Η κυβέρνηση ουδέποτε έκρυψε ότι πολιτεύεται με βάση την «ταξική μεροληψία» της. Ότι, δηλαδή, προσπαθεί να επιβαρύνει τους έχοντες, τους μεσαίους και τους επιχειρηματίες για να ελαφρύνει αντιστοίχως τους φτωχούς, τους ανέργους και τους πένητες. Έστω κι αν το πρόσφατο… φορολογικό ουδόλως αποδεικνύει τους κυβερνητικούς ισχυρισμούς, η συγκεκριμένη ιδεοληψία έχει «φωλιάσει» για τα καλά στο Μέγαρο Μαξίμου. Μόνο που οι περισσότεροι υπουργοί αλλά και κεντρικά η κυβέρνηση, έχουν «τυφλωθεί» από την «ταξική μεροληψία» τους και την έχουν μετατρέψει σε… ταξική ζήλια, αφού έχουν «μπερδέψει» τις επενδύσεις και τους επιχειρηματίες με την ανάγκη των φτωχών και των ανέργων να βρουν δουλειά. Έτσι, την ώρα που ο επικεφαλής του ΤΑΙΠΕΔ, Στέργιος Πιτσιόρλας, προσπαθεί να κάνει σωστά τη δουλειά του και να προσελκύσει επενδυτές, μεταμορφώνοντας τη χώρα και ανοίγοντας εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας, οι ιδεοληπτικοί υπουργοί της κυβέρνησης θέτουν εμπόδια, τον πολεμούν φανερά, αλλά και υπόγεια και με τον τρόπο αυτό, διασφαλίζουν ότι… οι άνεργοι και οι φτωχοί δε θα βρουν ποτέ δουλειά.
Οι διαρκείς επιθέσεις που υφίσταται ο επικεφαλής του ΤΑΙΠΕΔ από όποιους υπουργούς έχουν… εμπλακεί σε ιδιωτικοποιήσεις λόγω του χαρτοφυλακίου τους, αποδεικνύουν του λόγου το αληθές: όταν ο Στέργιος Πιτσιόρλας έδωσε ώθηση στην επέκταση της επένδυσης των Κινέζων στο λιμάνι του Πειραιά, τον πολέμησε σκληρά ο υπουργός Ναυτιλίας, Θοδωρής Δρίτσας. Όταν άρχισε να ασχολείται με την απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας, βρήκε απέναντί του τον υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Πάνο Σκουρλέτη, ο οποίος, μάλιστα, τον κατήγγειλε ότι «δρα εκτός κυβερνητικού πλαισίου». Και πριν μερικές ημέρες, που κατάφερε να φέρει σε πέρας μία συμφωνία-μαμούθ που θα αλλάξει την Αθήνα και θα δώσει δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας, αλλά και μία φοβερή τουριστική υπεραξία στην Αθήνα, βρήκε μπροστά του τον υπουργό Υποδομών και Μεταφορών, Χρήστο Σπίρτζη.
Η μεγάλη επιτυχία
Ο λόγος, φυσικά, για την σύμβαση παραχώρησης του χώρου του παλιού αεροδρομίου του Ελληνικού στην ανάδοχο εταιρεία προς αξιοποίηση. Ο Στέργιος Πιτσιόρλας βρήκε μία «παγωμένη» σύμβαση παραχώρησης που εκκρεμούσε από το 2014 και κατάφερε να την επαναδιαπραγματεθεί με τόσο επιτυχημένο τρόπο, που στον ΣΥΡΙΖΑ δε τον φαντάζονταν ούτε στα… καλύτερα όνειρά τους! Ο επικεφαλής του ΤΑΙΠΕΔ δεν κατάφερε μεν να βελτιώσει το τίμημα της συμφωνίας (915 εκατομμύρια ευρώ) αλλά κατάφερε να δεσμεύσει την ανάδοχο εταιρεία ότι θα πραγματοποιήσει επενδύσεις σε δημόσιες υποδομές ύψους 1,5 δισεκατομμυρίων ευρώ (όπως η υπογειοποίηση της λεωφόρου Ποσειδώνος, η δημιουργία κέντρου συλλογής σκουπιδιών και ανακυκλώσιμων υλικών προς όφελος τριών όμορων δήμων, αλλά και η σύνδεση του χώρου του αεροδρομίου με το ΤΡΑΜ), ενώ ταυτόχρονα υποχρέωσε την εταιρεία να δεσμευθεί ότι πρώτα θα διαμορφώσει το Μητροπολιτικό Πάρκο 3.200 στρεμμάτων πρασίνου και μετά θα χτίσει τα κτήρια που χρειάζεται η ίδια για την επένδυση. Μ’ άλλα λόγια, με την συμφωνία αυτή, οι Αθηναίοι κερδίζουν ένα μητροπολιτικό πάρκο προσβάσιμο σε όλους, αλλά και μία ανοιχτή επαναδιαμορφωμένη παραλία, με μήκος ακτής 1 χιλιόμετρο, καθώς και ένα υπέροχο δίκτυο πεζοδρόμων και ποδηλατοδρόμων για να απολαμβάνουν τη φύση και το παραλιακό μέτωπο της Αττικής. Επίσης, η εταιρεία που ανέλαβε το χώρο του Ελληνικού θα δημιουργήσει ξενοδοχεία, βίλες, ενοικιαζόμενα δωμάτια και εμπορικά κέντρα, τα οποία θα καταστήσουν το Ελληνικό -και εν γένει την Παραλιακή- ως μία «Κυανή Ακτή» της Ελλάδας, που θα είναι καλύτερη και ομορφότερη ακόμη και από την ιταλική ή την γαλλική Ριβιέρα. Θα είναι το Μονακό της Ελλάδας και, μάλιστα, τα 3/5 αυτού θα είναι ανοιχτά και προσβάσιμα στο κοινό, σε αντίθεση με ό,τι προέβλεπε η αρχική σύμβαση παραχώρησης!
Επικίνδυνες ιδεοληψίες
Ωστόσο, αντί στο Μέγαρο Μαξίμου να ανοίξουν… σαμπάνιες και να δείξουν το έργο του Πιτσιόρλα ως έναν «αριστερό τρόπο ιδιωτικοποιήσεων», κλαίνε και οδύρονται ενώ ο αρμόδιος υπουργός, Χρήστος Σπίρτζης, καταγγέλλει… το τίμημα της σύμβασης. Βεβαίως, όλα αυτά είναι επικίνδυνες ιδεοληψίες, αφού η κυβέρνηση οφείλει να γνωρίζει πως όταν κάποιος επενδυτής ενδιαφέρεται για ένα δημόσιο «φιλέτο» ή για κάποια υποδομή, προφανώς και θέλει να κερδίσει απ’ αυτό. Μ’ άλλα λόγια, θα προσπαθήσει προφανώς να το πάρει στην χαμηλότερη δυνατή τιμή, όπως κάνουμε όλοι στις καθημερινές αγορές μας. Εξάλλου, με δεδομένο ότι το τίμημα απ’ όλες τις ιδιωτικοποιήσεις κατευθύνεται στην εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους, η κυβέρνηση οφείλει να γνωρίζει -ή να καταλάβει, αν έχει δυσκολίες… κατανόησης- ότι το θέμα στις ιδιωτικοποιήσεις δεν είναι τόσο το τίμημα, όσο τα παράπλευρα οφέλη: πόσες θέσεις εργασίας δημιουργεί αλλά και ποια «υπεραξία» αφήνει στη χώρα. Για παράδειγμα, η κυβέρνηση τώρα κλαίει και οδύρεται επειδή στο Ελληνικό θα δημιουργηθεί μια Κυανή Ακτή, η οποία θα δημιουργήσει μόνιμες 70.000 θέσεις εργασίας, ενώ υπολογίζεται ότι για να κατασκευαστεί το σύνολο της επένδυσης, θα δημιουργηθούν για μία 7ετία άλλες… 100.000 θέσεις εργασίας! Μ’ άλλα λόγια, σε μία συγκυρία που 10 τέτοιες επενδύσεις θα μπορούσαν να μειώσουν την -απαράδεκτα υψηλή- ανεργία κατά το ήμισυ, η κυβέρνηση καταδικάζει τους φτωχούς και τους ανέργους στην μακροχρόνια ανεργία, μόνο και μόνο επειδή δεν θέλει να δει τους πλούσιους και τους επενδυτές να πλουτίζουν!
Η «ταξική ζήλια» των κυβερνώντων, εξάλλου, προκαλεί βαρύτατο τίμημα γενικώς στην κοινωνία -και όχι μόνο επειδή δεν καταπολεμιέται η ανεργία. Για παράδειγμα, το άνοιγμα της αγοράς ενέργειας θα προκαλέσει ανταγωνισμό και θα πέσει η τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος. Ήδη, οι εταιρείες «σφάζονται» με την ΔΕΗ και οι καταναλωτές μπορούν να βρουν ρεύμα φθηνότερο απ’ ό,τι ίσχυε πριν ένα 6μηνο, ενώ ακόμη και η ίδια η ΔΕΗ αναγκάζεται, λόγω ανταγωνισμού, να μειώσει από τον άλλο μήνα κατά 15% τα τιμολόγια του ηλεκτρικού ρεύματος στους συνεπείς πελάτες της! Μ’ άλλα λόγια, τα οφέλη έχουν ήδη φανεί και θα επεκταθούν, αν αφεθεί ο Στέργιος Πιτσιόρλας να κάνει τη δουλειά του. Το ίδιο, φυσικά, ισχύει για τις συζητήσεις που διεξάγει ο επικεφαλής του ΤΑΙΠΕΔ με τους υποψήφιους επενδυτές για το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, που τώρα λιμνάζει, ενώ θα μπορούσε να γίνει ένα δεύτερο διαμετακομιστικό κέντρο, που θα αναδείξει την Θεσσαλονίκη και γενικώς τη Βόρεια Ελλάδα σε σημαντικό κόμβο διακίνησης προϊόντων. Τα αντίστοιχα οφέλη ισχύουν για την περίπτωση που ο κ. Πιτσιόρλας αφεθεί να αποκρατικοποιήσει την ΤΡΑΙΝΟΣΕ (την κρατική ΤΡΑΙΝΟΣΕ, που επί 4 μήνες δεν κατάφερε να… ανοίξει την σιδηροδρομική γραμμή που είχε κλείσει στον προσφυγικό καταυλισμό της Ειδομένης…) αλλά και τις εταιρείες φυσικού αερίου. Όλα τα παραπάνω, μπορούν να ανακουφίσουν την κοινωνία που στενάζει. Αλλά για να γίνει αυτό, θα πρέπει να έρθουν επενδυτές, οι οποίοι προφανώς και θα βγάζουν κέρδος από τις επενδύσεις τους. Ας αφήσει, λοιπόν, η κυβέρνηση το… μίσος και την ταξική ζήλια για τους επιχειρηματίες και ας κοιτάξει να ανακουφίσει την κοινωνία. Αλλιώς θα το βρει μπροστά της…
