400 χρόνια από τον θάνατο του Σαίξπηρ και 450 χρόνια από τη γέννηση του, το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά παρουσιάζει από 19 Φεβρουαρίου μια διαφορετική εκδοχή για το κλασσικό λυρικό κείμενο, «Ρωμαίος και Ιουλιέτα».
Κάπου, σε μια παράξενη χώρα, σε ένα προάστιο μιας μεγαλούπολης, ανάμεσα σε παλιές πολυκατοικίες κι εγκαταλελειμμένα αυτοκίνητα, οι άνθρωποι αναμετρώνται με τις αντιφάσεις τους. Γιατί τίποτε δεν είναι οικείο: τα τοπία στερούνται ομορφιάς, ήλιος ποτέ δεν ξημερώνει, η μουσική ενοχλεί αντί να ευφραίνει, ο ρομαντισμός χλευάζεται, το machismo εξαίρεται, ο έρωτας απαγορεύεται, το μίσος επιβάλλεται απ’ την παράδοση και η εξουσία –αόρατη, μα πανταχού παρούσα– προάγει και τιμωρεί ταυτόχρονα το ξέσπασμα της βίας. Στον δυσοίωνο αυτόν τόπο, όπου η δημόσια τάξη διασαλεύεται κάθε μία νύχτα, ένα ζευγάρι πάει κόντρα στην παράδοση και επαναστατεί με τον δικό του τρόπο. Tι μπορεί να συμβεί όταν όλα ανατρέπονται;
Όταν ένα ερωτευμένο ζευγάρι πάει κόντρα στην παράδοση και επαναστατεί με τον δικό του τρόπο; Τι φέρνει αυτή η επανάσταση; Και ποιος θα συνεχίσει την παράδοση;
Ο σκηνοθέτης της παράστασης Κωνσταντίνος Ρήγος είπε σχετικά: «Δεν είδα ποτέ τον έρωτα του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας ως μια ρομαντική ιστορία, αλλά ως μια πράξη “βίας ενάντια στη βία της εξουσίας”. Εξαρχής με γοήτευε αφενός η περιγραφή της βεντέτας που ταλανίζει μια ολόκληρη κοινωνία κι αφετέρου η ιδιότυπη αίσθηση του χρόνου που αναδύει το έργο.
Ο πατριαρχικός κόσμος του έργου, ένας κόσμος καμίας επιλογής και καμίας διαφυγής, κυριαρχείται από το μίσος με το οποίο γαλουχούνται οι ήρωες (“οι άλλοι είναι εχθροί”), από το αναπόφευκτο της ακραίας σύγκρουσης (“θα σκοτώσω ή θα σκοτωθώ”), από την έννοια του «φέουδου» που πρέπει να προστατευτεί πάση θυσία, από τους θανάσιμους νόμους του «ανδρισμού», από την αδυναμία μεταστροφής του μέλλοντος. Η ατμόσφαιρα αυτή διαποτίζει όλους τους χαρακτήρες που συμμετέχουν στο “φέουδο”, πολώνει τις κοινωνικές τους σχέσεις (ακόμη και οι πιο στενές σχέσεις συνιστούν ένα “προπονητήριο” για ό,τι βεβαιωμένα έπεται να συμβεί στους δρόμους) και τους καθιστά ερωτικά ανενεργούς αποσυνδέοντας τη σεξουαλική πράξη από το φλερτ και ταυτίζοντας την ηδονή με την επιθετικότητα και τη φαλλική βία. Αυτή η σύγκρουση μεταξύ του να είσαι “άντρας” για λογαριασμό του πατέρα και του να είσαι άντρας για μια γυναίκα, βρίσκεται στην καρδιά του έργου (…)».
Μετάφραση: Δημήτριος Βικέλας. Σκηνοθεσία-Χορογραφία-Σκηνογραφία: Κωνσταντίνος Ρήγος. Δραματουργική επεξεργασία: Έρι Κύργια. Συνεργάτης σκηνογράφος: Μαίρη Τσαγκάρη. Κοστούμια: Γιώργος Σεγρεδάκης. Φωτισμοί: Χρήστος Τσόγκας. Συμμετέχουν με αλφαβητική σειρά: Αχτάρ Αλέξανδρος, Επιθυμιάδη Δανάη, Καραούλης Γιάννης, Καραχανίδης Αναστάσιος, Κατσής Γιώργος, Παναγιώτης Μπρατάκος, Παϊταζόγλου Κίττυ, Πλεμμένος Κωνσταντίνος, Σταμόπουλος Αντώνης.
Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, Ηρώων Πολυτεχνείου 32, Πειραιάς
Ημερομηνία: Κάθε Τετάρτη και Κυριακή στις 6.30 μ.μ, Πέμπτη και Παρασκευή στις 8.30 μ.μ., Σάββατο στις 5.00 μ.μ και 9.00 μ.μ.
Τιμές εισιτηρίων: 25 διακεκριμένη, 18 κανονικό, 12 φοιτητικό, 10 ΑΜΕΑ, άνεργοι.
