ΠΟΛΙΤΙΚΗ / ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ / ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ / ΥΓΕΙΑ / ΕΠΙΣΤΗΜΗ

2_

Οι καθυστερήσεις αποτελειώνουν την οικονομία

σε Ελλάδα/Οικονομία/Πολιτική

ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΟΛΙΓΩΡΙΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΤΗΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ, ΣΕ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ, ΣΤΗΝ ΑΠΟΡΡΟΦΗΣΗ ΚΟΙΝΟΤΙΚΩΝ ΚΟΝΔΥΛΙΩΝ ΚΑΙ ΣΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟΥ, ΠΟΥ ΑΠΕΙΛΕΙ ΝΑ ΤΙΝΑΞΕΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΟΥΡΙΣΜΟ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ

Και τα τελευταία αποθέματα ικμάδας και ζωντάνιας της ελληνικής οικονομίας εξαντλούνται, καθώς η αξιοσημείωτη αντοχή που έδειξε η χώρα και η οικονομική δραστηριότητα καθ’ όλη την εξαετία του Μνημονίου, αλλά κυρίως κατά τον 1,5 χρόνο της καταστροφικής θητείας του ΣΥΡΙΖΑ, μοιάζει να φτάνει στο τέλος της. Η πρώτη αξιολόγηση ακόμη καρκινοβατεί, τα σενάρια σχετικά με το αν θα επιτευχθεί συμφωνία ή όχι αλλάζουν από ώρα σε ώρα και η οικονομία, όπως και η κοινωνία, μοιάζουν με τον ετοιμοθάνατο ασθενή που βρίσκεται σε κώμα και το «καρδιογράφημά» του στη μηχανική υποστήριξη ετοιμάζεται να «γράψει» την τέλεια ευθεία: δηλαδή, τον θάνατο…

Το μακρόσυρτο «σπιράλ θανάτου», όπως αυτό προδιαγράφεται από την ύφεση, την ανεργία και την επιδείνωση όλων των μακροοικονομικών και δημοσιονομικών δεικτών, εμφανίζεται να βαθαίνει ολοένα και περισσότερο. Μάλιστα, η επαπειλούμενη καταστροφή είναι τόσο ορατή, ώστε ακόμη και στελέχη της ελληνικής κυβέρνησης έχουν αρχίσει να καταλαβαίνουν ότι κινδυνεύουν –κι αυτά και η χώρα- να βρεθούν με τον ουρανό στο κεφάλι.
Δεν ήταν τυχαία η αποστροφή του λόγου του υπουργού Οικονομικών, Ευκλείδη Τσακαλώτου, πριν 1,5 μήνα, όταν επισήμανε ότι αν δεν κλείσει η αξιολόγηση μέσα στον Μάρτιο ή τον Απρίλιο και πήγαινε για τον Μάιο ή τον Ιούνιο, τότε τα πράγματα θα είναι δύσκολα. «Στην περίπτωση αυτή καήκαμε», είχε πει χαρακτηριστικά ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, περιγράφοντας με παραστατικό τρόπο την ξαφνική καταιγίδα που απειλεί την ελληνική οικονομία και κοινωνία.

Αργή σήψη
Και, βεβαίως, το γεγονός ότι ο κεντρικός «αρχιτέκτονας» της οικονομικής πολιτικής έφτασε στο σημείο να προβαίνει σε μία τόσο δυνατή δημόσια εξομολόγηση δείχνει πόσο άσχημα είναι τα πράγματα. Επί της ουσίας, οι πληγές του 2015 και της «κολασμένης» περιόδου της «πρώτη φορά Αριστεράς» δεν επουλώθηκαν ποτέ. Η οικονομία άντεχε με αξιοσημείωτο τρόπο έως και τον Ιούνιο του 2015, παρά το γεγονός ότι κάθε μέρα που περνούσε τα σύννεφα συγκεντρώνονταν, βάραιναν και προμήνυαν την καταιγίδα. Η χώρα βρισκόταν εν κενώ, ουδείς ήξερε αν η Ελλάδα θα παραμείνει στη ζώνη του ευρώ, ενώ ταυτόχρονα επιχειρήσεις μετακόμιζαν, επενδυτές έκαναν ξαφνική στροφή και επέλεγαν, την τελευταία στιγμή, άλλους επενδυτικούς προορισμούς, ενώ ακόμη και τουρίστες ακύρωναν τις κρατήσεις τους, μην γνωρίζοντας αν θα έκαναν διακοπές σε… ευρωπαϊκή χώρα ή σε μία χρεοκοπημένη μπανανία. Ταυτόχρονα, οι τράπεζες άδειαζαν από καταθέσεις, τα ταμεία και οι δημόσιοι φορείς «σκουπίστηκαν» από τα αποθεματικά και η Ελλάδα απονεκρωνόταν μέρα με τη μέρα, βήμα με το βήμα.
Και μετά ήρθε το δημοψήφισμα: η Ελλάδα βρέθηκε σχεδόν εκτός ευρώ και μόνο όταν στο Μέγαρο Μαξίμου κατάλαβαν ότι αν χρεοκοπούσαμε, θα έφευγαν με… ελικόπτερο, αποφάσισε ο πρωθυπουργός να αναδιπλωθεί και να οδηγηθεί στην ατιμωτική υπογραφή του τρίτου Μνημονίου. Τραγική ειρωνεία: μερικούς μήνες νωρίτερα, η Ελλάδα ήταν έτοιμη να εξέλθει των Μνημονίων, είχε βγει στις αγορές, είχε φτάσει να έχει πρωτογενές πλεόνασμα στον προϋπολογισμό της και οι επενδυτές ετοιμάζονταν να εγκατασταθούν για τα καλά στην χώρα, που προσέφερε πολλές προοπτικές και ελπίδες.

Αντοχή λόγω… Σαμαρά
Μάλιστα, όσοι μελετούν προσεκτικά τα δημοσιονομικά μεγέθη, την πορεία της ανεργίας, την οικονομική και κοινωνική κινητικότητα, αλλά και τις διεργασίες ξένων funds και επενδυτών, αλλά και οίκων αξιολόγησης, αποδίδουν τις αξιοσημείωτες αντοχές της ελληνικής οικονομίας στην πορεία ανάκαμψης που είχε πάρει η Ελλάδα από τον Μάιο του 2014. Τότε, ήταν που η εκτέλεση του προϋπολογισμού είχε γυρίσει σταθερά στο θετικό πρόσημο (δηλαδή η χώρα παρήγε πλεονάσματα και όχι ελλείμματα, άρα όχι νέο χρέος…), η αγορά είχε αρχίσει να «ζεσταίνεται», οι επιχειρηματίες σιγά σιγά άρχιζαν να κάνουν επενδύσεις και μερικές «δειλές» προσλήψεις, βλέποντας ότι η Ελλάδα αφήνει πίσω της την κρίση.

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΗ ΜΕ ΤΟΝ ΞΑΦΝΙΚΟ ΘΑΝΑΤΟ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, ΚΑΘΩΣ ΕΧΕΙ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΚΑΘΕ ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ, ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΕΧΕΙ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΚΗΡΥΞΕΙ ΣΤΑΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ ΕΝΩ ΕΞΑΝΤΛΟΥΝΤΑΙ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΠΟΘΕΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΑΙ Η ΥΠΟΜΟΝΗ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ

Και, όπως γίνεται πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις, η οικονομική και επενδυτική δραστηριότητα που σημειώνεται είναι έντονη στα αρχικά στάδια της ανάκαμψης, διότι οι επενδυτές κινούνται έξυπνα και γρήγορα και προσπαθούν να «πιάσουν» καλή θέση στην αγορά και στο νέο οικονομικό τοπίο. Μ’ άλλα λόγια, το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή η χώρα και η οικονομία κρατούνται «νεκροζώντανες» και δεν έχουν καταρρεύσει ακόμη, οφείλεται στην ξαφνική ανάνηψη της οικονομικής δραστηριότητας (έστω κι αν αυτή δεν είχε φτάσει ακόμη σε σημείο να επηρεάζει τη ζωή και την καθημερινότητα όλων των πολιτών…) που σημειώθηκε από τον Μάιο του 2014 έως και τα τέλη του ίδιου χρόνου, όταν η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου δεν κατάφερε να εκλέξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας και η χώρα οδηγήθηκε αναγκαστικά σε εκλογές.

Τραγικές καθυστερήσεις
Πλέον, όμως, τα αποθέματα έχουν όλα τελειώσει και η οικονομία είναι αντιμέτωπη με «ξαφνικό» θάνατο. Και αυτό δεν αφορά μόνο στο πρώτο 9μηνο της εφιαλτικής περιόδου της «πρώτη φορά Αριστεράς», αλλά συνδέεται και με την προφανή ανικανότητα της κυβέρνησης Τσίπρα-Καμμένου να κυβερνήσει ακόμη και μετά τις δεύτερες εκλογές του περασμένου Σεπτεμβρίου.
Εγκλωβισμένη σε ιδεοληψίες και έμπλεη διαχειριστικής ανεπάρκειας, η κυβέρνηση φέρει πλέον εγκληματικέ ς ευθύνες για μεγάλες καθυστερήσεις και ολιγωρίες, που έχουν καταδικάσει την οικονομία σε καθίζηση και οδηγούν σε απώλεια της ευκαιρίας ανάκαμψης για το 2016. Ενδεικτικά, εδώ και 8 μήνες η κυβέρνηση και ο αρμόδιος υπουργός Οικονομίας, Γιώργος Σταθάκης, αδυνατούν να επιλέξουν έργα για ένταξη στο επενδυτικό «πακέτο Γιούνκερ», που έχει ήδη οδηγήσει σε έκρηξη ανάπτυξης άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Ταυτόχρονα, επί 1,5 χρόνο σημειώνονται τραγικές καθυστερήσεις και σε ό,τι αφορά την απορροφητικότητα των κοινοτικών κονδυλίων για έργα υποδομής, που θα μπορούσαν να ανακουφίσουν το πρόβλημα της μεγάλης ανεργίας. Επίσης, οι ιδεοληψίες της κυβέρνησης έχουν «φρενάρει» μεγάλες ιδιωτικοποιήσεις που ήταν «στα σκαριά», όπως του πρώην αεροδρομίου στο Ελληνικό, του «Αστέρα» κτλ. Σαν να μην έφταναν όλα τα παραπάνω, ακόμη και η επένδυση των Κινέζων της Cosco στο λιμάνι του Πειραιά επισημοποιήθηκε μόλις προχθές, ενώ οι Κινέζοι έχουν αρχίσει να επενδύουν στο λιμάνι ήδη από το… 2006!

Ωρολογιακή βόμβα
Βεβαίως, πέραν των τραγικών καθυστερήσεων στην ολοκλήρωση ιδιωτικοποιήσεων, στην προσέλκυση επενδύσεων (εδώ και 1,5 χρόνο, ακόμη… έρχεται ο νέος επενδυτικός νόμος!) και στην προώθηση μεταρρυθμίσεων μέσω της ολοκλήρωσης της αξιολόγησης, η κυβέρνηση έχει αποδειχθεί καταφανώς ανίκανη και σε ό,τι αφορά το προσφυγικό: από το περασμένο φθινόπωρο, όλες οι ενδείξεις βοούσαν πως το προσφυγικό θα καταστεί το υπ’ αριθμόν 1 πρόβλημα της χώρας. Οι Ευρωπαίοι σχεδόν… εκλιπαρούσαν την κυβέρνηση να φτιάξει δομές υποδοχής και φιλοξενίας, προσέφεραν χρήματα που ουδείς στην Ελλάδα ασχολήθηκε να… απορροφήσει και έκρουαν διαρκώς τον κώδωνα του κινδύνου. Το αποτέλεσμα είναι η Ελλάδα να τρέχει τώρα και να μην φτάνει, ο Πειραιάς να έχει μετατραπεί σε καταυλισμό ενώ η τουριστική περίοδος έχει αρχίσει, ενώ οι εικόνες από τα νησιά του Αιγαίου, την Ειδομένη και την ηπειρωτική Ελλάδα κινδυνεύουν να τινάξουν τον τουρισμό και τη σεζόν στον αέρα! Κοινώς, η Ελλάδα αυτοκτονεί –και η κυβέρνηση είναι ο φυσικός αυτουργός του θανάτου που σιγά σιγά έρχεται…

Αφήστε μια απάντηση

Your email address will not be published.

*

Πρόσφατα από Ελλάδα

Go to Top