«Η Ελλάδα έχει τηρήσει τις δεσμεύσεις, τώρα είναι σειρά των ευρωπαίων εταίρων μας να τηρήσουν και τις δικές τους». Αυτό είναι το «μότο» του Αλέξη Τσίπρα, το κεντρικό μήνυμα που στέλνει η κυβέρνηση στους δανειστές ενόψει της κρίσιμης διαπραγμάτευσης, ενώ το ίδιο ακριβώς επανέλαβε άκριτα χθες και προχθές από το Βερολίνο και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος. Ωστόσο, όσο κι αν η κυβερνητική προπαγάνδα παρουσιάζει μία κυβέρνηση που… τιμά την υπογραφή της και τους ξένους δανειστές που κάνουν το… κορόιδο όταν έρχεται η δική τους σειρά να δώσουν κάτι, η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική: η Ελλάδα έχει τηρήσει ελάχιστες από τις υποχρεώσεις της και μόνο στα λόγια, ενώ οι δανειστές ως τώρα έχουν κρατήσει την ακριβώς αντίθετη στάση, παρότι θα μπορούσαν να βρουν πολλά «πατήματα» για να μην δώσουν χρήματα, για να μην βοηθήσουν την ελληνική οικονομία και για να αφήσουν την Ελλάδα να χρεοκοπήσει…
Η κυβέρνηση προσπαθεί να κρατήσει με νύχια και με δόντια την αίσθηση πως η ίδια είναι συνεπής και μάλιστα, επιχειρεί να κολακεύσει και τους πολίτες, δείχνοντας ότι τους… κατανοεί. Μόλις προχθές, ο πρωθυπουργός επανέλαβε για πολλοστή φορά όχι μόνο ότι η Ελλάδα έχει τηρήσει τις δεσμεύσεις της, αλλά πως «έχει κάνει και περισσότερες θυσίες απ’ ό,τι είχαν συμφωνηθεί», εννοώντας τα πρόσθετα μέτρα που ψηφίστηκαν με την μορφή τροπολογιών στη Βουλή το βράδυ της περασμένης Παρασκευής. Με άλλα λόγια, το Μέγαρο Μαξίμου προσπαθεί να εμφανίσει την εικόνα μίας κυβέρνησης που αγωνίζεται, επιμένει, αλλά έχει απέναντί της κάποιους σκοτεινούς και αναξιόπιστους τύπους, που επιβουλεύονται την Ελλάδα και θέλουν το κακό της.
Άλλα αντ’ άλλων
Κι όμως, η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική: και μία φορά που αποφάσισαν οι δανειστές να μην ανεχθούν άλλο τους τσαμπουκάδες και τα ψέματα της Αθήνας, «ξεγύμνωσαν» την κυβερνητική προπαγάνδα: στο προηγούμενο Eurogroup, της 22ας Μαΐου, ο πρόεδρος του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ αλλά και ο επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων, Πιερ Μοσκοβισί υπογράμμισαν με νόημα ότι η Ελλάδα είχε αφήσει ανεκπλήρωτα τα 25 από τα 140 προαπαιτούμενα. Μ’ άλλα λόγια, έστειλαν ένα μήνυμα στην Αθήνα ότι δεν μπορούν να… ακούνε την ελληνική κυβέρνηση να εκβιάζει, όταν η ίδια δεν έχει καν μπει στον κόπο να τιμήσει την υπογραφή της.
Όμως, τα περί υποχρεώσεων και τήρησης των δεσμεύσεων είναι μία προπαγάνδα που δεν σταματά εδώ: υποτίθεται, εδώ και χρόνια, ότι η ζωή όλων μας θα άλλαζε με το Μνημόνιο και θα έσπαγαν τα δεσμά που κράταγαν την ελληνική οικονομία καθηλωμένη σε ένα παραγωγικό μοντέλο που προσιδιάζει σε βαλκανικές χώρες ή σε χώρες του Τρίτου Κόσμου. Όμως, η κατάσταση δεν ήταν τέτοια, αφού τόσο η παρούσα κυβέρνηση, όσο και οι προηγούμενες, δεν έκαναν τίποτα απ’ όσα αποτελούσαν πραγματικές μεταρρυθμίσεις. Για παράδειγμα, υποτίθεται ότι έχει νομοθετηθεί η απελευθέρωση του επαγγέλματος του ιδιοκτήτη ΤΑΞΙ ή του ιδιοκτήτη φορτηγού Δημοσίας Χρήσης. Ωστόσο, οι άδειες ΤΑΞΙ ή φορτηγών συνεχίζουν να… μοσχοπουλιούνται από ειδικές «μάντρες» και προφανώς τα συγκεκριμένα επαγγέλματα δεν έχουν ανοίξει. Ταυτοχρόνως, υποτίθεται ότι αυτή η κυβέρνηση θα απελευθέρωνε -και όντως το νομοθέτησε- την διακίνηση και την πώληση βασικών φαρμακευτικών προϊόντων, ώστε να πέσουν οι τιμές στο βρεφικό γάλα και σε στοιχειώδη αγαθά που πωλούνται ως τώρα σε φαρμακεία, με την εισαγωγή τους στα ράφια των σούπερ μάρκετ και άλλων εμπορικών καταστημάτων. Είδε κανείς κάποιο βρεφικό γάλα σε κάποιο σούπερ μάρκετ; Μπορεί κανείς να προμηθευτεί μία ασπιρίνη ή κάτι άλλο τόσο απλό από ένα εμπορικό κατάστημα; Προφανώς και όχι. Κι αυτό γιατί, μπορεί να νομοθετήθηκε όντως η απελευθέρωση της διακίνησης και της πώλησης των φαρμακευτικών προϊόντων, αλλά ουδέποτε εξεδόθησαν οι εφαρμοστικές εγκύκλιοι που θα επέτρεπαν όντως την απελευθέρωση της εν λόγω αγοράς… Ακόμη και το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές υποτίθεται ότι απελευθερώθηκε για αρκετές Κυριακές του χρόνου, όμως αμέσως μετά ήρθε μία ερμηνευτική διάταξη που έλεγε ότι η κάθε περιφέρεια θα πρέπει να… αποφασίζει αν επιτρέπει στα καταστήματα να ανοίξουν ή όχι. Και φυσικά, δεν υπήρξε ούτε ένας περιφερειάρχης που να πήρε την σχετική απόφαση…
Μ’ άλλα λόγια, και αυτή η κυβέρνηση όπως και οι προηγούμενες, δεν τήρησαν καμία δέσμευσή τους. Τα μόνα που τήρησαν ήταν τα ευκόλως εφαρμοζόμενα: δηλαδή, η αύξηση των φόρων, οι αυξήσεις των εισφορών στους ελεύθερους επαγγελματίες και στους μισθωτούς, αλλά και οι μειώσεις μισθών και συντάξεων. Όταν επρόκειτο για κάποια διαρθρωτική μεταβολή, ώστε να πάρει μπρος η ελληνική οικονομία και να ξεφύγει από το ασφυκτικό και μη ανταγωνιστικό πλαίσιό της, όλα έμειναν στα χαρτιά. Ή ψηφισμένα σε κάποια ράφια της Βουλής, να σκονίζονται.
Μόνο οι δανειστές τα τηρούν
Αντιθέτως, δεν μπορεί να πει κανείς το ίδιο για τους δανειστές. Αν δει κανείς προσεκτικά όλες τις αποφάσεις και τις δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει, τελικώς εκείνοι είναι που… κάνουν περισσότερα απ’ αυτά που έχουν δεσμευθεί. Για παράδειγμα, για όλα τα παραπάνω περιστατικά και γεγονότα, που αποτελούν προαπαιτούμενα… τριών μνημονίων που δεν έχουν εκπληρωθεί, προφανέστατα και θα μπορούσαν να «φρενάρουν» κάποια συμφωνία ή την καταβολή κάποιας δόσης. Ωστόσο, κάνουν διαρκώς τα «στραβά μάτια» προκειμένου να μην «στεγνώσει» η Ελλάδα, να μην χάσει κάποια αποπληρωμή δανειακών υποχρεώσεων και να αποφευχθεί το ενδεχόμενο χρεοκοπίας χώρας-μέλους της Ευρωζώνης. Όμως, ακόμη και για τις υπόλοιπες δεσμεύσεις τους, τηρούν ό,τι πρέπει να τηρήσουν: για παράδειγμα, η περυσινή απόφαση του Eurogroup για το χρέος που επικαλείται διαρκώς η κυβέρνηση και… κοντεύει να κάνει φέιγ βολάν, έχει μέσα δύο σημεία: λέει ότι τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος θα εφαρμοστούν μετά το τέλος του προγράμματος ενώ υπάρχει και η φράση «αν χρειαστεί», υπό την έννοια πως αν αναπτύσσεται πολύ η ελληνική οικονομία, η ανάπτυξη θα αποκαταστήσει αφ’ εαυτής την βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους. Όμως, αυτές τις προβλέψεις τις ξεχνούν διαρκώς οι κυβερνητικοί και έχουν το θράσος, έχοντας υλοποιήσει μόλις το… 30% των δεσμεύσεών τους, να εγκαλούν για αθέτηση υποσχέσεων εκείνους που, επειδή δεν είναι κράτη της Μέσης Ανατολής, τηρούν πάντα τις δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει, γιατί ούτως ή άλλως δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς…
