ΠΟΛΙΤΙΚΗ / ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ / ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ / ΥΓΕΙΑ / ΕΠΙΣΤΗΜΗ

-font-b-ALICE-b-font-IN-WONDERLAND-2010-Fairytale-Fantasy-E-font-b-Movie-b

Νέος γύρος «αυταπατών»

σε Ελλάδα/Πολιτική

Ανεπίδεκτη μαθήσεως αποδεικνύεται η κυβέρνηση, καθώς παρά το γεγονός ότι η ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης καθυστέρησε κατά… 8 μήνες με ανυπολόγιστο κόστος για την οικονομία και την κοινωνία, τώρα ενόψει της συζήτησης του φθινοπώρου για τα εργασιακά, το Μαξίμου ετοιμάζεται να εφαρμόσει την ίδια αδιέξοδη τακτική. Ήδη, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, αλλά και ο αρμόδιος υπουργός, Γιώργος Κατρούγκαλος, εκφράζουν αστήρικτες και ανεδαφικές υποσχέσεις και χαράσσουν ανεδαφικές και αβάσιμες «κόκκινες γραμμές», προδιαγράφοντας άλλη μία τραγική καθυστέρηση, που μπορεί να οδηγήσει τη χώρα σε ακόμη χειρότερη κατάσταση.
Βεβαίως, ο εφιάλτης της δεύτερης αξιολόγησης μπαίνει ορμητικά στο τραπέζι ως τέτοιος -δηλαδή ως εφιάλτης- επειδή… η κυβέρνηση τον αντιμετωπίζει έτσι. Με άλλα λόγια, η οποιαδήποτε… λογική κυβέρνηση θα αισθανόταν ανακούφιση, καθώς κατάφερε να περάσει ήδη το 75% του Μνημονίου, τα φοροεισπρακτικά μέτρα που επιβαρύνουν τους πολίτες, αλλά και μία επώδυνη αναδιάρθρωση του Ασφαλιστικού. Μ’ άλλα λόγια, η οποιαδήποτε λογική κυβέρνηση θα διαπίστωνε ότι έχει αφήσει πίσω της τα δύσκολα και θα ατένιζε το μέλλον με αισιοδοξία.

Ιδεοληψίες
Εξάλλου, η διαπραγμάτευση για τα εργασιακά δεν επιβαρύνει κανέναν με κανέναν φόρο, ενώ αφορά μόνο διαρθρωτικές αλλαγές που έχουν ως στόχο την προσέλκυση επενδύσεων και την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας. Συν τοις άλλοις, ακόμη και οι μάχες που ετοιμάζεται να δώσει η κυβέρνηση, είναι ουσιαστικά μάχες με… ανεμόμυλους, αφού το Μέγαρο Μαξίμου και το υπουργείο Εργασίας θέτουν, σαν άλλος Δον Κιχώτης, ανεδαφικές κόκκινες γραμμές για ζητήματα που δεν έχουν καθόλου σημασία. Για παράδειγμα, η κυβέρνηση έχει σηκώσει ψηλά τη σημαία της… επανάστασης σε ό,τι αφορά το ενδεχόμενο αύξησης του ποσοστού των ομαδικών απολύσεων. Ωστόσο, αποτελεί κοινό τόπο ότι σήμερα, όποια επιχείρηση αντιμετωπίζει κρίση και έχει θέμα βιωσιμότητας, προχωρά σε ομαδικές απολύσεις. Κι ακόμη κι όταν ο νόμος δεν επιτρέπει να κάνει άλλες απολύσεις (με την έννοια ότι η εταιρεία αυτή έχει υπερβεί το όριο των ομαδικών απολύσεων) τότε η εταιρεία, επειδή τα οικονομικά της είναι μετρημένα, κάνει κάτι άλλο: καθυστερεί τους μισθούς, θέτοντας όλους τους εργαζόμενούς της σε καθεστώς… οιονεί ανεργίας, αφού εργάζονται μεν, αλλά έχουν τα ίδια εισοδήματα με αυτά ενός ανέργου: δηλαδή μηδενικά…
Συν τοις άλλοις, ακόμη κι αν κάποιος δει το θέμα από «αριστερή» σκοπιά, κατανοώντας το «ταμπού» των ομαδικών απολύσεων, αναρωτιέται: άραγε, τί είναι πιο αριστερό; Να βουλιάξει μία εταιρεία που δεν τα φέρνει βόλτα επειδή δεν μπορεί να απολύσει ή να κάνει ορισμένες απολύσεις για να σωθεί, διασώζοντας ταυτόχρονα και τις υπόλοιπες θέσεις εργασίας;

Άστοχες δηλώσεις
Κι όμως, ενώ όλα τα παραπάνω αποτελούν κοινή και εμπεδωμένη πεποίθηση στην Ευρώπη, όπου όλοι ασχολούνται με την βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, η ελληνική κυβέρνηση συνεχίζει να παρέχει αστήρικτες και ψεύτικες υποσχέσεις. Την ώρα που ακόμη και η “σύμμαχος” Γαλλία του Φρανσουά Ολάντ προχώρησε -με βαρύ πολιτικό κόστος- σε μία βαθιά εργασιακή μεταρρύθμιση προκειμένου να προσελκύσει επενδύσεις και να αποκαταστήσει την ανταγωνιστικότητά της, η Ελλάδα είναι «κολλημένη» στα εργασιακά της δεκαετίας του ’80. Δηλαδή, στο μικρό όριο των ομαδικών απολύσεων, στον συνδικαλιστικό νόμο που επιτρέπει σε 5-10 εργατοπατέρες να προκηρύσσουν απεργίες, βυθίζοντας στην αναταραχή ολόκληρους οικονομικούς και παραγωγικούς κλάδους, αλλά και στις εργασιακές σχέσεις που θυμίζουν… 19ο αιώνα και δεν αφήνουν καμία ελαστικότητα και ευελιξία ώστε να αντιμετωπιστεί η δομική ανεργία μέσω της κινητικότητας στην αγορά εργασίας.
Δυστυχώς, λοιπόν, αυτές οι ιδεοληψίες χαρακτηρίζουν την κυβέρνηση ενόψει της συζήτησης που θα ξεκινήσει σε 2-2,5 μήνες για τα εργασιακά. «Η επίθεση στο βασικό μισθό και τα εργασιακά κεκτημένα είναι ένας ολισθηρός δρόμος, που οδηγεί προς τα κάτω με χαμηλές αμοιβές και παραγωγική υποβάθμιση», επισήμανε προχθές, στο Συνέδριο του Εconomist ο Αλέξης Τσίπρας, που θυμήθηκε και… τις κατάρες προς τον νεοφιλελευθερισμό: «Η αναδιάρθρωση της ελληνικής οικονομίας απαιτεί χρόνο και στοχευμένες επενδύσεις και δεν επιτυγχάνεται με έτοιμες ξενόφερτες συνταγές νεοφιλελεύθερης έμπνευσης όπως η εσωτερική υποτίμηση και η απορρύθμιση της αγοράς εργασίας», είπε χαρακτηριστικά, για να προσθέσει ότι «δεν μπορεί η ανάπτυξη να στηριχθεί στη συντριβή της εργασίας».

Ο κλασικός… Κατρούγκαλος
Ταυτόχρονα, την ίδια σκληρή γλώσσα που είχε υιοθετήσει στις διαπραγματεύσεις για το Ασφαλιστικό (που κράτησαν… 6 μήνες λόγω των ίδιων κυβερνητικών εμμονών) χρησιμοποιεί ήδη ο αρμόδιος υπουργός, που θα κληθεί να διεξαγάγει την διαπραγμάτευση. Ο Γιώργος Κατρούγκαλος, την περασμένη εβδομάδα, προέβη στην αγαπημένη του συνήθεια: στις… δεκάδες δημόσιες εμφανίσεις, με τις οποίες επιχείρησε να μας δείξει πόσο… σκληρός διαπραγματευτής είναι. «Το ΔΝΤ θέλει αίμα», μας ενημέρωσε και αμέσως μετά άρχισε τις… «κόκκινες γραμμές»: «Εμείς αίμα στα εργασιακά δεν πρόκειται να δώσουμε. Δεν μας ενδιαφέρει να κάνουμε οποιαδήποτε παραχώρηση στο ΔΝΤ, αν αυτό συνεπάγεται υποχώρηση σε αυτές τις βασικές θεμελιακές μας αποφάσεις και δεσμεύσεις να προστατέψουμε το εισόδημα των εργαζομένων».

Τραγικές καθυστερήσεις
Όλα τα παραπάνω προϊδεάζουν για μία παρατεταμένη διαπραγμάτευση και αποδεικνύουν ότι η κυβέρνηση αδυνατεί να μάθει από τα παθήματά της. Ενώ, δηλαδή, η παρατεταμένη διαπραγμάτευση για την πρώτη αξιολόγηση (που ήταν προγραμματισμένο να κλείσει τον περασμένο Οκτώβριο και έκλεισε μόλις στις… αρχές Ιουνίου) έφερε αποδεδειγμένα τον Αρμαγεδδώνα στην οικονομία, καθώς επί 8 μήνες οι επιχειρήσεις και η κοινωνία ζούσαν υπό το βάρος της εκκρεμότητας και της αγωνίας για το αν θα… ξαναζήσουμε το περυσινό καλοκαίρι, αυτή τη φορά η κυβέρνηση εμφανίζεται αποφασισμένη να επαναλάβει το ίδιο λάθος. Αδυνατώντας, προφανώς, να αντιληφθεί ότι αν καθυστερήσει το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης για 6 μήνες, η επιδείνωση της οικονομίας θα κοστίσει πολύ περισσότερες θέσεις εργασίας από εκείνες που δήθεν θα σώσει η… «κόκκινη γραμμή» περί ομαδικών απολύσεων.

«Ξηλώνουν» τη συμφωνία για τον ΟΛΠ!
Σαν να μην έφταναν οι αστήρικτες υποσχέσεις και οι ανεδαφικές «κόκκινες γραμμές» Τσίπρα ενόψει της δεύτερης αξιολόγησης, η κυβέρνηση προχωρά και σε άλλες απαράδεκτες και μονομερείς κινήσεις, που μπορεί να θέσουν σε κίνδυνο και τη συμφωνία για… την πρώτη αξιολόγηση! Επιδεικνύοντας κλασική ανατολίτικη κουτοπονηριά, τώρα που η χώρα πήρε τα λεφτά, η κυβέρνηση αρχίζει να ξηλώνει τις συμφωνίες. Για παράδειγμα, την περασμένη Παρασκευή οι λιμενεργάτες αποφάσισαν αιφνιδίως να δώσουν τέλος στις απεργιακές κινητοποιήσεις τους. Όμως, είχαν… καλό λόγο για να το κάνουν, αφού η κυβέρνηση δεσμεύθηκε ότι θα νομοθετήσει στη Βουλή την διαφύλαξη της ισχύος του Γενικού Κανονισμού Προσωπικού, που υπήρχε πριν την ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ στην κινεζική Cosco! Μ’ άλλα λόγια, η κυβέρνηση θέλει να αναγκάσει έναν ιδιώτη επενδυτή να συνεχίσει να πληρώνει τα προνόμια και τους μεγάλους μισθούς των λιμενεργατών και να μην μπορεί να ρυθμίσει ο ίδιος το περιβάλλον εργασίας για τους εργαζομένους του! Κι όλα αυτά, την ώρα που σε μία εβδομάδα ο πρωθυπουργός μεταβαίνει στο Πεκίνο για να… πάρει υποτίθεται κι άλλες δουλειές από πρόθυμους Κινέζους επενδυτές. Θα ήταν ειρωνικό, αν δεν ήταν ανόητο…

Αφήστε μια απάντηση

Your email address will not be published.

*

Πρόσφατα από Ελλάδα

Go to Top