Akarepi

Βάσια Ακαρέπη: Ζηλεύω τους καλούς των βιβλίων μου

σε Ελλάδα/Πολιτισμός

Το νέο βιβλίο της Βάσιας Ακαρέπη ακροβατεί ανάμεσα στο μυστήριο και την τρυφερότητα, ισορροπεί ανάμεσα στη γλύκα και την πίκρα.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΕΛΛΑ ΑΥΓΟΥΣΤΑΚΗ, ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ
avgoustaki.stella@gmail.com

Με υλικά τη μαγεία των αινιγμάτων, τη μυρωδιά της βανίλιας, το χρώμα των κερασιών και την απόλαυση της ζάχαρης, συντίθεται μια γλυκόπικρη ιστορία γεμάτη σασπένς, συγκίνηση και ανατροπές που εγείρει ταυτοχρόνως αισθήματα αγάπης, νοσταλγίας και προσμονής

Ποια εσωτερική σας ανάγκη εκφράζει αυτό το βιβλίο, δηλ. ποιο ήταν το κίνητρο για να δημιουργήσετε αυτή την ιστορία;
Συνήθως οι ιστορίες μου γεννιούνται από μια βαθύτερη ανάγκη μου να ξορκίσω τους φόβους μου. Στο συγκεκριμένο βιβλίο ήθελα να μιλήσω για κάποια θέματα που με σοκάρουν και με θυμώνουν μα όχι μόνο για αυτά. Είχα την ανάγκη να μιλήσω για την αγάπη που μπορεί να θεραπεύσει πληγές και για την αλήθεια που πρέπει να λάμπει έστω και αργά. Είχα ακόμη την ανάγκη να δημιουργήσω μικρές πικρές γιορτές. Τί νόημα θα είχε άλλωστε η ύπαρξη αν δεν υπήρχαν οι γιορτές που δεν είναι τίποτα άλλο από αντίδοτο στην πίκρα της ζωής; Ή όπως αναφέρεται και μέσα στο βιβλίο «Μπορείς να τα βάλεις με τη ζωή και το θάνατο; Όχι! Μόνο να τα γιορτάσεις μπορείς. Να τα πασπαλίσεις με ζάχαρη και να τα αποδεχθείς».
Σε ποιο ή σε ποια από τα πρόσωπα του βιβλίου σας υπάρχουν στοιχεία του εαυτού και της προσωπικότητας σας;
Θα έλεγα σε όλους. Όταν γράφω, νιώθω να σκορπίζει το είναι μου σε μικρά κομμάτια και καθένα από αυτά γίνεται το πρώτο κύτταρο του κάθε ήρωα. Τουλάχιστον στην αρχή. Στην πορεία φυσικά οι ήρωες εξελίσσονται με βάση τη συνθήκη της ιστορίας. Έρχονται κι άλλα στοιχεία που συνθέτουν την προσωπικότητα του κάθε ήρωα κι έτσι ο καθένας μοιάζει αυθύπαρκτος και οι πράξεις του σύμφωνες με τον χαρακτήρα του. Κάποιοι μάλιστα γίνονται τόσο διαφορετικοί από μένα και πράττουν τόσο διαφορετικά που όχι μόνο δεν διακρίνω ομοιότητες μα έρχομαι και αντιμέτωπη μαζί τους- μιλάω φυσικά για τους «κακούς» των βιβλίων μου- ή σε κάποιες άλλες περιπτώσεις σχεδόν τους ζηλεύω.
Πιστεύετε πως πρέπει ένα βιβλίο να είναι εύπεπτο και να λειτουργεί απλώς ως ευχάριστη ασχολία στον ελεύθερο χρόνο μας ή να ανοίγει το μυαλό μας και να το εμπλουτίζει βοηθώντας στην εξέλιξή του ακόμα και αν μας δυσκολεύει λίγο;
Πιστεύω ότι ένα βιβλίο πρέπει να ανοίγει πρωτίστως τις αντένες μας και να μας κάνει να αφουγκραζόμαστε τον κόσμο γύρω μας. Όλα τα βιβλία έχουν κάτι να δώσουν, ακόμη και τα «εύπεπτα», αν είναι καλογραμμένα κι έχουν μια πρωτότυπη ιστορία. Ωστόσο, θεωρώ πώς αν μας δυσκολεύει λίγο περισσότερο, αν μας δίνει δηλαδή έναυσμα για να προβληματιστούμε λίγο παραπάνω, το κέρδος είναι πιο ουσιαστικό.
Υπάρχουν και αληθινά στοιχεία στο βιβλίο σας ή είναι όλα προϊόν μυθοπλασίας;
Υπάρχουν πολλά αληθινά στοιχεία μέσα στο βιβλίο εμπνευσμένα από δικά μου ή άλλων ανθρώπων βιώματα. Η αρχική έμπνευση, η πρώτη σπίθα ας πούμε, προήλθε από ένα γεγονός που είχε συμβεί πριν από πολλά χρόνια και μου το είχε διηγηθεί η γιαγιά μου. Δυστυχώς, δεν μπορώ να το αναφέρω για να μην χαλάσω το σασπένς καθώς σχετίζεται με κάποια ανατροπή που υπάρχει μέσα στην ιστορία. Ωστόσο, δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι πρόκειται για μια αληθινή ιστορία στο σύνολό της -κάτι που λέγεται συχνά για τα βιβλία τελευταία και ίσως ο όρος να χρησιμοποιείται λίγο άκριτα κατά τη γνώμη μου-. Θα προτιμήσω τον όρο «αληθοφανές προϊόν μυθοπλασίας» για το συγκεκριμένο βιβλίο. Νομίζω ότι του ταιριάζει καλύτερα.

605204

Το αίνιγμα της κερασόπιτας, Bάσια Ακαρέπη, Εκδόσεις Διόπτρα
Μια κληρονομιά, ένα τετράδιο με συνταγές γλυκών και ένα παράδοξο παιχνίδι κρυμμένου θησαυρού φέρνουν την Έλλη στην Κεφαλονιά. Σκοπός της να παρασκευάσει τη γιορτινή κερασόπιτα της θείας Μάρθας πραγματοποιώντας έτσι την τελευταία επιθυμία της αινιγματικής γυναίκας που καθόρισε τη μοίρα της…
Οι τρυφερές αναμνήσεις από την παιδική της ηλικία μπλέκονται με τη ζοφερή ανάμνηση μιας απόπειρας δηλητηρίασης και το μίσος που φώλιασε μέσα της.
Όμως πού τελειώνει το ψέμα και πού ξεκινά η αλήθεια; Στη σκιά της αδερφής της μητέρας της, η Έλλη καλείται να εκτελέσει έξι συνταγές-γρίφους και να ξεκλειδώσει ένα προς ένα τα μυστικά που στοιχειώνουν τη ζωή και πολλών άλλων. Με σύμμαχο τον Μάνο και τους φίλους που αποκτά στο νησί θα έρθει αντιμέτωπη με τον εαυτό της, θα αναμετρηθεί με τις θολές μνήμες και θα ανασύρει από το μακρινό παρελθόν μια ιστορία που ήρθε η ώρα να βγει στο φως. Η ζωή της Μάρθας γίνεται ο καμβάς που κάνει τη συνταγή της κερασόπιτας να σημαίνει πολύ περισσότερα από όσα μπορούν να πουν οι λέξεις… Άραγε οι νεκροί μπορούν να ζητήσουν συγγνώμη;

Αφήστε μια απάντηση

Your email address will not be published.

*