ΠΟΛΙΤΙΚΗ / ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ / ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ / ΥΓΕΙΑ / ΕΠΙΣΤΗΜΗ

ՋǠ- ωʏÅͅɁʇ ֙ԏÑVɁ ԇӠͅS ʕ…эǓǓ(EUROKINISSI/ԁԉM`̐ϋQǩ

Σύνδρομο «μπούμερανγκ» στην κυβέρνηση

σε Ελλάδα/Πολιτική

ΑΠΟ ΤΗ ΜΠΛΟΦΑ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗ, ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ, ΤΟ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ, ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ WIKILEAKS ΚΑΙ ΤΟ ΝΟΜΟ ΠΑΠΠΑ ΕΩΣ ΤΗΝ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΕΟΣ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙ ΦΕΡΕΙ ΤΑ ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΕΠΙΔΙΩΚΟΜΕΝΑ

Σε κάθε καινούργια κυβέρνηση δικαιολογούνται αστοχίες, λάθη και παραλείψεις τον πρώτο καιρό μετά τις εκλογές -πρόκειται για την περίφημη «περίοδο χάριτος», που αναγνωρίζει και ο ίδιος ο λαός. Ωστόσο, η παρούσα κυβέρνηση κλείνει, σε 1,5 μήνα δύο χρόνια στο τιμόνι της χώρας και επαναλαμβάνεται διαρκώς ένα άκρως ανησυχητικό φαινόμενο: να αναλαμβάνει τις πρωτοβουλίες τη μία μετά την άλλη, για όλα τα θέματα και τους τομείς της διακυβέρνησης και τελικώς η κάθε φορά στρατηγική της να φέρνει… τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που επεδίωκε αρχικά το Μέγαρο Μαξίμου. Πρόκειται για το σύνδρομο «μπούμερανγκ», που καταδιώκει τη κυβέρνηση σε ό,τι κι αν καταπιαστεί και, με δεδομένο ότι ο καιρός περνάει αλλά οι πολιτικές ήττες πολλαπλασιάζονται και διαδέχονται η μία την άλλη, το μέλλον μόνο ανησυχία μπορεί να γεννά για νέες ήττες, που θα φέρουν νέες τραγικές συνέπειες στην οικονομία, τη χώρα και ίσως και στα εθνικά θέματα…
Πώς λέμε «άγγιγμα του Μίδα»; Σε ό,τι αφορά αυτή την κυβέρνηση, καμία… σχέση. Σε μία σειρά θεμάτων -για την ακρίβεια σε οτιδήποτε έχει καταπιαστεί το Μαξίμου κεντρικά ή κάποιος υπουργός ειδικότερα- η στρατηγική που χαράσσεται οδηγεί όχι μόνο στην αποτυχία, αλλά και στα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα από τα επιδιωκόμενα. Και το χειρότερο είναι ότι παρά το γεγονός πως τα… «μπούμερανγκ» επιστρέφουν στην κυβέρνηση το ένα μετά το άλλο, φαίνεται ότι οι κυβερνώντες αδυνατούν να βελτιωθούν, να μάθουν από τα λάθη τους και να μάθουν να «διαβάζουν» σωστά τις εξελίξεις, ώστε η κάθε στρατηγική να φέρνει τα… αποτελέσματα για τα οποία εκπονείται και όχι τα αντίθετα!

Τα πρώτα «φάλτσα»
Σημειωτέον ότι κάθε «μπούμερανγκ» που σημειώνεται φέρνει δραματικές συνέπειες για τη χώρα και πληρώνεται ακριβά απ’ όλη την κοινωνία. Και ειδικά αυτό, είχαμε την ευκαιρία να το διαπιστώσουμε το πρώτο «κολασμένο» 8μηνο του 2015, όταν ξεκίνησαν τα… συμπτώματα του εν λόγω συνδρόμου. Εν αρχή ήταν η «μπλόφα Βαρουφάκη». Η κυβέρνηση, με υπογραφή Τσίπρα, άρχισε μία αλλοπρόσαλλη διαπραγματευτική τακτική, αλλάζοντας μέρα με την μέρα τις θέσεις της, άλλοτε ζητώντας λεφτά και άλλοτε λέγοντας ότι θέλει απλώς «κατάργηση της λιτότητας», που μετέτρεψε την Ελλάδα σε παρία εντός Ευρώπης. Ταυτόχρονα, οι καταθέσεις έφευγαν από τις τράπεζες, τα αποθεματικά του κράτους άδειαζαν και στα τέλη Ιουνίου του 2015, η στρατηγική της «υπερήφανης διαπραγμάτευσης» γύρισε μπούμερανγκ στο Μέγαρο Μαξίμου: ενώ η χώρα είχε ήδη μπει σε τροχιά ανάπτυξης επί της προηγούμενης κυβέρνησης, τον Ιούνιο του 2015 τα ταμεία είχαν αδειάσει, η κυβέρνηση βρισκόταν σε κρίση, το σενάριο εξόδου της χώρας από το ευρώ είχε έρθει ξανά στην επιφάνεια και η Ελλάδα μην έχοντας να πληρώσει συντάξεις και με τις τράπεζές της κλειστές, καλείτο να τιμήσει επιτέλους την υπογραφή της.
Τότε ήταν που το πρώτο «μπούμερανγκ» έδωσε τη θέση του στο… επόμενο: η κυβέρνηση Τσίπρα, πιστεύοντας ότι η κοινωνία, σοκαρισμένη από τις κλειστές τράπεζες και τον εφιάλτη της δραχμής, θα ψήφιζε υπέρ της συμφωνίας, εξήγγειλε δημοψήφισμα. Ο κουτοπόνηρος στόχος των εμπνευστών του ήταν να πει ο λαός «ναι», ώστε ο Αλέξης Τσίπρας να συνθηκολογήσει και να υπογράψει επικαλούμενος… το αίτημα της ελληνικής κοινωνίας. Έλα όμως που το δημοψήφισμα ανέδειξε με συντριπτικό ποσοστό το «όχι» και ο πρωθυπουργός αναγκάστηκε να υπογράψει κατηγορούμενος ότι… πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων την ετυμηγορία του ελληνικού λαού!

Εσωτερικά φιάσκο
Το ίδιο φαινόμενο και σύνδρομο επαναλήφθηκε και σε ό,τι αφορά άλλα θέματα, που δεν άπτονται άμεσα της οικονομίας και των «μνημονιακών» υποχρεώσεων της χώρας. Η κυβέρνηση, με τον περίφημο «νόμο Παππά», διοργάνωσε ένα διαγωνιστικό σόου, πανηγύρισε για τα αποτελέσματα της δημοπρασίας σχετικά με τις τέσσερις τηλεοπτικές άδειες και δεν είχε φροντίσει να… φτιάξει έναν νόμο της προκοπής που θα κρινόταν συνταγματικός! Κάπως έτσι, ο διαγωνισμός κατέρρευσε όταν το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε ως αντισυνταγματικό το νόμο Παππά και τελικώς η κυβέρνηση αναγκάστηκε να υποχωρήσει στα πάντα, προκειμένου να συναινέσουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης για να συγκροτηθεί ΕΣΡ, που θα αναλάβει να εκπονήσει από την αρχή το σχέδιο για την μετάβαση του τηλεοπτικού τοπίου στην νομιμότητα!
Τα ίδια και με το προσφυγικό: η κυβέρνηση πίεσε τις Βρυξέλλες για την υπογραφή της συμφωνίας Ε.Ε.-Τουρκίας, αλλά και για την ανάληψη της περιφρούρησης του Αιγαίου από δυνάμεις του ΝΑΤΟ, πιστεύοντας ότι έτσι θα περιοριστούν οι ροές προσφύγων και ότι δε θα έμενε κανείς πρόσφυγας στη Ελλάδα. Το αποτέλεσμα ήταν η ντροπή της Ειδομένης πέρυσι τον χειμώνα, ενώ φέτος η κατάσταση είναι τραγική. Στη χώρα βρίσκονται περισσότεροι από 70.000 πρόσφυγες, με την κυβέρνηση να μην έχει καταφέρει να τους στεγάσει όλους σε πρόχειρα καταλύματα, καθώς αρκετοί βρίσκονται ακόμη σε σκηνές με το χιόνι να έχει ήδη κάνει την εμφάνισή του! Ταυτόχρονα, οι βόρειες χώρες που συνορεύουν με την Ελλάδα έκλεισαν τα σύνορά τους, ενώ υποτίθεται ότι η διαπραγματευτική τακτική της κυβέρνησης θα είχε το… αντίθετο αποτέλεσμα! Με αυτό το «μπούμερανγκ», δηλαδή, γίναμε η «αποθήκη ψυχών» της Ευρώπης!

Το ένα λάθος μετά το άλλο!
Βεβαίως, επιστρέφοντας στην οικονομία, εκεί είναι που οι κυβερνητικοί έχουν… δώσει τα ρέστα τους ως προς το «σύνδρομο μπούμερανγκ»! Σε σχέση με την εσωτερική οικονομική πολιτική, η κυβέρνηση υποτίθεται ότι θα έλυνε το Ασφαλιστικό αυξάνοντας υπέρμετρα τις εισφορές για να αποφύγει την περικοπή συντάξεων. Τελικά, και οι εισφορές είναι εξοντωτικές, αλλά και οι συντάξεις περικόπηκαν. Επίσης, οι φόροι θα ανέβαιναν για να «βγουν» τα νούμερα του προγράμματος. Ωστόσο, η υπερφορολόγηση παντού έφερε… μείωση εσόδων παντού, καθώς είναι γνωστό ότι «οι φόροι σκοτώνουν τους φόρους». Γνωστό σε όλους εκτός από τους κυβερνητικούς…
Κορυφαίο παράδειγμα του «συνδρόμου μπούμερανγκ» ήταν και τα διάφορα «τερτίπια» της κυβέρνησης με το ΔΝΤ. Το Μαξίμου αξιοποίησε τα μέγιστα την διαρροή των Wikileaks για την καταγραφή συνομιλιών στελεχών του ΔΝΤ στο Χίλτον της Αθήνας, που έγινε υπό εξαιρετικά ύποπτες και αδιευκρίνιστες συνθήκες. Στόχος της κυβέρνησης ήταν να απομονώσει το ΔΝΤ και να δείξει ότι τα στελέχη του είχαν στόχο την χρεοκοπία της χώρας. Το αποτέλεσμα ήταν, έπειτα από ένα τρίμηνο-θρίλερ, η κυβέρνηση να δεχθεί όλα τα μέτρα που ζητούσε το ΔΝΤ! Αυτό, δηλαδή, που υποτίθεται ότι θα οδηγούσε στην έξοδο…
Σαν να μην έφτανε αυτό, στην παρούσα διαπραγμάτευση το Μαξίμου πόνταρε -ξαφνικά- στην παραμονή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα, ώστε να αναγκαστούν οι Γερμανοί να προχωρήσουν σε απομείωση του ελληνικού χρέους. Τελικώς, ΔΝΤ και Γερμανοί τα βρήκαν, τα πλεονάσματα θα παραμείνουν πάρα πολύ ψηλά και τώρα η κυβέρνηση πιέζεται -όπως παραδέχθηκε προχθές υψηλόβαθμος κυβερνητικός αξιωματούχος- να δεχθεί πρόσθετα μέτρα για… το 2019 (που υποτίθεται ότι θα είχαμε βγει από το Μνημόνιο) ύψους 4,2 δισεκατομμυρίων ευρώ!

Αφήστε μια απάντηση

Your email address will not be published.

*

Πρόσφατα από Ελλάδα

Go to Top