Είναι 30 Οκτωβρίου σήμερα κι έχουμε πάει μία ώρα πίσω, αλλά εγώ ακόμα δεν μπορώ να συνέλθω. Το τηλέφωνο χτυπούσε δαιμονισμένα. Ξύπνησα και κοίταξα το ρολόι…
ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟ, ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ (BAR-BAR)
Ήταν 3 και είκοσι το πρωί, μισή ώρα πριν αλλάξει η ώρα και πάει μία ώρα πίσω. Σήκωσα το ακουστικό. Άκουσα μια θριαμβευτική φωνή: «Έγινα πατέρααας…»
Ήταν ο φίλος μου ο Δημήτρης, που πανηγύριζε…
«Δέχομαι συγχαρητήρια. Επιτέλους… Γεννήθηκε ο παίδαρος. Γεννήθηκε στις 3:10. Θρίαμβος. Το καλύτερο δώρο για τη γιορτή μου, αλλά καταλαβαίνεις πόσο σημαδιακό είναι που ο γιος μου γεννήθηκε 30 Οκτωβρίου, 4 ημέρες μετά τη γιορτή μου και 2 μέρες μετά την 28η Οκτωβρίου; Σίγουρα θα γίνει ήρωας…».
Ο φίλος μου ο Δημήτρης μου τηλεφωνούσε από το μαιευτήριο και πανηγύριζε, γιατί η Πόπη, η γυναίκα του, έπειτα από 7 αποτυχημένες εγκυμοσύνες και από ένα ανεμογκάστρι, κατάφερε να του κάνει το γιο. Του είπα ένα νυσταγμένο «συγχαρητήρια κι άντε με το καλό και με την κόρη» και ξανακοιμήθηκα. Σε μία ώρα, όταν πια είχε γίνει η αλλαγή της ώρας, το τηλέφωνο άρχισε πάλι να χτυπά. Ήταν ξανά ο Δημήτρης…
«Μεγάλο πρόβλημα», μου φώναξε αναστατωμένος. Κάνουμε σύσκεψη με τους γιατρούς να δούμε τι θα γίνει. Το παιδί γεννήθηκε στις 3:10 με την παλιά ώρα. Τώρα έχουμε όμως 3:10 με τη νέα ώρα και το μωρό είναι ήδη μίας ώρας βρέφος. Πώς θα ξεκαθαρίσουμε αν γεννήθηκε με τη νέα ώρα ή με την παλιά;
Με την παλιά ώρα είναι Σκορπιός με ωροσκόπο Διδύμους, αλλά αν τον γράψουν με την καινούργια ώρα, θα έχει ωροσκόπο Καρκίνο κι εγώ και η Πόπη δεν το θέλουμε με τίποτα να ’χουμε παιδί Σκορπιό με ωροσκόπο Καρκίνο.
Δεν πήρε απάντηση ο Δημήτρης, αλλά κι εγώ σκεφτόμουν τι θα γίνει ο γιος του έπειτα από 20 χρόνια, όταν θα πάει στρατιώτης και θα φυλάει σκοπιά, σαν και τη σημερινή, το ρολόι πάει μία ώρα πίσω… Ο σκοπός λοιπόν που φυλάει βάρδια 2 με 5 το πρωί, αντί για 3 ώρες θα φυλάξει 4 ώρες σκοπιά. Έτσι, για να γεμίσει η βάρδια. Φρίκη είναι τα βράδια με τετράωρη βάρδια… Και πώς αντιμετώπισε το πρόβλημα ο υπουργός Εθνικής Αμύνης και δραμαμίνης Πάνος Καμμένος; Εγώ ένα πράγμα ξέρω, Ελλάδα μου κατρακυλάδα μου, τώρα που πήγαμε μία ώρα πίσω. Εσύ ποτέ δεν θα πας μπροστά.
Πως πάμε πίσω, πως πάμε πολύ πίσω,
πώς να σε πείσω;
