Η ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΗ ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ «ΚΟΦΤΗ» ΘΑ ΣΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΕΙ ΑΜΕΣΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ, ΚΑΘΩΣ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙ ΝΑ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΜΕΤΡΩΝ ΠΟΥ EΧΕΙ ΉΔΗ ΣΥΜΦΩΝΗΣΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ
Η αντίστροφη μέτρηση για την εφαρμογή του λεγόμενου «κόφτη» -δηλαδή του αυτόματου δημοσιονομικού διορθωτή- έχει ήδη αρχίσει, καθώς πριν κλείσει καν δίμηνο από την ψήφιση των τελευταίων μέτρων του πολυνομοσχεδίου, αποδεικνύεται ότι το αδιέξοδο πρόγραμμα που πρότεινε και εφάρμοσε η κυβέρνηση, γνωρίζοντας ότι δεν «βγαίνει», έχει ήδη αρχίσει να εκτροχιάζει και το πρόγραμμα και την οικονομία. Τα δημόσια έσοδα καταρρέουν, τα «λουκέτα» αυξάνονται, η ανεργία παραμένει σταθερή με αυξητική τάση παρά την βοήθεια της τουριστικής περιόδου και απλώς απομένουν μερικοί μήνες ως τα τέλη του χρόνου, όταν οι αρμόδιες στατιστικές θα επιβεβαιώσουν τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό και θα ζητήσουν την ενεργοποίηση της δέσμευσης της κυβέρνησης για «κόφτη» στις δημόσιες δαπάνες. Τότε είναι, λοιπόν, που θα προκληθούν άμεσες πολιτικές εξελίξεις καθώς η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιχειρήσουν μετά βεβαιότητας να δραπετεύσουν από τις ευθύνες και τις κυνικές επιλογές τους, που έλαβαν μόνο και μόνο για να κερδίσουν μια χούφτα μήνες πολιτικού χρόνου και παραμονής στις γλυκές καρέκλες της εξουσίας.
Η «θεσμοποίηση» του κόφτη φαινόταν ήδη από τα μέσα των διαπραγματεύσεων, όταν οι δανειστές ήρθαν αντιμέτωποι με σοβαρά διλήμματα: από τη μια, οι Ευρωπαίοι και το ΔΝΤ έβλεπαν ότι η ελληνική οικονομία χρειάζεται φιλελευθεροποίηση, μεταρρύθμιση, με περικοπές στις κρατικές δαπάνες και τις δημόσιες σπατάλες, αλλά και με άνοιγμα επαγγελμάτων και εφαρμογή όλων των εισηγήσεων των διεθνών οργανισμών αναφορικά με την εργασία και την λειτουργία της οικονομίας. Όμως, από την άλλη πλευρά αντιμετώπιζαν μία κυβέρνηση η οποία απαιτούσε να γίνει «σεβαστή» η «εντολή του λαού» και «να καθορίσει η ίδια, ως κυρίαρχο κράτος, το μείγμα της οικονομικής πολιτικής». Αυτά έλεγαν τότε οι κυβερνώντες, αυτό ζητούσε με δημόσιες, αλλά και κατ’ ιδίαν παρεμβάσεις του σε Ευρωπαίους ηγέτες, ο πρωθυπουργός. Στο τέλος, λοιπόν, οι δανειστές, αν και προειδοποίησαν την κυβέρνηση για τους επαπειλούμενους κινδύνους, αποφάσισαν να κάνουν τη χάρη του Μεγάρου Μαξίμου. Ωστόσο, ζήτησαν μία «ρήτρα» για να ξέρουν ότι θα πάρουν τα… λεφτά τους: ζήτησαν από την κυβέρνηση να αποδεχθεί ότι αν αποτύχει το πρόγραμμά της, τότε η χώρα θα δεσμευόταν να θέσει σε λειτουργία έναν μηχανισμό αυτόματων περικοπών από την πηγή της σπατάλης: από το Δημόσιο.
ΚΑΘΩΣ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ ΟΤΙ ΤΟ ΠΑΚΕΤΟ ΜΕΤΡΩΝ ΠΟΥ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΥΜΦΩΝΗΣΕ ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ OΤΙ ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΕΙ, ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΛΙΓΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΧΡΟΝΟ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ, EΧΕΙ ΑΡΧΙΣΕΙ Η ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΜΕΤΡΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΝΕΩΝ ΜΕΤΡΩΝ
Κυνικός υπολογισμός
Η κυβέρνηση έβλεπε τις διαπραγματεύσεις για την πρώτη αξιολόγηση να καθυστερούν δραματικά, ενώ ταυτόχρονα ήθελε να κερδίσει πώς και πώς μερικούς μήνες παραπάνω στην εξουσία. Μάλιστα, ενώ είναι προφανές ότι δεν χρειάζεται να κατέχει κανείς Νόμπελ Οικονομικών για να καταλάβει ότι δεν γίνεται ένας ελεύθερος επαγγελματίας να δίνει το… 85% του εισοδήματός του σε φόρους και εισφορές, οι κυβερνώντες επέλεξαν αυτές τις «λύσεις», προκειμένου να ικανοποιήσουν την εκλογική «πελατεία» τους: τους δημόσιους υπαλλήλους κυρίως και τους συνταξιούχους δευτερευόντως. Έτσι, δέχθηκαν με κυνικό τρόπο, γνωρίζοντας ότι το πρόγραμμα δεν «βγαίνει» και πως το μείγμα οικονομικής πολιτικής είναι καταστροφικό, να αναλάβουν την πρόκληση που έθεσαν στο τραπέζι οι δανειστές: δηλαδή, να δεσμευθούν για την εφαρμογή του «κόφτη», αν το πρόγραμμα πέσει έξω. Και τώρα αποδεικνύεται ότι οι προβλέψεις και η κοινή λογική επιβεβαιώνονται: το πρόγραμμα όντως πέφτει έξω…
Προσπάθεια απόδρασης
Το πρόγραμμα, λοιπόν, πέφτει έξω. Και όσοι έχουν την παραμικρή σχέση με την αγορά και την πραγματική οικονομία, το βλέπουν. Τα δημόσια έσοδα, παρά τους υπέρμετρους φόρους (ή, μάλλον, εξαιτίας αυτών) πέφτουν έξω. Ο τουρισμός δεν σημειώνει την άνοδο που υπολογιζόταν, στα νησιά οι φοροφυγάδες κάνουν πάρτι, ενώ ταυτόχρονα έχουν ξεφύγει οι δαπάνες του προϋπολογισμού για μισθούς και συντάξεις. Συν τοις άλλοις, οι χιλιάδες αιτήσεις για συνταξιοδότηση που έχουν υποβληθεί στα ασφαλιστικά ταμεία εδώ και 6 μήνες, από απελπισμένους εργαζόμενους που ήθελαν να γλιτώσουν τις ρυθμίσεις και τις μειώσεις του νέου ασφαλιστικού, αποτελούν βραδυφλεγή βόμβα στα θεμέλια των δημοσίων οικονομικών, αφού κάποια στιγμή θα πρέπει να πληρωθούν. Όλα αυτά την ώρα που στα νοσοκομεία η κατάσταση με τα χρέη γίνεται αβίωτη, ενώ μόλις την περασμένη εβδομάδα η κυβέρνηση διέγραψε… 4,5 δισεκατομμύρια χρέη του ΕΟΠΥΥ προς τα νοσοκομεία, στέλνοντας τα οικονομικά των τελευταίων στο χείλος του γκρεμού.
Όλα τα παραπάνω, σε συνδυασμό και με άλλα ανησυχητικά σημάδια για την οικονομία, δείχνουν ότι το πρόγραμμα θα πέσει έξω με γρηγορότερους ρυθμούς απ’ ό,τι προβλεπόταν. Ενώ, δηλαδή, προβλεπόταν ότι η κυβέρνηση θα καταφέρει να «πιάσει» φέτος τους στόχους του πρωτογενούς πλεονάσματος, όλα δείχνουν ότι εκεί πριν τα Χριστούγεννα θα επισημοποιηθεί απλώς αυτό που ήδη ψιθυρίζεται από όλα τα επίσημα χείλη: ότι το ελληνικό πρόγραμμα έχει εξοκείλει και χρειάζεται η εφαρμογή του κόφτη. Και τότε είναι που θα αποδειχθεί ο κυνικός υπολογισμός της κυβέρνησης: δηλαδή, το γεγονός ότι έπαιξε την οικονομία και τη χώρα στα ζάρια για να αποφύγει το πολιτικό κόστος και να κερδίσει μερικούς μήνες παραπάνω στην εξουσία. Τότε, που ο Αλέξης Τσίπρας και η παρέα του θα έρχονται αντιμέτωποι με την λαϊκή οργή και τα επίχειρα των επιλογών τους, είναι δεδομένο ότι θα προσπαθήσουν να «φορτώσουν» σε άλλους την αποτυχία τους, δραπετεύοντας από την εξουσία μέσω εκλογών. Άλλωστε, το ίδιο έκανε το 2009 και ο Κώστας Καραμανλής, που τόσο θαυμάζει ο Αλέξης Τσίπρας…
