Επειδή πολύς λόγος γίνεται τελευταία για ρύθμιση, απομείωση, ακόμη και διαγραφή (αν ακούσουμε τις δηλώσεις του κ. Καμμένου) του χρέους και επειδή είναι γνωστό πως για να συμβεί οτιδήποτε με το χρέος μας αυτό πρέπει να αποφασιστεί από τα ευρωπαϊκά κοινοβούλια, άρα από τους ευρωπαϊκούς λαούς, θα αναφερθώ και πάλι στην περίπτωση του Βελγίου, όπου οι πολίτες διαδηλώνουν επί μήνες, τουλάχιστον από τον περασμένο Μάιο…
ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΟΦΙΑ ΒΟΥΛΤΕΨΗ, ΠΡΩΗΝ ΥΠΟΥΡΓΟ, ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΤΗΣ ΝΔ
Πριν από δέκα περίπου μέρες, χιλιάδες στρατιωτικοί και στελέχη των σωμάτων ασφαλείας διαδήλωσαν στους δρόμους των Βρυξελλών, διαμαρτυρόμενοι για την απόφαση της βελγικής κυβέρνησης να αυξήσει τα όρια ηλικίας για την αποστρατεία τους. Με βάση την απόφαση της κυβέρνησης, η ηλικία συνταξιοδότησης θα αυξηθεί σταδιακά από τα 56 χρόνια που είναι σήμερα στα 63.
Και μάλιστα, καθώς οι στρατιωτικοί απαγορεύεται να απεργούν και να διαδηλώνουν, παρά μόνο αν βρίσκονται σε άδεια, η διαδήλωση οργανώθηκε στις 15 Νοεμβρίου, ημέρα αργίας για το Βέλγιο, καθώς ήταν η ημέρα της Γιορτής του Βασιλιά.
Έγιναν επεισόδια και όταν οι διαδηλωτές έφτασαν στο ύψος του δρόμου όπου βρίσκεται το υπουργείο Άμυνας, ορισμένοι από αυτούς εκτόξευσαν διάφορα αντικείμενα εναντίον των δυνάμεων ασφαλείας. Οι αστυνομικοί απάντησαν με δακρυγόνα και νερό υπό πίεση για να διαλύσουν τη συγκέντρωση.
Σημειώστε ότι οι συγκεντρωμένοι εκτόξευαν και λεμόνια. Τα λεμόνια είναι το σύμβολο των διαδηλώσεων των στρατιωτικών στο Βέλγιο, παραπέμποντας στη στυμμένη λεμονόκουπα με την οποία παραλληλίζουν τον στρατιωτικό που, όπως λένε, «τον στύβουν για να βγάλουν και την τελευταία σταγόνα».
Διαδηλώσεις οργανώνονται και στη Γαλλία με αφορμή το νόμο για τις εργασιακές σχέσεις. Μάλιστα, τον περασμένο Μάιο είχαν αποκλειστεί ακόμη και οι πετρελαϊκές εγκαταστάσεις της χώρας, με έξι από τα οκτώ διυλιστήρια της χώρας να βρίσκονται εκτός λειτουργίας ή να υπολειτουργούν.
Τα συνδικάτα διαφωνούν με το νόμο που επιτρέπει στις επιχειρήσεις να διαπραγματεύονται απευθείας με τους εργαζομένους τους όρους εργασίας, αντικαθιστώντας έτσι τις συλλογικές κλαδικές διαπραγματεύσεις – ενώ στην Αθήνα ακούμε πάλι για «κόκκινες γραμμές» επί του θέματος.
Δηλαδή οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ θεωρούν ότι δεν θα γίνει στην Ελλάδα αυτό για το οποίο διαμαρτύρονται στη Γαλλία και μετά θα πάνε από πάνω να ζητήσουν και διαγραφή του χρέους!
Και φαντάζονται ότι το ίδιο θα κάνουν και με τη Φινλανδία, όπου η κυβέρνηση έχει δηλώσει έτοιμη να προχωρήσει σε μειώσεις φόρων ύψους 315 ως 515 εκατομμυρίων ευρώ το 2017 εάν υπάρξει συμφωνία ανάμεσα στα συνδικάτα και τις εργοδοτικές ενώσεις για τις αμφιλεγόμενες μεταρρυθμίσεις του πλαισίου των εργασιακών σχέσεων.
Οι μεταρρυθμίσεις προβλέπουν την αύξηση των ωρών εργασίας, τη μείωση της αποζημίωσης για την εργασία σε ημέρες αργιών, το πάγωμα των μισθών για έναν χρόνο, την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων και τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών των εργοδοτών. Προωθούνται επίσης οι επιχειρησιακές συμβάσεις εργασίας, έναντι των κλαδικών.
Για να μην μιλήσουμε για την Ιταλία με τα μύρια όσα προβλήματα…
Και διερωτάται ο οποιοσδήποτε λογικός άνθρωπος: Ποιοι πολιτικοί των παραπάνω χωρών (και άλλων τόσων) θα τολμούσαν να απασχολήσουν τα κοινοβούλιά τους σ’ αυτή τη συγκυρία;
Ποιοι από αυτούς θα τολμούσαν ακόμη και να προφέρουν τη λέξη «Ελλάδα» στα κοινοβούλιά τους;
Από το κακό στο χειρότερο ο τομέας της μεταποίησης
Δεν γνωρίζω ποια είναι η γνώμη των κυβερνώντων επί του θέματος, αλλά στη χώρα μας ο τομέας της μεταποίησης πάει από το κακό στο χειρότερο.
Όπως έδειξαν τα στοιχεία της έρευνας του Σεπτεμβρίου της Markit, ο μεταποιητικός τομέας της Ελλάδας επέστρεψε σε συνθήκες συρρίκνωσης, με τη συνολική μείωση να έρχεται ως αποτέλεσμα της υποχώρησης τόσο της παραγωγής όσο και των νέων παραγγελιών.
Ο εποχικά προσαρμοσμένος Δείκτης Υπευθύνων Προμηθειών της Markit για τον τομέα μεταποίησης στην Ελλάδα (Purchasing Managers’ Index – PMI) – ένας σύνθετος δείκτης ο οποίος έχει σχεδιαστεί για να μετρά την απόδοση της μεταποιητικής οικονομίας– υποχώρησε στις 49,2 μονάδες τον Σεπτέμβριο, την ώρα που τον Αύγουστο βρισκόμασταν στις 50,4 μονάδες.
Πρόκειται για πρωτοφανή επιδείνωση των λειτουργικών συνθηκών του μεταποιητικού τομέα στην Ελλάδα, καθώς καταγράφηκε για έκτη φορά μέσα στο 2016.
Οι Έλληνες κατασκευαστές μείωσαν την παραγωγή τους κατά τη διάρκεια του Σεπτεμβρίου και εκτιμάται ότι η μείωση αυτή ήταν αποτέλεσμα συνδυασμού της περιορισμένης διαθεσιμότητας πρώτων υλών για την παραγωγή και της έλλειψης ρευστότητας.
Συνέβη δηλαδή αυτό ακριβώς που είχαμε προβλέψει: Ότι αν ακολουθούνταν οι αλλοπρόσαλλες πολιτικές που εξαγγέλλονταν πριν από τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015, θα είχαμε πρόβλημα στις πρώτες ύλες και στη ρευστότητα.
Οπότε, και στον τομέα αυτό μειώθηκε ο ρυθμός αύξησης των θέσεων εργασίας, καταγράφοντας τον Σεπτέμβριο χαμηλό τεσσάρων μηνών.
Παράλληλα, η μέση επιβάρυνση κόστους συνέχισε να αυξάνεται, γεγονός το οποίο συνέβη για έκτη φορά σε ισάριθμους μήνες.
Η κατάσταση αυτή συνεχίστηκε και τον Οκτώβριο, καθώς καταγράφηκε μείωση τόσο της παραγωγής όσο και των νέων παραγγελιών.
Παρά την περαιτέρω σημαντική υποχώρηση των αδιεκπεραίωτων εργασιών, οι εταιρείες εξακολούθησαν να αυξάνουν το προσωπικό τους.
Ο εποχικά προσαρμοσμένος Δείκτης Υπευθύνων Προμηθειών της Markit για τον τομέα μεταποίησης στην Ελλάδα (Purchasing Managers’ Index® –PMI®) υποχώρησε από τις 49.2 μονάδες του Σεπτεμβρίου στις 48.6 μονάδες τον Οκτώβριο, καταγράφοντας χαμηλό πέντε μηνών.
Όλα αυτά, την ώρα που η μεταποιητική δραστηριότητα στην ευρωζώνη επιταχύνθηκε τον Οκτώβριο με τον γρηγορότερο ρυθμό εδώ και σχεδόν τρία χρόνια, ενώ οι πληθωριστικές πιέσεις έδωσαν περαιτέρω ενδείξεις ανάκαμψης.
Σύμφωνα με το Reuters, ο δείκτης PMI της Markit για τη μεταποίηση εκτοξεύτηκε στην ευρωζώνη στα υψηλά 33 μηνών του 53,5 τον Οκτώβριο, από 52,6 το Σεπτέμβριο και έναντι της προκαταρκτικής εκτίμησης για 53,3.
Ο υποδείκτης για την παραγωγή ενισχύθηκε σε 54,6 από 53,8, δηλαδή στα υψηλότερά του από τον Απρίλιο του 2014.
Οι νέες παραγγελίες εμφάνισαν τον γρηγορότερο ρυθμό τους εδώ και 2,5 χρόνια, παρότι οι τιμές αυξήθηκαν για πρώτη φορά εδώ και ένα χρόνο.
Ο δείκτης τιμών παραγωγού βρέθηκε σε υψηλά 16 μηνών, στο 50,8 από 49,9 το Σεπτέμβριο, ενώ πέρασε το όριο του 50 για πρώτη φορά από τον Αύγουστο του περασμένου έτους.
Όλα αυτά στην υπόλοιπη ευρωζώνη…
