Από τη μία, μία Κυβέρνηση που σπεύδει να δημιουργήσει επικοινωνιακά πυροτεχνήματα ενόψει εκλογών, από την άλλη μία κάστα ανθρώπων που αντιμάχονται οποιαδήποτε προοπτική εξέλιξης ακόμη και στον χώρο του αθλητισμού…
ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΠΥΡΟ ΔΑΡΣΙΝΟ
ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΚΤΗ ΤΗΣ «ΩΡΑΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡ»
Έχει μεγάλο ενδιαφέρον στην Ελλάδα του 2017 να μιλάμε για ανάπτυξη. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον να μιλάμε για μεταρρυθμίσεις και βαθιές τομές οι οποίες είναι ικανές ν’ αλλάξουν τις ζωές μας. Στην πραγματικότητα, η Ελλάδα είναι καταδικασμένη στη μιζέρια. Εμείς είμαστε καταδικασμένοι να ζούμε στη μιζέρια.
Η μόνιμη επωδός συνανθρώπων μας που δυσκολεύονται να κατανοήσουν στοιχειωδώς πως λειτουργεί το καπιταλιστικό σύστημα μέσα στο οποίο τελούμε εδώ και περί τα σαράντα χρόνια, είναι πως δεν μπορούν να χτιστούν νέα, μοντέρνα γήπεδα, ικανά να φέρουν σε νέα επίπεδα τον ελληνικό αθλητισμό και την ελληνική επιχειρηματικότητα. Και αυτό επειδή έχουμε… κρίση.
Δυστυχώς, για κάποιους συνανθρώπους μας, οι οποίοι απεγνωσμένα ψάχνουν να βρουν έναν εχθρό για να πολεμήσουν, η ιστορία της κατασκευής του γηπέδου της ΑΕΚ δεν έχει δράκο. Ούτε καν την υποψία παρουσίας ενός κτήνους που καταφτάνει για να εξαλείψει την τελευταία γραμμή άμυνας αυτής της κοινωνίας που βάλλεται από ασύλληπτες καταστάσεις και κακουχίες.
Ναι. Η παρουσία του Δημήτρη Μελισσανίδη πίσω, εμπρός, δεξιά, αριστερά, πάνω και κάτω από το σχέδιο της «Αγια-Σοφιάς», συνθέτει το ιδανικό σκηνικό για ανθρώπους που ζουν υπό το βάρος των ιδεών τους. Η παρουσία ενός μεγαλοεπιχειρηματία συνεπάγεται σχεδόν πάντα και με τον πιο απλοϊκό τρόπο σε ιστορία φρικτής και βαθιάς διαπλοκής: Το Κεφάλαιο (όχι το έργο του Καρλ Μαρξ) ουδέποτε επεδίωξε την πραγματοποίηση έργων με απώτερο σκοπό το κοινωνικό όφελος. Αυτός είναι ο κανόνας που τελεί απαράβατος στις ψυχές των συνανθρώπων μας, που νιώθουν την ανάγκη να στραφούν εναντίον κάποιου, δίνοντας έτσι ουσία στη ζωή τους ως πολίτες. Αυτή η αίσθηση καθήκοντος είναι το σημείο το οποίο καταστρέφει οποιαδήποτε διάθεση φυσιολογικής επικοινωνίας και κατανόησης.
Την ίδια ώρα, ο πρωθυπουργός της χώρας, Αλέξης Τσίπρας, ανοίγει την… κάνουλα των παροχών. Παρά το γεγονός πως ο επικεφαλής της ΚΑΕ ΠΑΟ, Δημήτρης Γιαννακόπουλος, αντιτάσσεται (σε πρώτη φάση) στο σχέδιο που φαίνεται να έχουν εκπονήσει ο Γιάννης Αλαφούζος και ο Δημήτρης Μπαλτάκος για κατασκευή γηπέδου του ΠΑΟ στο Γουδί, όλα δείχνουν πως όλες οι πλευρές θα προχωρήσουν στην πολλαπλή ανάπλαση του κέντρου της Αθήνας.
Είτε με τον έναν, είτε με τον άλλο τρόπο, η Κυβέρνηση απ’ ότι φαίνεται προλειαίνει το έδαφος για μία ακόμη εκλογική αναμέτρηση, παρά το γεγονός πως αυτό το ενδεχόμενο διαψεύστηκε από υψηλά ισταμένους της. Αυτή τη στιγμή κανείς δεν ξέρει πότε θα φτάσουμε σ’ εκείνο το σημείο. Δεδομένα, ότι είναι να γίνει θα γίνει μετά το Πάσχα. Από εκεί και πέρα όμως, όπως αναφέρουν πολιτικοί συντάκτες, υπάρχουν ημερομηνίες ορόσημο τόσο μέσα στον Μάρτιο, μέσα στον Απρίλιο, ενδεχομένως και μέσα στον Μάιο, οι οποίες έχουν άρρηκτη σχέση με τις διαπραγματεύσεις που θα καθορίσουν την πορεία της χώρας. Η έκβασή τους ενδεχομένως να οδηγήσουν σε πρόωρες εκλογές. Ο Αλέξης Τσίπρας συνεπώς πριν «πεινάσει»… μαγειρεύει και γι’ αυτό αναδεικνύεται μεταξύ άλλων το θέμα του γηπέδου του ΠΑΟ, διότι είναι και αυτό συνδεδεμένο με το… πενταπλό σχέδιο ανάπλασης της πόλης των Αθηνών.
Φυσικά ένα τόσο μεγαλόπνοο σχέδιο, το οποίο αναμφίβολα εμπεριέχει στοιχεία επικοινωνιακού τεχνάσματος, σε μία εξαιρετικά δύσκολη εποχή για την Κυβέρνηση, δεν θα μπορούσε να μην δεχτεί τα πρώτα πυρά από τη γέννησή του. Και προσέξτε, αυτά τα πυρά έρχονται πάντοτε από τους ίδιους ανθρώπους που μάχονται τις επιχειρηματικές επενδύσεις, απ’ όπου κι αν αυτές προέρχονται. Τα τελευταία 24ωρα ήταν ο κύριος Μπελαβίλας, ένας επιστήμων του Μετσόβειου Πολυτεχνείου, ο οποίος έχει ιδιαιτέρως ενεργή ριζοσπαστική δράση: «Τι θα κάνετε καλοί σύντροφοι της Κυβέρνησης και της Περιφέρειας Αττικής με τους στρατιωτικούς, τους νοσοκομειακούς οι οποίοι θα τινάξουν τέτοια απόφαση στον αέρα, στο πρώτο δικαστήριο που θα προσφύγουν; Τι θα κάνετε με το Συμβούλιο της Επικρατείας και το Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας που θα πρέπει να ακυρώσετε; Ετοιμάζεστε να ανοίξετε μία πληγή, ανάλογη με αυτή που με αβάσταχτη ελαφρότητα άνοιξε πριν 13 χρόνια η ΑΕΚ μαζί με την τότε κυβέρνηση στη Νέα Φιλαδέλφεια. Καμία τρόικα δεν μας πιέζει για αυτό, κανένα μνημόνιο δεν έχει ως προαπαιτούμενο την καταστροφή του Μητροπολιτικού Πάρκου στο Γουδί ούτε των Ζωνών Προστασίας Υμηττού. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για αυτή την κίνηση που με περισσή ρηχότητα και άγνοια κινδύνου πάτε να δημοσιοποιήσετε σήμερα», ήταν η γραπτή τοποθέτησή του.
Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία. Ο εν λόγω καθηγητής έχει σε πολλά πράγματα δίκαιο, το οποίο απορρέει αναμφίβολα από τις βαθύτατες γνώσεις του πάνω στο εν λόγω ζήτημα. Όμως το θέμα δεν είναι να φτάνουμε μόνο στη στείρα κριτική. Το θέμα εν τέλει είναι να βρούμε τον τρόπο μέσω της κριτικής, να φτάνουμε σε λύσεις που θα ωθήσουν και την ελληνική οικονομία και θα στρέψουν προς το καλύτερο την εικόνα των Αθηνών και των ευρύτερων δήμων του Λεκανοπεδίου. Η προστασία του πρασίνου είναι καθοριστικής σημασίας. Όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε την αναγκαιότητα για βαθιές τομές. Για κάθε πρόκληση που τίθεται μπροστά μας, είναι μεγάλη αναγκαιότητα της αντιπαραβολής δύο ακόμη μεγαλύτερων. Η επιβολή σχεδίων από την εκάστοτε Κυβέρνηση δεν θα πρέπει να την υποδεχόμαστε με ένα σκέτο «όχι». Είναι αναγκαιότητα να την υποδεχόμαστε με ένα «ναι» και με ένα «αλλά». Αν θέλει η εκάστοτε Κυβέρνηση να το παίζει… καμπόση με επικοινωνιακά τρικ, ας έχει και το σθένος να τα πληρώνει και πρακτικά και επικοινωνιακά. Οι δεσμεύσεις ήταν είναι και θα είναι πάντοτε το όπλο της δημοκρατίας.
