Κάθε θέση απαιτεί συγκεκριμένα προσόντα για τον κάτοχό της. Ωστόσο, στις Δημοκρατίες πολλές φορές η «επιλογή» των αιρετών αρχόντων δεν συμβαδίζει με τις απαιτήσεις και τις προδιαγραφές των θέσεων για τις οποίες εκλέγονται. Και το τελευταίο δεκαήμερο το είδαμε αρκετές φορές: το διαπιστώσαμε με τον νεοεκλεγέντα πρόεδρο των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, ενώ κατά τη διήμερο επίσκεψη του νυν προέδρου, Μπαράκ Ομπάμα, στην Αθήνα, είχαμε την ευκαιρία να το δούμε άλλη μία φορά: στα πλάνα που έδειχναν έναν έλληνα πρωθυπουργό εμφανώς κατώτερο των απαιτητικών περιστάσεων.
Δεν είναι κακό. Και, κυρίως, δεν συνιστά εμπάθεια να το λέει κάποιος: είναι γνωστό από το σύνθημα της παλιάς διαφήμισης. «Έκαστος στο είδος του και ο Λουμίδης στους καφέδες». Μπορεί για άλλες σπουδαίες δουλειές να ήταν ο Αλέξης Τσίπρας ο πραγματικά κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση. Ωστόσο, στην περίπτωσή μας, ο πρωθυπουργός αποδεικνύεται ακατάλληλος να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων που απαιτεί ο θώκος του, αλλά και οι απαιτήσεις του ως προς την συνολική αντίληψη πού πάει και πού… πρέπει να πάει η χώρα, αλλά και με ποιον τρόπο «στέκεται» κανείς όταν εκπροσωπεί τη χώρα του στην διεθνή διπλωματία.
Απελπιστική εικόνα
Η επίσκεψη του αμερικανού προέδρου, Μπαράκ Ομπάμα έστρεψε τα φώτα της δημοσιότητας και τα φωτογραφικά φλας πάνω της για ευνόητους λόγους. Εκτός της θέσης που κατέχει ο Μπαράκ Ομπάμα, η επίσκεψη ήταν σημαντική και συμβολική από μόνη της, ενώ ο απερχόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ έχει ένα, κατά κοινή ομολογία, εκπληκτικό επικοινωνιακό χάρισμα. Ο Ομπάμα ήρθε, λοιπόν. Παρέμεινε στην Αθήνα επί διήμερο, την περασμένη Τρίτη και Τετάρτη. Κατέκτησε τις καρδιές όλων και, ταυτόχρονα, όταν ήρθε η ώρα της σύγκρισης με τον έλληνα πρωθυπουργό, τότε φάνηκε η ένδεια του Αλέξη Τσίπρα και η ανεπάρκειά του να εκπροσωπήσει τη χώρα του. Η εικόνα ήταν, σ’ όλες τις διαστάσεις της, απελπιστική. Οι βοηθοί στο αεροδρόμιο έβαλαν… στραβά το κόκκινο χαλί, με αποτέλεσμα να αναγκαστεί ο Μπαράκ Ομπάμα να…. στρίψει όταν κατέβηκε από την σκάλα του αεροπλάνου. Ο πρωθυπουργός είχε την ατυχή έμπνευση να στείλει για να τον υποδεχθεί ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, Πάνος Καμμένος, μόνο και μόνο επειδή ο τελευταίος ήθελε το «photo opportunity» με τον πρόεδρο των ΗΠΑ. Και στην συνέχεια, το φιάσκο συνεχίστηκε στην Αθήνα. Και η ανεπάρκεια του πρωθυπουργού φάνηκε με το που πάτησε ο Μπαράκ Ομπάμα στο προαύλιο του Μεγάρου Μαξίμου. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν μπορούσε να τον υποδεχθεί σωστά, δεν πέτυχε… ούτε καν τη χειραψία, ενώ εμφανίστηκε με ένα κοστούμι που τού έπεφτε στενό, ένα… κοντό παντελόνι και, φυσικά, χωρίς γραβάτα. Στη συνέχεια, οι δύο άνδρες πέρασαν στην αίθουσα των επίσημων συναντήσεων του Μεγάρου Μαξίμου και το φιάσκο συνεχίστηκε: Ο Αλέξης Τσίπρας είχε «χυθεί» στην πολυθρόνα του μπροστά στις κάμερες (ελληνικών, αλλά και… όλων των διεθνών ΜΜΕ) και καθόταν σαν να βρισκόταν στην καφετέρια και να έβλεπε αγώνα με κάποιον κολλητό του. Επίσης, χασμουριόταν, έπαιζε με τα δάχτυλά του και η γενικότερη εικόνα του απέπνεε έναν βαριεστημένο άνθρωπο, που αισθάνεται άβολα και δεν ξέρει πώς να χειριστεί μία τεράστια ευκαιρία που τού δόθηκε. Τραγωδία ήταν και κοινές δηλώσεις των δύο ηγετών: ο γραβατωμένος και ατσαλάκωτος Ομπάμα παρέδιδε μάθημα Δημοκρατίας. Ο Αλέξης Τσίπρας έχανε τα λόγια του, δεν είχε προετοιμάσει το κείμενο της εισήγησής του, απαντούσε με λαθεμένο τρόπο στις ερωτήσεις και μιμείτο… την αγγλική προφορά στο γράμμα «ρω», όταν ανέφερε… ελληνικές λέξεις. Μ’ άλλα λόγια, μιλούσε σαν τη θεία από το Σικάγο που είχε έρθει για Πάσχα στο χωριό.
Ευτυχώς, αργότερα, στο δείπνο, έσωσε τα προσχήματα ο Προκόπης Παυλόπουλος, στο Προεδρικό Μέγαρο. Ο πρωθυπουργός, πάντως, εμφανίστηκε με το ίδιο τσαλακωμένο κοστούμι, αν και είχαν περάσει αρκετές ώρες από την πρωινή συνάντησή του με τον Μπαράκ Ομπάμα και την επόμενη μέρα, που εδέησε να πάει στο αεροδρόμιο για να τον αποχαιρετήσει, περίμενε τον πρόεδρο των ΗΠΑ με… τα δυό χέρια στις τσέπες μέσα στον αεροδιάδρομο.
Επαρχιωτισμός και έπαρση
Βεβαίως, όλα τα παραπάνω εξηγούνται. Και δικαιολογούνται πλήρως, αφού μιλάμε για έναν άνθρωπο που από ηγέτης ενός αριστερού κόμματος του 3%, βρέθηκε σε ελάχιστο χρόνο να πρέπει να φορέσει το στενό κοστούμι της εξουσίας, να μάθει από την αρχή όλο το πρωτόκολλο και τις αρχές της ευγένειας που οφείλει να γνωρίζει ο «νέος» στη σχολή διπλωματών και να μπει σε έναν ρόλο για τον οποίο δεν είχε μάθει τίποτα ποτέ και δεν τού ταιριάζει. Το χειρότερο, όλων, όμως δεν είναι το έλλειμμα του πρωθυπουργού στις προδιαγραφές της θέσης που κατέχει, ούτε ο επαρχιωτισμός τον οποίο αποπνέει με την «αμερικάνικη» προφορά στα ελληνικά του. Το πλέον ανησυχητικό είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας εμφανίζεται πραγματικά να πιστεύει ότι… μπορεί να κάνει και να καταφέρει τα πάντα: έτσι πήγε στην Ουάσινγκτον, στο περιβόητο ντιμπέιτ με τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ, Μπιλ Κλίντον, πεπεισμένος ότι γνωρίζει αγγλικά. Το αποτέλεσμα ήταν το γνωστό φιάσκο που παρακολουθήσαμε όλοι σε απευθείας παγκόσμια μετάδοση. Το ίδιο συνέβη και προχθές. Και, βεβαίως, η έπαρση δεν αφορά μόνο στη γνώση των αγγλικών. Ο κ. Τσίπρας ήταν που κατέστρεψε τη χώρα νομίζοντας ότι… θα ανατρέψει την πολιτική και τις συνθήκες που διέπουν την λειτουργία της Ευρώπης. Ο κ. Τσίπρας είναι που νομίζει ότι η οικονομία μπορεί να «γυρίσει» με… φόρους επί φόρων, που ως γνωστόν σκοτώνουν τα έσοδα και καθηλώνουν μία χώρα στην ύφεση.
Και, σε τελική ανάλυση, απαντώντας σε όσους λένε ότι «μία γραβάτα δεν έχει σημασία», μία φωτογραφία με τον έλληνα πρωθυπουργό δίπλα στον αμερικανό πρόεδρο αρκεί: ο πλανητάρχης δεν φοράει γραβάτα επειδή τον υποχρεώνει κάποιος, αλλά ως στοιχειώδη ένδειξη σεβασμού στους ανθρώπους και τη χώρα που εκπροσωπεί.
