Πριν από λίγες μέρες συνάντησα στην Πλατεία Συνταράγματος δύο κυράτσες-ράτσες καπάτσες, παρα-μορφωμένες, που συζητούσαν κι έλεγε η μία στην άλλη: «Χθες βράδυ πήγαμε στο Αιδοίον Ηρώδου του Αττικού»…
ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟ, ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ (BAR-BAR)
«…Το εισιτήριον δεν ήτο ακριβές. Εξ απεναντίας ήτο πολύ πτηνόν. Και το έργον συναρπαχτικόν. Ξαφνικά ανοίγει το καταπέτασμα και βγαίνει μία ηθοποιός εκφαύλου καλλονής. Στο κεφάλι φορούσε ένα διάβημα γεμάτο πτίελα πτηνών. Και το φόρεμά της ήτο όλο ροζ υποχρεώσεις. Και τραγούδησε το “Άντε, Μαρία”. Μετά την παράσταση πήραμε το ελαιοφορείον και πήγαμε στο διαμπέρισμα της κυρίας Ευτέρπης, στη γωνία Καραγκιόζη της Σερβίας και Νεοφύτου Βάμβακος. Καταπληκτικό διαμπέρισμα. Γωνιακό, με δύο προσόψια. Έχει όλα τα ροκφόρ. Μέχρι και εγκλιματισμό. Μόνο που η καημένη έχει εντιμοθάνατο τον άνδρα της τον Ιάκωβο, που είναι και κουφός. Στου Ιάκωφου την πόρτα όσο θέλεις βρόντα. Ούτε ακούει ούτε βλέπει ούτε γνωρίζει. Όπου να ’ναι πνέει τα οπίσθια. Φρίκη. Ο ένας γιατρός λέει πως έχει πνευματικό ίδρυμα, αλλά ο άλλος λέει πως έχουν αυξηθεί επικίνδυνα τα ερυθρά ημισφαίρια.
Τότε η άλλη, που άκουγε αγανακτισμένη, ξέσπασε και της είπε:
«Ξέρεις, μωρή, ποια μου θυμίζεις; Την υπουργίνα κυρά Τασία. Δεν θα πάψεις, μωρή, κι εσύ, να λες… ανεξαρτησίες;».