ΠΟΛΙΤΙΚΗ / ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ / ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ / ΥΓΕΙΑ / ΕΠΙΣΤΗΜΗ

Delisavvas

Μιχάλη Δελησάββα, «Οι άλλες προσωπογραφίες»

σε Ελλάδα/Πολιτισμός

Από τις εκδόσεις «λεξίτυπον» κυκλοφόρησε τελευταία η νέα ποιητική συλλογή του γνωστού ιατρολογοτέχνη Μιχάλη Δελησάββα…

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΥΓΕΡΙΝΟ ΑΝΔΡΕΟΥ, ΔΙΚΗΓΟΡΟ, ΛΟΓΟΤΕΧΝΗ, ΠΟΙΗΤΗ

Από το έτος 1987 τακτικό μέλος της ιστορικής Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών. Έχει τιμηθεί, μεταξύ άλλων, και με το βραβείο λογοτεχνίας «Μάρκος Αυγέρης». Καταξιωμένος στα ελληνικά γράμματα και κράτιστος στη λογοτεχνία ο Μιχάλης Δελησάββας, τα τελευταία 35 χρόνια έχει δημοσιεύσει Ποιήματα, Διηγήματα, Μυθιστορήματα, Νουβέλες, Λαογραφικές μελέτες, Θεατρικά έργα και Παραμύθια. Στα περισσότερα από τα 25 σπουδαία έργα του προστίθεται τώρα και η ειρημένη ποιητική συλλογή του, καρπός των τελευταίων σοφότερων ενιαυτών. Πολλά από τα ποιήματα αυτά σίγουρα θα έχουν γραφεί (έτσι θεωρώ) μετά από γόνιμες συζητήσεις στην «παρέα του Χαλανδρίου», της οποίας προΐσταται «αξιακό δικαιώματι», της λογοτεχνικής αυτής συντροφιάς, την οποία έχω αποκαλέσει «Φρεαττύδα των Βορείων Προαστείων». Κατέχει ο Μιχάλης Δελησάββας τη θέση που είχε στον Πειραιά ο γλυκύτατος Λάμπρος Πορφύρας.
Στα παρά ένα πεντήκοντα ποιήματα της συλλογής αυτής παρελαύνουν μορφές ιστορικές, ηρωικές, κοινωνικές, επιστημονικές από την κλασική αρχαιότητα μέχρι τους καιρούς μας. Διαβάζοντας τα ποιήματα αυτά νιώθεις ένα παράξενο συναίσθημα και μια περίεργη συγκίνηση να πλημμυρίζει και να βαραίνει την ψυχή σου, με διάθεση έρευνας και μελέτης και μετά να λυτρώνει και να ελευθερώνει την ίδια την ψυχή σου και το πνεύμα, γιατί βρήκες ή έστω άγγιξες και ψηλάφησες τη γνώση. Ένας παράξενος συνειρμός ενώνει τους δυνατούς τόνους των στίχων των ποιημάτων με το συνειδός σου κι ο αγέρας φέρνει από τα βάθη των αιώνων, από πολύ μακριά, κοντά σου, μορφές της ιστορίας, να περνοδιαβαίνουν μπροστά σου σοβαρές, βιβλικές και αμίλητες σε ατέλειωτες σειρές και συστοιχίες.
Ύστερα τρεμοσβήνουν και χάνονται ξανά. Αναψοκυκλώνει η ψυχή σου απ’ τις οπτασίες αυτές και τις εικόνες του απώτατου παρελθόντος κι αισθάνεσαι πολλά που ο νους δεν μπορεί να συνταιριάσει και ν’ αποδώσει άμουσα. Κατόρθωσε ο ποιητής Μιχάλης Δελησάββας, με υφάδι τη γνώση και στημόνι την προχωρημένη τέχνη, να πετύχει, να αρθεί ο αναγνώστης στη γνώση ή έστω στη στράτα γι’ αυτήν «ηδυσμένω λόγω». Ψηλάφησε τους καιρούς με το νου και την ψυχή, σαν τον σπηλαιολόγο, με προσοχή, γιατί οι μαίανδροί τους είναι υποχθόνιοι και δυσπρόσιτοι, στάθηκε ο ποιητής με γνώση, με σεβασμό και έκδηλη ευγένεια ενώπιον της ιστορίας και –να τος!– μας λέει με σθένος: Δεν ήρθαμε μέχρις εδώ μόνοι μας, μας έφερε η δράση και η δημιουργία των προγόνων μας κι εμείς ασταμάτητα προχωρούμε. Μακάρι ν’ αποκτούσαμε έναν τόπο έξω από την ιστορία όπου, ξεκινώντας απ’ αυτόν, να ζήσουμε μέσα στην ιστορία. Κοινωνία που αποστρέφεται την ιστορία κι απολησμονεί την πρωτινή πηγή της είναι καταδικασμένη σε συνεχή πνευματική έκπτωση. Αυτό μας λέει ο ποιητής μας αυτός. Η επιτυχία της ποιητικής αυτής προσπάθειας του Μιχάλη Δελησάββα, εύρηται στην μεστότητα, πυκνότητα, περιεκτικότητα, λιτότητα και δωρικότητα των στίχων, οι οποίοι «γεγόνασιν» και «ηδυσμένω λόγω», όπως σημειώνει ο Αριστοτέλης. Γι’ αυτόν που καλά γνωρίζει το θέμα κάθε ποιήματος του βιβλίου αυτού, κέρδος είναι ο γλυκασμός της ψυχής του κι ο αποθαυμασμός της ποιητικής τέχνης. Γι’ αυτόν που αγνοεί τα πράγματα ή τα γνωρίζει ελλιπώς και ομιχλωδώς, κέρδος είναι η ανάγκη να τα ερευνήσει. Πάντως, για να είμαστε ειλικρινείς, η προχωρημένη γνώση είναι ικανή και αναγκαία προϋπόθεση κατανοήσεως αυτών των ποιημάτων. Στα νέα αυτά ποιήματα διακρίναμε τον ύμνο και τον σπαραγμό στον Έκτορα του Πριάμου, στον οποίο ο στοχαστής λέει: «Τέτοια μετάλλια σου μοίρασε η τύχη, / στους νικημένους – νικητές του κόσμου νάσαι πρώτος / και μ’ αυτά στολίσου…». Ξεκρίναμε την ορθοτόμηση της προσωπικότητας του Θουκυδίδη Ολόρου του Αλιμούσιου: «…Γιε του Ολόρου, Αλιμούσιε Θουκυδίδη, μάτι καθαρό, / ακριβοδίκαιο, κι όμως ψυχρό σαν πετρωμένο και από τους / τόσους σπαραγμούς που είδες, ούτε μια ζαρωματιά στο φρύδι, / ούτε ένα δάκρυ, όρθιος στη συμφορά κι αλύγιστος, άτεγκτος…».
Θαυμάσιο το ποίημα για το τέλος του Αλκιβιάδη, αντάξιο της δράσης του, όπως και το ποίημα για τη σιγή του πένθους των Λεύκτρων. Το «Φίλημα» αναφέρεται στην άρνηση του Καλλισθένη να προσκυνήσει τον Αλέξανδρο, συνέπεια της οποίας ήταν η άρνηση του φιλήματος και η δυσμένεια. Ευφυές το ποίημα του Διογένη του Κυνικού, που στον Ισθμό στεφάνωσε τον εαυτό του και ο παραλληλισμός με τον Παύλο. Απόλυτα επιτυχημένο το ποίημα για τον Αρτινό Νικόλαο Σκουφά, τον Αρχηγό της Φιλικής Εταιρίας, που δεν πρόλαβε να ιδεί την έναρξη της Επανάστασης (τον βρήκε ο θάνατος στην Πόλη το 1819). Το ποίημα για τον Οδυσσέα Ανδρούτσο περικλείει την αλήθεια σ’ ένα μόνον στίχο: «…Ήταν που έμπλεξες από μόνος σου μέσα στο δίχτυ…», δηλαδή όπως το είπε ο λαός: «Δεν στο ’πα γω Δυσσέα μου, δε στο ’πα εγώ παιδί μου; / Με τη Βουλή μην πιάνεσαι και τους Καλαμαράδες. / Κάνουν τον Γκούρα αρχηγό και τον Νικόλα πρώτον».
Εντυπωσιάζει το ποίημα για τον Γεώργιο Καραϊσκάκη, ολιγόστιχο και εύστοχο, περικλείει όλα τα δρώμενα και το κλέος του γιου της Καλόγριας. Θρονιασμένα στην απόλυτη επιτυχία τα ποιήματα «Της γλυκειάς πατρίδας», «Γράμμα από το Μανιάκι στις 20 Μαΐου 1825», «Όσα παραλείπει η Ιστορία», «Το μοιρολόι του Ρωμιού», «Ο Γιάννης Σκαρίμπας δασοφύλαξ…», «Νικητής του Χρόνου», «Ανωνυμία», «Ιασή Τάφος», «Ο θάνατος του ποιητή», «Ετεροπροσωπία Ι», «Πρωθύστερη μνήμη», «Η πίκρα της ελιάς», «Το Συμπόσιο», «Πιασμένος στο αγκίστρι», «Την λέγανε Ειρήνη», «Σαν από Αρχαία Τραγωδία», «Προσωπογραφία», «Καφενείον – Η ωραία Ελλάς», «Μη επιτρέποντας τη φθορά να σε ορίζει», «Γιώργος Καφταντζής», «Νυχτώνει», «Μπάρμπα Βαγγέλης», «Σπύρος Καρβουνιάρης», «Φίλε Βασίλη», «Ελκόμενος και μη παραιτούμενος», «Ετεροπροσωπία ΙΙ», «Διόσκουροι», «Πορτραίτα εξωφύλλου», «Διπλό μάθημα τελευταίο», «Οι παλίνδρομες εκλάμψεις του Φθινοπώρου», «Το χωρικό της Αντιγόνης», «Λωτοφάγος», «Έφηβος έρωτας».
Ο ποιητής Μιχάλης Δελησάββας εκφράζει επαρκώς τους καιρούς μας, με των καιρών το δοιάκι στα χέρια του καλά κρατώντας, γερά προστατεύοντας τη σημαία της γνώσης και της δημιουργίας. Μιχάλης Δελησάββας ή, όπως λέμε, κάποια στάχυα στους αγρούς ψήλωσαν πιότερο απ’ τα άλλα…

Αφήστε μια απάντηση

Your email address will not be published.

*

Πρόσφατα από Ελλάδα

Go to Top