Έως πριν 1,5 χρόνο, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας έκαναν έξαλλη την αντιπολίτευση και υπόσχονταν τα πάντα στους πάντες. Παράλληλα, όποιος τυχόν τολμούσε να μιλήσει για αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, κατηγορούνταν για «θατσερισμό» και για «καπιταλισμό αμερικανικού τύπου», ενώ ο ίδιος ο σημερινός πρωθυπουργός δεν είχε κρύψει την εκτίμηση και τον θαυμασμό του για το οικονομικό «πρότυπο» των χωρών της Λατινικής Αμερικής, ιδίως της Βενεζουέλας, αλλά και της Αργεντινής, με αυτή την περίφημη φράση «μακάρι να είχαμε γίνει Αργεντινή». Ωστόσο, αυτός ο 1,5 χρόνος ήταν καθοριστικός για τον ΣΥΡΙΖΑ και τη χώρα. Έστω κι αν χρειάστηκε η οικονομία, αλλά και όλη η κοινωνία να πληρώσει βαρύτατο κόστος από τα… πανάκριβα δίδακτρα που χρειάστηκε ο ΣΥΡΙΖΑ, τελικώς το κυβερνών κόμμα κατάφερε να δρομολογήσει αυτό που κατηγορούσε και που δεν είχε γίνει ποτέ στην Ελλάδα: τον καπιταλισμό αμερικάνικου τύπου, τον «θατσερισμό», δηλαδή το οικονομικό αυτό σύστημα που αποδεδειγμένα είναι το μόνο που μπορεί να λειτουργήσει υπέρ του κοινωνικού συνόλου, σε αντίθεση με τον… καπιταλισμό του «καζίνο» που εφάρμοζαν ως τώρα στην Ελλάδα οι διάφοροι «εκσυγχρονιστές» αλλά και οι… -κατά τον ΣΥΡΙΖΑ- «νεοφιλελεύθεροι».
Μπορεί να ακούγεται παράδοξο, όμως ισχύει. Ή, τουλάχιστον, έχει αρχίσει να ισχύει, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ θέτει σιγά σιγά τη χώρα στις ράγες ενός υγιούς καπιταλισμού, όπως αυτός λειτουργεί στην Αμερική και την Αγγλία, εν μέρει και στην Γερμανία αλλά και την Γαλλία. Δηλαδή, ενός καπιταλισμού όπου η υγιής και ανεμπόδιστη λειτουργία της αγοράς και του ανταγωνισμού διασφαλίζει την παραμονή των τιμών για όλα τα είδη και τις υπηρεσίες σε τιμές διαχειρίσιμες. Ενός συστήματος που διασφαλίζει μεν το στοιχειώδες κοινωνικό κράτος, αλλά χωρίς να κρατά μία χώρα δέσμια της έλλειψης ανταγωνιστικότητας. Ενός καπιταλισμού που δίνει απάντηση στις προκλήσεις της παγκοσμιοποίησης, αλλά και στις προκλήσεις της ανταγωνιστικότητας του χαμηλού κόστους παραγωγής, όπως ισχύει σε χώρες των Βαλκανίων, της ανατολικής Ευρώπης, αλλά και της Ασίας.
Τί ίσχυε
Βεβαίως, ευλόγως ως τώρα όλα αυτά φαίνονται παράδοξα. Αλλά δεν είναι. Καθόλου. Αυτό διότι ως την χρονική στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε την εξουσία, πήρε το μάθημά του και αναγκάστηκε να συμβιβαστεί για να μην ζήσει η Ελλάδα μία νέα μικρασιατική καταστροφή, η χώρα ούτε «εκσυγχρονιζόταν», ούτε «μεταρρυθμίσεις» γίνονταν, ούτε ο καπιταλισμός λειτουργούσε. Για παράδειγμα, το θέμα της λειτουργίας των τραπεζών είναι κορυφαίο: οι τράπεζες, για χρόνια, έδιναν δάνεια σχεδόν… με το ζόρι, σε δανειολήπτες που δεν μπορούσαν να τα «σηκώσουν» ή να τα αποπληρώσουν, συντηρώντας μία χρηματοπιστωτική «φούσκα», η οποία με τη σειρά της πυροδοτούσε δύο ακόμη «φούσκες»: την «φούσκα» της υπέρμετρης κατανάλωσης, αλλά και την τεράστια «φούσκα» στην οικοδομή -αφού έως πριν 7 χρόνια, χρειάζονταν… 250.000 ευρώ για ένα «τεσσάρι» 95 τετραγωνικών μέτρων σε μία μικροαστική περιοχή, όπως οι Αμπελόκηποι στην Αθήνα ή επίσης οι Αμπελόκηποι στη Θεσσαλονίκη.
Ωστόσο, αυτό δεν ήταν το μόνο μελανό σημείο των τραπεζών. Οι ίδιες τράπεζες, για τις οποίες έχουν χρειαστεί τρεις ανακεφαλαιοποιήσεις με δημόσιο χρήμα -δηλαδή με χρήματα τα οποία έχουμε χρεωθεί όλοι μας και έχουν εγγραφεί στο τεράστιο δημόσιο χρέος της χώρας- «έπαιζαν» παιχνίδια, δίνοντας θαλασσοδάνεια σε όλα σχεδόν τα μεγάλα ΜΜΕ, ώστε να διασφαλίζουν την ασυλία τους για τις άφρονες πράξεις τους. Το σύστημα της διαπλοκής βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη και έτσι, μεγάλα ΜΜΕ, αλλά και τεράστιες επιχειρήσεις δανειοδοτούνταν αφειδώς και τώρα ο ελληνικός λαός καλείται να πληρώσει τα «σπασμένα». Κάπως έτσι, φτάσαμε στην σημερινή κατάσταση, όπου έχουμε μεγάλες και ανταγωνιστικές επιχειρήσεις που θα μπορούσαν να σπάνε το ένα ρεκόρ κερδοφορίας μετά το άλλο να βρίσκονται υπερχρεωμένες. Με μία, όμως, διαφορά: ότι σε αντίθεση με τον υγιή καπιταλισμό, στην Ελλάδα έχουμε υπερχρεωμένες μεγάλες επιχειρήσεις, με… πάμπλουτους ιδιοκτήτες και μετόχους, που έχουν «κεφαλαιοποιήσει» τα δάνεια των επιχειρήσεων σε καταθέσεις στην Ελβετία, σε εξοχικά στη Μύκονο και στη γαλλική Ριβιέρα, αλλά και σε πολυτελείς επαύλεις στην Κηφισιά, την Φιλοθέη, το Ψυχικό και την Εκάλη. Κι όμως, εμείς πληρώνουμε ως πολίτες για να ανακεφαλαιοποιηθούν οι τράπεζες που «βούλιαξαν» από τις «μαύρες τρύπες» των δανείων που πήραν οι πάμπλουτοι επιχειρηματίες…
Τί αλλάζει
Επί ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, έπειτα από τις μάχες οπισθοφυλακής που έδιναν οι προηγούμενες κυβερνήσεις -λόγω της διαπλοκής, αναπόσπαστο μέρος της οποίας ήταν τα κόμματα που κυβέρνησαν τη χώρα- όλα αλλάζουν. Μπορεί να μην φαίνεται με την πρώτη ματιά, αλλά όλα αλλάζουν. Τα τεράστια επιχειρηματικά δάνεια, αλλά και τα υψηλά καταναλωτικά και στεγαστικά, πωλούνται σε funds διαχείρισης κεφαλαίων, που θα κληθούν να εφαρμόσουν τον υγιή καπιταλισμό: δηλαδή, είτε θα ξεπουλήσουν τις χρεοκοπημένες επιχειρήσεις προκειμένου να «ρεφάρουν», είτε θα αναλάβουν τη διοίκησή τους, θα στείλουν στο πυρ το εξώτερον τα πάμπλουτα και υπερχρεωμένα αφεντικά τους και θα δώσουν πάλι ζωή σε αυτές τις εταιρείες. Επίσης, επί ΣΥΡΙΖΑ περισσότερα από 200 φάρμακα άρχισαν να πωλούνται σε σούπερμαρκετ, διασφαλίζοντας την απελευθέρωση του επαγγέλματος του φαρμακοποιού, αλλά και την μείωση των τιμών προς όφελος των καταναλωτών. Παράλληλα, με το νέο εργασιακό πακέτο που θα εφαρμοστεί από το φθινόπωρο, όταν θα αρχίσουν οι συζητήσεις για την δεύτερη αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος,θα αναθεωρηθούν τα εργασιακά δικαιώματα και θα «σπάσουν» όλες οι αγκυλώσεις -όπως έγινε πρόσφατα στη Γαλλία- προκειμένου η Ελλάδα να κερδίσει τη μάχη της ανταγωνιστικότητας. Επίσης, όπως εξήγγειλε προχθές ο πρωθυπουργός, σύντομα θα δημιουργηθεί μία ψηφιακή πλατφόρμα και ο κάθε επίδοξος επιχειρηματίας θα υποβάλει εκεί μία απλή αίτηση, συνοδευόμενη από τα στοιχεία του και θα παίρνει σχεδόν αυθημερόν την άδεια για να ανοίξει την επιχείρησή του και να ασκήσει την επιχειρηματική του δραστηριότητα: δηλαδή, για να ανοίξει και θέσεις εργασίας, που τόσο έχει ανάγκη η κοινωνία…
Σαν να μην έφταναν αυτά, στον ΣΥΡΙΖΑ έλαχε να κάνει και τις μεγάλες ιδιωτικοποιήσεις: το Ελληνικό πουλήθηκε και η υλοποίηση της επένδυσης έχει ήδη αρχίσει, ενώ στις ράγες προς πώληση βρίσκεται και το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, αλλά και η ΤΡΑΙΝΟΣΕ.
Όλα τα παραπάνω δεν αποδεικνύουν απλώς ότι ο ΣΥΡΙΖΑ φέρνει τον απλό και ανόθευτο καπιταλισμό στην Ελλάδα, αλλά και ότι η χώρα τώρα αρχίζει να αποκτά προοπτική εξόδου από την κρίση. Το μόνο λάθος των ΣΥΡΙΖΑίων, αλλά και του Μεγάρου Μαξίμου είναι ότι όλοι αισθάνονται την ανάγκη να… απολογηθούν γι’ αυτό, ενώ αν το κάνουν σωστά, ο ελληνικός λαός θα τους ευγνωμονεί, διότι θα απολαύσει τα οφέλη ενός δοκιμασμένου συστήματος και θα έχει απαλλαγεί από τα «κοράκια» και τους «καζινοκαπιταλιστές» με βαλκανική νοοτροπία.
