμα ήταν ο διαγωνισμός για τις τηλεοπτικές άδειες. Η κυβέρνηση έκανε όσες ατζαμοσύνες και πρόχειρους χειρισμούς θα μπορούσε να σκεφτεί ο νους του ανθρώπου, υπονόμευση τις διακηρύξεις της περί «πάταξης της διαπλοκής», διοργάνωσε μία διαδικασία-τσίρκο, ήρθε αντιμέτωπη με το ενδεχόμενο μία αριστερή κυβέρνηση να οδηγήσει στην ανεργία 2.000 ανθρώπους και, ταυτόχρονα, παραβίασε ευθέως το Σύνταγμα παρακάμπτοντας το ΕΣΡ και εφαρμόζοντας διατάξεις και πρακτικές που προσομοιάζουν με όσα θα έκανε σε μία αντίστοιχη περίπτωση ο Κιμ Γιονγκ Ουν στην Βόρεια Κορέα. Το πανηγύρι κράτησε -κακώς- τρεις και πλέον μήνες. Και ήρθε η ώρα της κρίσης το βράδυ της περασμένης Τετάρτης, όταν οι Σύμβουλοι Επικρατείας της Ολομέλειας του ΣτΕ αποφάνθηκαν ότι ο νόμος Παππά είναι καταφανώς αντισυνταγματικός. Η κυβέρνηση θα μπορούσε να επικαλεστεί -όπως έχει γίνει δεκάδες φορές στο παρελθόν- τον σεβασμό στις αποφάσεις της Δικαιοσύνης, την συνταγματικά κατοχυρωμένη διάκριση των εξουσιών και να ρίξει στους δικαστές την ευθύνη για το ναυάγιο στις προθέσεις και τους σχεδιασμούς της. Θα μπορούσε, μ’ άλλα λόγια, να απεκδυθεί της ευθύνης -παρά τους τραγικούς χειρισμούς της- και να ρίξει τον λίθο του αναθέματος στη Δικαιοσύνη, προχωρώντας παρακάτω. Στα σοβαρά. Στα μείζονα. Στα θέματα που, όσο δεν αλλάζουν, τόσο η χώρα θα παραμένει καθηλωμένη. Κι όμως, τώρα το Μέγαρο Μαξίμου ετοιμάζεται να προχωρήσει σε… καθαρή αυτοκτονία. Ή, τουλάχιστον, για να μην προδικάζουμε τις εξελίξεις, επιμένει στο λάθος. Στο λάθος που θα την αποσταθεροποιήσει έτι περαιτέρω, μειώνοντας τις πιθανότητές της να συνεχίσει να κυβερνά επί μακρόν.
OΣΟ ΕΜΒΛΗΜΑΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΙ ΑΝ HΤΑΝ Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΑΔΕΙΟΔΟΤΗΣΗΣ ΤΩΝ ΚΑΝΑΛΙΩΝ, ΔΕΝ ΠΑΥΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ EΝΑ ΘΕΜΑ ΜΕΙΩΜΕΝΗΣ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΠΟΥ ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΖΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΦΛΕΓΟΝΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ
Αυτοκτονικό σύνδρομο
Πρόκειται οπωσδήποτε για αυτοκτονικό σύνδρομο. Ή, τουλάχιστον για εμμονή στο λάθος. Η κυβέρνηση διαπίστωσε με πολύ οδυνηρό τρόπο ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας εκτιμά πως δεν μπορεί να «προσπεράσει» το ΕΣΡ και να προχωρήσει μόνη της στην ρύθμιση του τηλεοπτικού τοπίου. Ενώ, λοιπόν, το Ανώτατο Δικαστήριο έβγαλε μία καθαρή και κρυστάλλινη απόφαση, με το σαφέστατο μήνυμα «μην προχωρήσετε άλλο χωρίς ΕΣΡ», η κυβέρνηση ετοιμάζεται να κάνει το επόμενο λάθος: να καλέσει τους καναλάρχες να πληρώσουν για να τους δώσει… προσωρινές άδειες, έως ότου το ΕΣΡ συγκροτηθεί και διεξαγάγει τον κανονικό διαγωνισμό για τις 10ετείς άδειες. Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση επιμένει στην λογική της παράκαμψης του ΕΣΡ. Και προφανώς, όταν γίνει κάποια νέα προσφυγή, τότε το ΣτΕ θα επιμείνει κι εκείνο με τη σειρά του στην δική του άποψη: ότι κινήσεις αλλαγής του τηλεοπτικού τοπίου χωρίς ΕΣΡ δεν γίνονται.
Σε περίπτωση που το πρώτο φιάσκο διαδεχθεί ένα δεύτερο, τότε το πολιτικό κόστος θα είναι ανυπολόγιστο για το Μέγαρο Μαξίμου. Για την ακρίβεια, η αποσταθεροποίηση θα είναι τέτοια, που ουδείς μπορεί να σκεφτεί πόσο θα μπορέσει να συνεχίσει η κυβέρνηση. Ήδη, το κυβερνητικό σχήμα εμφανίζεται να τρεκλίζει και σκέφτεται τις προαναφερθείσες κινήσεις πανικού, που θα επιφέρουν μεγαλύτερη ζημιά από την υπάρχουσα.
Με άλλα λόγια, ακόμη κι αν δει κανείς κυνικά το θέμα και παραδεχθεί τη δεδομένη επιδίωξη όλων των κυβερνήσεων να… μακροημερεύσουν στις γλυκές καρέκλες της εξουσίας, η κυβέρνηση Τσίπρα ετοιμάζεται να πριονίσει κι άλλο τα πόδια στα οποία στηρίζεται η δική της καρέκλα. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι το πρώτο λάθος έχει ήδη κάνει την καρέκλα να τρίζει επικίνδυνα, με ό,τι σημαίνει αυτό.
Επιστροφή στα πραγματικά προβλήματα
Εξάλλου, η κυβέρνηση αν όντως θέλει να μακροημερεύσει, οφείλει να ασχοληθεί με τα πραγματικά προβλήματα της οικονομίας: η ανεργία δεν λέει να «ξεκολλήσει» και η ανατριχιαστική πλειονότητα των νέων προσλήψεων γίνεται με ευέλικτες σχέσεις εργασίας και μισθούς… 150 ευρώ, η αγορά παραμένει παγωμένη, τα χρέη του Δημοσίου προς ιδιώτες και επιχειρήσεις παίρνουν την ανιούσα και την ίδια ώρα, οι συζητήσεις για την δεύτερη αξιολόγηση καθυστερούν τραγικά. Η κυβέρνηση, λοιπόν, μ’ αυτά πρέπει να ασχοληθεί. Όσο για την «διαπλοκή» και τα κανάλια, δεν χρειάζεται να γκρεμιστεί προσπαθώντας να… την «γρατζουνίσει». Αν κάνει όσα πρέπει να κάνει, μπορεί είτε να την αφήσει να «σαπίσει» -τώρα που κόπηκαν τα θαλασσοδάνεια και ο τραπεζικός δανεισμός- είτε να την πάρει μαζί του. Γιατί ως γνωστόν, οι καναλάρχες και η λεγόμενη «διαπλοκή» παρουσιάζει εξαιρετική προσαρμοστικότητα και ξέρει πάντα να «συμβιβάζεται» με το εκάστοτε καθεστώς…
