Τα όρια της ανοχής και της αντοχής φτάνει πλέον η συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με τους Ανεξάρτητους Έλληνες, καθώς κάθε μέρα που περνά η συνεργασία μεταξύ των δύο κομμάτων αποδεικνύεται εξαιρετικά προβληματική, ενώ ακόμη και κορυφαία στελέχη του κυβερνώντος κόμματος κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, υποστηρίζοντας ότι αν ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει επί μακρόν την κυβερνητική συγκατοίκηση με τους Ανεξάρτητους Έλληνες του Πάνου Καμμένου, τότε υπάρχει σοβαρός κίνδυνος ιδεολογικής αλλοίωσης του ίδιου του DNA ενός κόμματος της Αριστεράς που, παρά τον «μνημονιακό» συμβιβασμό που αναγκάστηκε (ευτυχώς) να κάνει πριν δύο χρόνια, έρχεται από μακριά και φιλοδοξεί να πάει εξίσου μακριά…
Το κόμμα του Πάνου Καμμένου ουδέποτε ήταν συμβατικό, ενώ στο παρελθόν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες είχαν πει… τα πάντα, ξεφεύγοντας πολλές φορές από τα όρια της πολιτικής ευπρέπειας, αλλά και από τους στοιχειώδεις κανόνες της πολιτικής αντιπαράθεσης. Εξάλλου, δεν ήταν τυχαίο που πολλοί χαρακτήριζαν ειρωνικά και μειωτικά το συγκεκριμένο κόμμα ως «ψεκασμένους», απηχώντας πλήρως την εικόνα που είχαν πολλοί άνθρωποι γι’ αυτούς. Άλλωστε, ο Πάνος Καμμένος είχε δώσει από πολύ νωρίς δείγματα πολιτικής γραφής, απ’ όταν υποστήριζε ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου σχετιζόταν με την τρομοκρατική οργάνωση «17 Νοέμβρη»!
Το πρώτο «φάουλ»
Η «ασυμβατότητα» του Πάνου Καμμένου με τις θέσεις ευθύνης και τα κριτήρια που αυτές προϋποθέτουν έγινε σαφής από την αρχή της κυβερνητικής πορείας του ΣΥΡΙΖΑ και των Ανεξάρτητων Ελλήνων, παρά το γεγονός ότι σε γενικές γραμμές, ο υπουργός Εθνικής Άμυνας άφηνε… ελεύθερο τον Αλέξη Τσίπρα να αποφασίζει στα σοβαρά και τα μείζονα, ακολουθώντας την γραμμή και τις κεντρικές πολιτικές αποφάσεις της Κουμουνδούρου και του Μεγάρου Μαξίμου. Το πρώτο σοβαρό επεισόδιο ήταν όταν ο Πάνος Καμμένος, ως υπουργός Εθνικής Άμυνας και ενόσω η κρίση του προσφυγικού παροξυνόταν με εκατοντάδες αφίξεις προσφύγων και μεταναστών στα νησιά του βορειοανατολικού Αιγαίου, προέβη σε μία δήλωση που… παραλίγο να προκαλέσει διπλωματικό επεισόδιο: απείλησε την Γερμανία ότι «θα ανοίξει τα σύνορα στους τζιχαντιστές», καταφέρνοντας δύο πράγματα: αφενός, να αποφασίσουν πολλές ευρωπαϊκές χώρες να κλείσουν τα σύνορά τους και να αφήσουν την Ελλάδα μόνη και αβοήθητη να αντιμετωπίσει την προσφυγική κρίση. Και, αφετέρου, να κατασυκοφαντήσει τους ταλαιπωρημένους πρόσφυγες που έφευγαν από την Συρία για να γλιτώσουν από τον εμφύλιο πόλεμο και τα χημικά όπλα του Άσαντ, βαφτίζοντάς τους «τζιχαντιστές».
Ακροδεξιά ατζέντα
Πέραν αυτών, ο κίνδυνος του ΣΥΡΙΖΑ να αλλοιωθεί το –όποιο- αριστερό προφίλ του φαίνεται και από το διαρκές «μπαϊράκι» που σηκώνει ο Πάνος Καμμένος και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες κάθε φορά που η παρούσα κυβέρνηση προσπαθεί να αποδείξει, με κάποιον τρόπο, ότι είναι αριστερή –ή, τελοσπάντων, προσπαθεί να υπενθυμίσει στην ελληνική κοινωνία γιατί είναι διαφορετικό να διαχειρίζεται το Μνημόνιο ένα κόμμα της Αριστεράς απ’ ό,τι τα κόμματα του παραδοσιακού δικομματισμού.
Οι βουλευτές των Ανεξάρτητων Ελλήνων έχουν καταψηφίσει, ως τώρα, όλα τα νομοσχέδια που αφορούν σε ανθρώπινα δικαιώματα: από την κατασκευή του μουσουλμανικού τεμένους στην Αθήνα ως το σύμφωνο συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια, το κόμμα του Πάνου Καμμένου έχει δείξει ένα ακραίο πρόσωπο, «ακουμπώντας» σε ακροδεξιά ατζέντα. Σαν να μην έφτανε αυτό, ακόμη και σε ό,τι αφορά την αποτέφρωση των νεκρών, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες αποφάσισαν «κατά συνείδηση ψήφο», αρνούμενοι να στηρίξουν ένα καθεστώς που ισχύει εδώ και πολλά χρόνια σε κάθε πολιτισμένη χώρα της Ευρώπης και ολόκληρου του κόσμου. Άλλωστε, το ακραίο φλερτ με την Εκκλησία οι Ανεξάρτητοι Έλληνες το απέδειξαν κατά την σύγκρουση της κυβέρνησης με την αρχιεπισκοπή Αθηνών, με αφορμή την πρωτοβουλία Φίλη –που ματαιώθηκε- για εκσυγχρονισμό της διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών. Στην συνάντηση που είχε γίνει στο Μέγαρο Μαξίμου παρόντων του πρωθυπουργού, του αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου, του υπουργού Εθνικής Άμυνας και του τότε υπουργού Παιδείας, ο Πάνος Καμμένος είπε στον Ιερώνυμο, εις επήκοον όλων, ότι «αν του ζητήσει να ρίξει την κυβέρνηση, θα το κάνει». Τότε ήταν που η παρτίδα κρίθηκε υπέρ της Εκκλησίας και κατά του Νίκου Φίλη, που βρέθηκε εκτός κυβέρνησης έκτοτε. Και σημειωτέον ότι αυτή η φράση δεν διαψεύστηκε ποτέ, ούτε καν για λόγους κυβερνητικής συνοχής…
Αντιθεσμική συμπεριφορά
Ωστόσο, όλα τα παραπάνω έρχονται να προστεθούν στην εν εξελίξει υπόθεση με την εμπλοκή του Πάνου Καμμένου στην δικαστική έρευνα για το «Noor 1». Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, παραβιάζοντας κάθε έννοια διάκρισης των εξουσιών, αλλά και πράττοντας ως μη όφειλε, φέρεται να παρενέβη ενεργητικά στο έργο της Δικαιοσύνης, μιλώντας 12 φορές με τον καταδικασμένο σε ισόβια για εμπορία ναρκωτικών, Μάκη Γιαννουσάκη, ενώ οι απομαγνητοφωνημένες συνομιλίες τον παρουσιάζουν να προτρέπει τον εν λόγω μάρτυρα να καταθέσει εναντίον συγκεκριμένου επιχειρηματία, που έχει επιρροή στα ΜΜΕ και αυτά τα ΜΜΕ ασκούν κριτική στον Πάνο Καμμένο!
Πλέον, κατόπιν όλων αυτών, αλλά και πολλών άλλων που κατά καιρούς είτε φλερτάρουν με την γραφικότητα, είτε στρώνουν το χαλί της ακροδεξιάς ατζέντας, τα ερωτήματα παραμένουν και γίνονται «καυτά»: πόσο… Καμμένο αντέχει ο ΣΥΡΙΖΑ; Βεβαίως, ουδείς είναι τόσο αφελής για να πιστεύει ότι για λόγους σοβαρότητας ή ιδεολογικού προφίλ, ο Αλέξης Τσίπρας θα αποφάσιζε να εγκαταλείψει την τόσο γλυκιά εξουσία, μόνο και μόνο για να σταματήσει να συνεργάζεται με τον Πάνο Καμμένο και το κόμμα του. Ωστόσο, όσο ο καιρός αυτής της «ανίερης συμμαχίας» περνά, τόσο αγνώριστος θα γίνεται ο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς, όπως έλεγε και ο Μάνος Χατζηδάκις, «όταν συνηθίζεις το πρόσωπο του τέρατος, αρχίζεις να του μοιάζεις». Με την καλή έννοια φυσικά…