ΠΟΛΙΤΙΚΗ / ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ / ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ / ΥΓΕΙΑ / ΕΠΙΣΤΗΜΗ

sunedriasi-tis-kentrikis-epitropis-tou-syriza

Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να σώσει τον εαυτό του και τη χώρα;

σε Ελλάδα/Πολιτική

Η κυβέρνηση εφαρμόζει το Μνημόνιο και εμφανίζεται να τηρεί τις δεσμεύσεις της χώρας, κι όμως η οικονομία παραμένει σε τέλμα, η παραοικονομία καλπάζει, ο προϋπολογισμός εκτροχιάζεται και ο «κόφτης» εμφανίζεται σιγά σιγά απειλητικά στον ορίζοντα. Κι όμως, όσο κι αν η παρούσα οικονομική, πολιτική και οικονομική κατάσταση εμπνέει μόνο απαισιοδοξία και ανησυχία για το μέλλον, η αλήθεια είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει περιθώριο να σώσει και την χώρα, αλλά κυρίως τον εαυτό του. Και λέμε «κυρίως τον εαυτό του», διότι, όπως θα εξηγηθεί στη συνέχεια, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι οι Έλληνες πολιτικοί ενδιαφέρονται πρωτίστως για την πολιτική επιβίωση των ίδιων και των κομμάτων τους, ενώ η επιβίωση της χώρας τούς είναι αδιάφορη. Αν, εξάλλου, τα πράγματα ήταν διαφορετικά, δε θα βρισκόμασταν ως χώρα εδώ που βρισκόμαστε…
Τα πράγματα για το μέλλον της χώρας είναι δυσοίωνα και οι επόμενοι μήνες προοιωνίζονται ζοφεροί και σκοτεινοί. Αυτό διότι, μπορεί η κυβέρνηση να ξεπέρασε, μετά κόπων και βασάνων, τον σκόπελο της πρώτης αξιολόγησης, ωστόσο η επίτευξη συμφωνίας δεν έφερε σταθερότητα, ούτε οδήγησε σε αλλαγή ψυχολογίας των πολιτών, αλλά και των επενδυτών. Αντιθέτως, οι επενδυτές παραμένουν βαθύτατα διστακτικοί ως προς την προοπτική να αφήσουν τα ωραία τους λεφτά στη χώρα και να επενδύσουν, ενώ το ίδιο δύσκολο τοπίο διαμορφώνεται και στις ιδιωτικοποιήσεις. Οι διαγωνισμοί γίνονται με προσφορές πολύ χαμηλότερες από την πραγματική αξία των προς εκποίηση δημοσίων αγαθών, ενώ με εξαίρεση τους Κινέζους και την στρατηγική απόφασή τους να μετατρέψουν τον Πειραιά σε διαμετακομιστικό κόμβο για όλη την Ευρώπη, όλοι οι υπόλοιποι που κατά καιρούς είχαν εκφράσει επιθυμία να επενδύσουν στη χώρα, παραμένουν στον προθάλαμο της ελληνικής οικονομίας, αλλά δεν αποφασίζουν να κάνουν το επόμενο βήμα.

Θανατηφόρο μείγμα
Αυτά ως προς το εξωτερικό. Αναφορικά με το εσωτερικό οικονομικό και κοινωνικό σκηνικό, η κατάσταση δεν είναι καλύτερη. Προς το παρόν, η «ανακούφιση» των πολιτών από την επίτευξη συμφωνίας για τη πρώτη αξιολόγηση δεν δείχνει να «μεταφράζεται» στην οικονομία: η κατανάλωση παραμένει σταθερή -για την ακρίβεια, στάσιμη έως «βαλτωμένη»- οι πολίτες φοβούνται για το μέλλον τους, η χώρα υπολειτουργεί, η ανεργία παραμένει σε απαράδεκτα υψηλά επίπεδα και η οικονομία παραμένει «παγωμένη». Σαν να μην έφταναν αυτά, ο βαρύς λογαριασμός από τις πολιτικές επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ έχει αρχίσει να φτάνει στους πολίτες και θέτει τις βάσεις για κατάρρευση του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής, αλλά και για κοινωνικές εκρήξεις. Οι συνταξιούχοι βρίσκονται σε κατάσταση σοκ από τις απανωτές περικοπές και τις διαψεύσεις των κυβερνητικών υποσχέσεων για τις «συντάξεις που δεν αγγίζονται», όσοι έχουν καταφέρει να διατηρήσουν την εργασία τους βλέπουν τον πέλεκυ της Εφορίας να πέφτει βαρύς και να υπερβαίνει τις φοροδοτικές τους ικανότητες, ενώ την ίδια ώρα, όσες επιχειρήσεις έχουν απομείνει στη χώρα, μαζί με τους ελεύθερους επαγγελματίες, ετοιμάζονται να καταρρεύσουν λόγω των σοκαριστικά υψηλών ασφαλιστικών εισφορών και φόρων, που «πνίγουν» κάθε ελπίδα ανάπτυξης και ανάκαμψης.

Τέλος στις ιδεοληψίες
Κι όμως, τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ έπαθε, μένει να αποδείξει αν έμαθε. Ούτως ή άλλως, ο Αλέξης Τσίπρας έχει «λερώσει τα χέρια του», ενώ η ιστορία έχει αποδείξει πως όταν ένας πρωθυπουργός προσπαθεί να χωρίσει την κοινωνία σε «ευνοούμενους» και σε «αδικημένους», ποντάροντας την πολιτική του επιβίωση στην ψήφο των πρώτων, συνήθως πέφτει έξω. Αυτό διότι, είτε κάποιος έχει ευνοηθεί είτε έχει αδικηθεί από την οικονομική πολιτική, στο τέλος θα πάει μαζί με το κοινωνικό κύμα. Αν, δηλαδή, το κλίμα που θα διαμορφώνεται όταν έρθει η ώρα των επόμενων εκλογών θα παραπέμπει σε μαζική αποδοκιμασία της κυβέρνησης, κανένας συνταξιούχος ή «προστατευμένος» δημόσιος υπάλληλος δε θα μπορέσει να σώσει τον κ. Τσίπρα και την παρέα του. Οπότε, καλά θα κάνει να μοιράσει το βάρος εξόδου από την κρίση όχι βάσει των πολιτικών και μικροκομματικών του επιδιώξεων, αλλά βάσει της δικαιοσύνης και της οικονομικής αποτελεσματικότητας. Γιατί, παρά τα διαρκώς επιδεινούμενα στοιχεία της οικονομίας, η παρτίδα μπορεί ακόμη να σωθεί. Και τότε, μπορεί να σωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, η κυβέρνηση, αλλά και ο Αλέξης Τσίπρας προσωπικά. Αρκεί να αλλάξει η κυβέρνηση πολιτική, να αφήσει ο πρωθυπουργός πίσω τις ιδεοληψίες των πολιτικών και κυβερνητικών στελεχών και να δει, με βάση την κοινή λογική και την οικονομική θεωρία, πώς μπορεί να ανατάξει την ελληνική οικονομία.

Μεταρρυθμίσεις και ανακατανομή βαρών
Για παράδειγμα, όπως έχει πολλάκις σημειώσει η εφημερίδα μας -την οποία επιβεβαιώνουν διαρκώς τα στοιχεία αναφορικά με τα δημόσια έσοδα- η υπερφορολόγηση έχει ως άμεσο αποτέλεσμα την κατάρρευση των κρατικών εσόδων και την αύξηση της φοροδιαφυγής. Αυτός είναι ένας κανόνας που έχει επιβεβαιωθεί σε όλες τις περιοχές, σε όλα τα κράτη του κόσμου. Κατά συνέπεια, ο πρωθυπουργός οφείλει να προβεί σε βαθιές αλλαγές στην κατανομή των βαρών, αφαιρώντας φόρους και εισφορές από όσους παράγουν πλούτο και κινούν την οικονομία, επιβαρύνοντας ισοτίμως και αντιστοίχως τους προστατευμένους. Δεν είναι δυνατόν το σπάταλο τέρας του Δημοσίου να συνεχίζει να απορροφά με τόσο εντατικούς ρυθμούς πολύτιμους κρατικούς πόρους, που πληρώνονται με το «αίμα» των υπολοίπων πολιτών, όταν αυτοί οι πολύτιμοι πόροι θα μπορούσαν να κατευθυνθούν στις επενδύσεις, στην ανάπτυξη αλλά και στο κοινωνικό κράτος. Δεν είναι δυνατόν εν έτει 2016 να υπάρχουν «κλειστά επαγγέλματα», προνομιούχες επαγγελματικές κάστες και κατηγορίες με σίγουρο κέρδος που δεν τους έχει αγγίξει η κρίση. Όπως επίσης δεν νοείται να «κλαίνε» υπουργοί την ώρα που η κυβέρνηση προσπαθεί να προωθήσει τις ιδιωτικοποιήσεις, καθώς δίνουν λάθος σήμα σε επίδοξους επενδυτές και αποτρέπουν κάθε θετική είδηση για την χώρα. Καλώς ή κακώς, το Δημόσιο πρέπει να επιβαρυνθεί έτι περαιτέρω προκειμένου να αναπνεύσει ο ιδιωτικός τομέας, ενώ θα πρέπει ταυτόχρονα να αναθεωρηθούν όλα τα προνόμια των λεγόμενων «ευγενών ταμείων». Είναι απαράδεκτο να επιδοτούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό συνταξιούχοι ετών… 52, που λαμβάνουν συντάξεις άνω των 2.000 ευρώ!

Ας το κάνει για τον εαυτό του!
Ευλόγως, αν συνεχίζαμε, θα μπορούσαμε να παραθέσουμε… άλλες δέκα σελίδες με πράγματα που πρέπει να γίνουν, με πρωτοβουλίες που πρέπει να αναληφθούν, με μεταρρυθμίσεις που πρέπει να προχωρήσουν. Ωστόσο, όλα αυτά στην κυβέρνηση τα ξέρουν. Και το θέμα είναι να αποφασίσουν να τα κάνουν. Εξάλλου, ουδείς υποστηρίζει ότι το Μέγαρο Μαξίμου πρέπει να αλλάξει γραμμή και πολιτική μόνο για να σώσει τη χώρα. Γνωρίζουμε πολύ καλά τους Έλληνες πολιτικούς και ξέρουμε τον κυνικό τρόπο με τον οποίο σκέφτονται: δεν τους ενδιαφέρει η χώρα, αλλά ο εαυτός τους. Ακόμη κι έτσι, όμως, αν ο κ. Τσίπρας θέλει να σώσει τον εαυτό του και το κόμμα του και να μην επιστρέψει στο 3%, τότε οφείλει να στρίψει το τιμόνι προς τον ρεαλισμό, γιατί το ενδεχόμενο σωτηρίας του περνά μέσα από την ανάκαμψη της Ελλάδας.

Αφήστε μια απάντηση

Your email address will not be published.

*

Πρόσφατα από Ελλάδα

Go to Top