Κι ενώ γιορτάσαμε και τους Χρήστους και τους Βασίληδες και τους Φώτηδες και τις Φωτούλες και τους Γιάννηδες και τις Γιαννούλες, πίστευα ότι μετά τον αγιασμό και τη γιορτή των Θεοφανείων θα είχαμε και τη γιορτή των Εξαφανίων…
ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟ (BAR-BAR)
Γιατί κανονικά, σύμφωνα με τις παραδόσεις και τις δοξασίες του λαού μας, θα έπρεπε τα Φώτα να έχουν εξαφανιστεί οι καλικάντζαροι, που έρχονται κάθε Χριστούγεννα ουρανοκατέβατοι στη γη και μας αναστατώνουν. Οι πραγματικοί καλικάντζαροι που είναι και χαριτωμένοι έφυγαν. Έμειναν όμως χιλιάδες «μαϊμούδες» καλικάντζαροι, που κυριαρχούν παντού και μετά τα Φώτα μας αλλάζουν τα φώτα: Και στη στραβουλή Βουλή και στα γήπεδα και στα Χρηματιστήρια-Θρυμματιστήρια και στις τράπεζες, όπου τα λεφτά σου τι τα ’θελες και τα ’παιζες; και στα αλιτήρια συλλαλητήρια και στην αστυνομία, λέγοντας «άσ’ την την ανομία» και στα δικαστήρια-διχαστήρια και στα τηλεοπτικά άστρα όπου παραθυρολογούν τόσοι έλληνες και ξένοι μεσολαβουτηχτές, αλλά και κάθε καλικάντζαρος μαϊντανός και κάθε καλλικαντζάρα γλάστρα. Το πιο φοβερό όμως είναι ότι οι «μαϊμούδες» καλικάντζαροι κατοικοενεδρεύουν και μέσα στα ίδια μας τα σπίτια, όπου μας ξεγελούν και μας μεθάνε και μας κάνουν «πίτα» με μια αγιοβασιλιάτικη πίτα και μ’ ένα ψεύτικο φλουρί, αλλά όλες τις άλλες μέρες του χρόνου μας περιμένει άγριο ξύλο και λουρί.
Οι αλαζόνες δεν αλλάζουν ζώνες. Αλλά εσύ, λαέ, σφίξε τη ζώνη σου, σφίξε το λουρί σου, γιατί με τόσους καλικάντζαρους θα πέσει μεγάλη πείνα, από κομπίνα σε κομπίνα.
Το μόνο που μας σώζει είναι εκλογές
μ’ ένα μεγάλο «Yes».
