Σε κλοιό ραγδαίων πολιτικών εξελίξεων βρίσκεται εγκλωβισμένη η κυβέρνηση, καθώς η ατζαμοσύνη του Μεγάρου Μαξίμου κατάφερε να «πυκνώσει» ακόμη περισσότερο τον ήδη πυκνό πολιτικό χρόνο: Kάπως έτσι, πριν καν συμπληρωθεί ένα 6μηνο από την δεύτερη θριαμβευτική νίκη του Αλέξη Τσίπρα, η κυβέρνησή του εμφανίζεται να έχει απολέσει τον έλεγχο και όλες οι κοινωνικές τάξεις έχουν κατέβει στο πεζοδρόμιο. Κι αυτό πριν καν η κυβέρνηση αρχίσει να παίρνει σκληρά μέτρα και να υλοποιεί τις δεσμεύσεις που ανέλαβε έναντι των δανειστών, με τίμημα να παραμείνει η χώρα στο ευρώ και να βγει στο ξέφωτο της ανάπτυξης, αφήνοντας πίσω της την κρίση.
Η ΑΓΡΙΑ ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΣΥΝΤΕΧΝΙΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΚΕΚΤΗΜΕΝΑ ΤΟΥΣ ΣΕ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ ΜΕ ΤΙΣ ΑΡΙΣΤΕΡΙΣΤΙΚΕΣ ΙΔΕΟΛΗΨΙΕΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΣΥΝΘΕΤΟΥΝ ΤΟ ΤΕΛΕΙΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΞΙΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΟΠΟ
Μια ματιά μόνο στα δελτία ειδήσεων ή τυχαία σε κάποιες εφημερίδες, είναι αρκετή προκειμένου να καταλάβει κανείς ότι η Ελλάδα, έπειτα από 6 χρόνια θυσιών και παρά την συνειδητοποίηση των ψηφοφόρων για τον μονόδρομο που πρέπει να ακολουθηθεί, βρίσκεται και πάλι στους δρόμους. Κοινωνικές τάξεις, επαγγελματικές κατηγορίες, συνδικάτα και συντεχνίες επιχειρούν να κρατήσουν τα κεκτημένα τους και συνθέτουν το σκηνικό ενός κοινωνικού μωσαϊκού που αποσταθεροποιεί την κυβέρνηση, φέρνοντας τον ΣΥΡΙΖΑ αντιμέτωπο με τον προηγούμενο, κινηματικό εαυτό του και με το πολιτικο DNA του: ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν πάντα στα πεζοδρόμια και απέναντι στους αστυνομικούς, τώρα ως κυβέρνηση οφείλει να υπερασπιστεί την τάξη και την ασφάλεια, αφήνοντας τις δυνάμεις της Δημόσιας Τάξης να κάνουν τη δουλειά τους.
ΜΟΝΗ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΦΥΓΗ ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΜΠΡΟΣ ΤΗΡΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΔΕΣΜΕΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΜΗΝ ΕΝΔΙΔΟΝΤΑΣ ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΛΟΓΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ ΣΥΝΤΕΧΝΙΑΣ
Το τίμημα του λαϊκισμού
Τα όσα συμβαίνουν αυτές τις ημέρες, από το «κίνημα της γραβάτας» έως τα τρακτέρ που έχουν θέσει το Λεκανοπέδιο Αττικής σε κατάσταση πολιορκίας, συνθέτουν το σκηνικό της τιμωρίας της Ιστορίας για τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο Αλέξης Τσίπρας προεκλογικά υποσχέθηκε στους πάντες τα πάντα, και ανέβηκε στα τρακτέρ τα οποία τώρα έχουν εγκλωβίσει τον ίδιο και την κυβέρνησή του. Παρά το γεγονός ότι στις εκλογές του περασμένου Σεπτεμβρίου, οι πολίτες ενέκριναν σε εντυπωσιακό ποσοστό την «μνημονιακή» πολιτική, στέλνοντας ένα ηχηρό μήνυμα υπέρ του ευρώ και ψηφίζοντας σχεδόν αποκλειστικά φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις, οι υποσχέσεις και το βαρύ λαϊκίστικο παρελθόν του ΣΥΡΙΖΑ έχουν εγκλωβίσει την κυβέρνηση στην ρητορική της. Έτσι, είναι προφανές ότι όσο κι αν ο Αλέξης Τσίπρας έχει βάλει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του κάτω από το τρίτο Μνημόνιο, αδυνατεί να τηρήσει τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει. Γιατί, ακόμη κι αν ο ίδιος θέλει, η κυβέρνησή του, το κόμμα και οι βουλευτές του αδυνατούν να σηκώσουν το βάρος των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων.
Πρόκειται για ανθρώπους που έχουν δομήσει την πολιτική τους παρουσία πάνω στο «όχι», στην αντίθεση και την αντίδραση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η στάση που τηρεί η κυβέρνηση στο θέμα της ιδιωτικοποίησης του ΟΛΠ: ενώ μία οποιαδήποτε κυβέρνηση στη θέση της θα πανηγύριζε για την παραχώρηση και της προβλήτας 2 στους Κινέζους, το Μαξίμου αντιδρά ενοχικά, κυβερνητικά στελέχη χρησιμοποιούν απολογητικό τόνο, ενώ ο αρμόδιος υπουργός, Θοδωρής Δρίτσας, κάνει ότι… δεν έχει γίνει η πώληση και αμφισβητεί την απόφαση του ΤΑΙΠΕΔ, αγνοώντας το γεγονός ότι έτσι διώχνει υποψήφιους επενδυτές, που βλέπουν την κυβέρνηση να μην πιστεύει στις ιδιωτικοποιήσεις που εξαγγέλλει.
Μ’ άλλα λόγια, ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση δεν έχουν βρεθεί σε «κενό αέρος» μόνο επειδή παραμένουν βαριές οι προεκλογικές υποσχέσεις. Ταυτόχρονα, το κυβερνών κόμμα και το «σώμα» της κυβέρνησης αποτελούνται από ανθρώπους που έχουν ιδεοληψίες, ουδέποτε πίστεψαν στις μεταρρυθμίσεις και ακόμη και τώρα, προσπαθούν να τις αποφύγουν επιβαρύνοντας το Δημόσιο. Είναι ενδεικτική η προσπάθεια της κυβέρνησης για μεταρρύθμιση του Ασφαλιστικού: ενώ όλοι οι δανειστές υποδεικνύουν στο Μαξίμου και στον αρμόδιο υπουργό, Γιώργο Κατρούγκαλο, ότι δε θα βγουν τα νούμερα αν δεν κοπούν συντάξεις, η κυβέρνηση θέλει να προστατεύσει τους συνταξιούχους στέλνοντας τον λογαριασμό στη νέα γενιά: σχεδιάζει αύξηση εισφορών, κάτι που θα δυσκολέψει τις ήδη επιβαρημένες επιχειρήσεις, θα οδηγήσει σε λουκέτα, θα αυξήσει την ανεργία και θα χτυπήσει ακόμη περισσότερο τον μόνο τομέα που μπορεί να οδηγήσει τη χώρα εκτός κρίσης: τον ιδιωτικό τομέα.
Η τέλεια καταιγίδα
Όλα τα παραπάνω αποτελούν την αιτία της παρούσης κατάστασης. Η κυβέρνηση κατάφερε να καθυστερήσει τα πάντα και να στρέψει εναντίον της και εκείνους που θέλουν μεταρρυθμίσεις αλλά και εκείνους που δεν θέλουν. Η πρώτη αξιολόγηση, για την οποία μόλις την περασμένη εβδομάδα ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος είπε ότι αν τελειώσει τον Μάιο «καήκαμε», ήταν να κλείσει τον περασμένο Νοέμβριο. Το Ασφαλιστικό ήταν προγραμματισμένο να έχει ψηφιστέι πριν τις Γιορτές των Χριστουγέννων. Όμως, η κυβέρνηση δίστασε, φοβούμενη τις αντιδράσεις και το πολιτικό κόστος. Το αποτέλεσμα είναι να… υφίσταται τις ίδιες αντιδράσεις και να επωμίζεται το ίδιο πολιτικό κόστος, χωρίς όμως να έχει κάνει καμία μεταρρύθμιση και χωρίς να έχει καταθέσει κανένα νομοσχέδιο στη Βουλή! Είναι χαρακτηριστικό ότι οι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι μηχανικοί, οι δικηγόροι, οι δημοσιογράφοι, οι τεχνικοί αντιδρούν επί ενός «σχεδίου» που απλώς έχει διαρρεύσει στον Τύπο και δεν έχει καν εγκριθεί από τους δανειστές! Όσο για τους αγρότες; Η κυβέρνηση δεν έχει φτιάξει καν σχέδιο και κατάφερε να εξαγριώσει τους πάντες με μερικές αποσπασματικές διαρροές για τις… προθέσεις της!
Μονόδρομος
Τούτων δοθέντων, καθίσταται σαφές ότι τα πράγματα για την κυβέρνηση είναι δύσκολα. Το περιβάλλον είναι ασφυκτικό και ουδείς μπορεί να εγγυηθεί ότι ο Αλέξης Τσίπρας και το παρόν κυβερνητικό σχήμα μπορούν να επιβιώσουν. Όμως, αν υπάρχει μία ελπίδα να αντέξουν και να μην γραφτούν ως «παρένθεση» στα μονόστηλα της Ιστορίας, τότε ο δρόμος είναι ένας: να μην δειλιάσουν, να προωθήσουν όλες τις μεταρρυθμίσεις που θα συμφωνήσουν με τους εκπροσώπους των δανειστών και να οδηγήσουν την ελληνική οικονομία στην σταθεροποίηση που τόσο έχει ανάγκη. Ακόμη κι αν αυτό σημάνει την πτώση τους, θα έχουν κάνει το χρέος τους στην Ιστορία.
