ΠΟΛΙΤΙΚΗ / ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ / ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ / ΥΓΕΙΑ / ΕΠΙΣΤΗΜΗ

cd2ffd575bea2f0af03fb67fbf514c96_

Ατέρμονες αξιολογήσεις, κενές τυμπανοκρουσίες

σε Ελλάδα/Πολιτική

OΣΟ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΔΕΝ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΗΝ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΩΝ ΚΑΙ ΚΑΘΥΣΤΕΡΕΙ ΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΚΑΘΕ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝΤΑΣ ΚΑΙ ΝΕΕΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ, ΤΟΣΟ ΒΥΘΙΖΕΙ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΣΕ ΈΝΑΝ ΦΑΥΛΟ ΚΥΚΛΟ ΧΩΡΙΣ ΟΡΑΤΗ ΔΙΕΞΟΔΟ

Άλλη μία «ηρωική διαπραγμάτευση» με τους δανειστές φαίνεται ότι, παρά τα διαρκή «μπρος-πίσω», βρίσκεται στο τέλος της και οι κυβερνητικοί ζεσταίνουν ήδη τα χέρια τους για να χτυπήσουν… παλαμάκια στους εαυτούς τους. Ωστόσο, οι τυμπανοκρουσίες και τα αυτάρεσκα και αυτοαναφορικά χειροκροτήματα είναι κενά περιεχομένου, αφού μία αξιολόγηση κλείνει για να ανοίξει η επόμενη. Και, όσο κάθε διαπραγμάτευση του Μνημονίου κλείνει με μεγάλη χρονοκαθυστέρηση, τόσο πολλαπλασιάζονται οι ζημιές στην οικονομία, τόσο εκτροχιάζεται το πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής και γεννώνται ανάγκες για νέα επώδυνα μέτρα και σκληρές παρεμβάσεις.
Κι αυτό δεν συμβαίνει επειδή «το πρόγραμμα δεν βγαίνει», όπως αρέσκονται να λένε ακόμη και τώρα πολλοί «αντιμνημονιακοί» επικριτές της κυβερνητικής παράταξης, αλλά επειδή οι ίδιοι και η πολιτική ηγεσία της κυβέρνησης και της χώρας οδηγούν με δική τους υπογραφή το πρόγραμμα κάθε φορά στον εκτροχιασμό. Κι αυτό διότι πολύ απλά, δεν αναλαμβάνουν την ιδιοκτησία των μεταρρυθμίσεων και δεν κατανοούν ότι όσο χρονοτριβούν, σπρώχνουν την Ελλάδα ακόμη βαθύτερα στην κινούμενη άμμο της κρίσης, της ύφεσης, της ανεργίας και των διαρκών περικοπών και μέτρων λιτότητας.
Βεβαίως, με δεδομένο ότι εδώ και 7 χρόνια αυτά που ζητούνται από τους δανειστές έχουν πολιτικό κόστος, είναι σαφές ότι καμία αξιολόγηση δεν έκλεισε ακριβώς στην ώρα της και, μάλιστα, από καμία κυβέρνηση. Ωστόσο, στο παρελθόν, οι διαπραγματεύσεις καθυστερούσαν έναν ή δύο μήνες. Αυτή η παρούσα κυβέρνηση, που αυτοπροσδιορίζεται ως «αριστερή», έχει… τινάξει την μπάνκα στον αέρα: κι αυτό γιατί κάθε αξιολόγηση του τρίτου Μνημονίου καθυστερεί κατά μέσον όρο… έναν ολόκληρο χρόνο, με αποτέλεσμα να τινάζει συνολικά το πρόγραμμα στον αέρα. «Είναι θαύμα που το πρόγραμμα δεν έχει ακόμη καταρρεύσει εντελώς και δεν έχει γίνει επιτακτική η ανάγκη για τέταρτο Μνημόνιο», μονολογεί διαρκώς κορυφαίος υπουργός της κυβέρνησης -από εκείνους που καταλαβαίνουν και τις ανάγκες, αλλά και τις προτεραιότητες που θα έπρεπε να τηρηθούν αλλά αφήνονται στην τύχη τους…

Το θλιβερό χρονοδιάγραμμα
Το χειρότερο όλων είναι ότι η κυβέρνηση δεν αργεί να ολοκληρώσει απαιτήσεις και αξιώσεις άλλων, αλλά το πλαίσιο εκείνο της συμφωνίας που η ίδια υπέγραψε και διαπραγματεύθηκε, δια του πρωθυπουργού, 17 ώρες στις Βρυξέλλες εκείνο το κολασμένο καλοκαίρι του 2015! Και, αν σκεφτεί κανείς ότι για κάθε οικονομικό πρόγραμμα -είτε δημοσιονομικής προσαρμογής, είτε ανάπτυξης και επενδύσεων-, η «μισή» επιτυχία του προγράμματος εξαρτάται από το χρονικό πλαίσιο εφαρμογής του, οι τραγικές καθυστερήσεις στο χρονοδιάγραμμα του τρίτου Μνημονίου δείχνουν το πόσο καλοσχεδιασμένο είναι: γιατί δεν έχει καταρρεύσει ακόμη -κι αυτό μαζί με ολόκληρη την οικονομία και την κοινωνία…
Έχουμε και λέμε: το τρίτο Μνημόνιο «κλείδωσε» έπειτα από διαπραγμάτευση στα τέλη Ιουλίου και την παραμονή του 15Αύγουστου ψηφίστηκε από την ελληνική Βουλή. Αν σκεφτεί, βεβαίως, κανείς ότι αμέσως μετά προκηρύχθηκαν εκλογές, τότε καταλαβαίνει ότι προφανώς δεν μπορούσε να ξεκινήσει νωρίτερα η εφαρμογή του. Ωστόσο, από τα τέλη του Σεπτεμβρίου του 2015, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να ξανακερδίσει τις εκλογές και σχημάτισε νέα κυβέρνηση με τους Ανεξάρτητους Έλληνες του Πάνου Καμμένου, όλα ήταν έτοιμα και θα μπορούσε να ξεκινήσει αυτό που έλεγαν τότε οι κυβερνητικοί: δηλαδή, η «εμπροσθοβαρής» εφαρμογή του προγράμματος, ώστε «να τελειώσουμε και μία ώρα αρχύτερα», κατά τις διαρροές του Μεγάρου Μαξίμου. Με άλλα λόγια, στα τέλη Σεπτεμβρίου του 2015 θα έπρεπε να ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις για την πρώτη αξιολόγηση, με στόχο να ολοκληρωθούν το αργότερο τον Νοέμβριο του 2015. Τελικά, οι διαπραγματεύσεις ξεκίνησαν τον… Δεκέμβριο του 2015 για να ολοκληρωθούν στα τέλη Μαΐου του 2016! Σημειωτέον, όμως, ότι ακόμη και τότε η κυβέρνηση ζήτησε «διευκόλυνση» από τους δανειστές και τυπικά ολοκλήρωσε την πρώτη αξιολόγηση τον περασμένο Σεπτέμβριο, όταν ψήφισε και τα εναπομείναντα προαπαιτούμενα στη Βουλή!
Η καθυστέρηση «ξεχείλωσε» σχετικά με την δεύτερη αξιολόγηση: υποτίθεται ότι θα άρχιζε η διαπραγμάτευση τον Ιανουάριο του 2016 για να ολοκληρωθεί τον Απρίλιο του ίδιου χρόνου! Τελικώς, η συζήτηση άρχισε τον… Νοέμβριο του 2016 και δεν είναι καν βέβαιο ότι θα ολοκληρωθεί αυτό τον μήνα, δηλαδή τον Απρίλιο του 2017! Μ’ άλλα λόγια, η καθυστέρηση στην δεύτερη αξιολόγηση έχει ξεπεράσει το ένα έτος… Σημειωτέον ότι βάσει του αρχικού προγραμματισμού, τον Ιούλιο του 2016 θα έπρεπε να είχε ξεκινήσει η τρίτη αξιολόγηση για να ολοκληρωθεί τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους. Ωστόσο, τώρα όλα δείχνουν ότι η τρίτη αξιολόγηση θα αρχίσει να συζητείται δύο μήνες μετά την ολοκλήρωση της νυν εκκρεμούσας, δηλαδή στην καλύτερη περίπτωση στις αρχές Ιουλίου του 2016!

ΕΝΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΤΟΙΜΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣΕΙ, ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΕΚΤΟΣ ΚΑΘΕ ΟΡΙΟΥ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ ΣΤΗΝ ΕΠΙΤΕΥΞΗ ΜΙΑΣ ΕΝΔΙΑΜΕΣΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ, ΑΠΟΚΡΥΠΤΕΙ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ OΤΙ ΞΕΚΙΝΑΕΙ ΚΑΙ Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΜΕ ΝΕΟ ΚΟΣΤΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΘΕΤΑ ΜΕΤΡΑ

Χωρίς βούληση!
Φυσικά, η καθυστέρηση στην πρώτη αξιολόγηση, όπως είχαμε την ευκαιρία όλοι να διαπιστώσουμε, έφερε… νέα μέτρα που ήταν εκτός αρχικής συμφωνίας στην δεύτερη αξιολόγηση. Και τώρα, με την καθυστέρηση να έχει φτάσει στον έναν χρόνο και την ελληνική οικονομία να έχει ξανακυλήσει στην ύφεση, είναι αυτονόητο και δεδομένο ότι σε λίγο θα πέσουν (ξανά) έξω οι στόχοι του προγράμματος και στην τρίτη αξιολόγηση θα μπουν νέα μέτρα. Μέτρα τα οποία θα οδηγήσουν σε νέα «ηρωική διαπραγμάτευση», σε νέες καθυστερήσεις στην αξιολόγηση και, άρα, σε νέες αστοχίες ως προς την απόδοση του προγράμματος. Με άλλα λόγια: η κάθε καθυστέρηση φέρνει νέα μέτρα και τα νέα μέτρα προκαλούν… νέες καθυστερήσεις, αφού η κυβέρνηση ροκανίζει τον χρόνο προσπαθώντας να αποφύγει με μικροπολιτικούς και κουτοπόνηρους ελιγμούς το συνεπαγόμενο πολιτικό κόστος. Πρόκειται για τον τέλειο φαύλο κύκλο -κι αυτό συμβαίνει επειδή η κυβέρνηση δεν καταλαβαίνει ότι όσο δεν αναλάβει την ιδιοκτησία του προγράμματος και όσο δεν αντιληφθεί την ανάγκη να γίνουν μεταρρυθμίσεις για να μπει η χώρα σε μία βιώσιμη τροχιά, τόσο θα καθυστερεί να εφαρμόζει τα ζητούμενα και τόσο θα βυθίζει την Ελλάδα και την κοινωνία στην κινούμενη άμμο μίας διαρκούς και αενάως επιδεινούμενης κρίσης. Το πρόβλημα, λοιπόν, δεν είναι τα μέτρα. Ούτε το ίδιο το πρόγραμμα. Το πρόβλημα είναι η έλλειψη βούλησης από πλευράς της κυβέρνησης να κάνει αυτά που πρέπει.

Αφήστε μια απάντηση

Your email address will not be published.

*

Πρόσφατα από Ελλάδα

Go to Top