Ο πατέρας μου δούλευε στο κρατικό μονοπώλιο του Αργοστολίου και έτσι από παιδί γνώριζα ότι ένα μεγάλο μέρος των εισπράξεων από τις πωλήσεις πετρελαίου, αλατιού, σπίρτων και τραπουλόχαρτων πήγαιναν για την αποπληρωμή δανείου ύψους 30 εκατομμυρίων δολαρίων που είχε πάρει η χώρα μας το 1898 και το οποίο αποπληρώσαμε τελικά το 1978!
ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΥΛΟ ΠΑΠΑΔΑΤΟ, ΙΔΡΥΤΗ ΤΗΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΗΣ SAATCHI & SAATCHI ΚΑΙ SENSE INTEGRATED
Αυτό το λέω για όλους εκείνους που νομίζουν ότι τα διεθνή δάνεια χαρίζονται και κάνουν υπολογισμούς αν οι ίδιοι θα ζουν έως το 2060, όταν θα έχει ολοκληρωθεί η μείωση του ελληνικού χρέους κατά 20%. Όπως φαίνεται, η απαίτηση του ΔΝΤ αλλά και του Σόιμπλε για νέα διαρθρωτικά μέτρα οδηγεί στον μονόδρομο της μείωσης των συντάξεων, τουλάχιστον κατά ένα 25%.
Και το ερώτημα είναι αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει αυτή την «αναδιάρθρωση» ή αν θα την αφήσει για την επόμενη κυβέρνηση. Πιστεύω ότι οι εκλογές θα γίνουν στα μέσα του 2018, οπότε ο ΣΥΡΙΖΑ «θα έχει βγάλει τη χώρα από τα μνημόνια» (!) και θα μας έχει αφήσει να ψαχνόμαστε για το πλεόνασμα του 3.5%!
Εμείς οι Έλληνες, κατά έναν περίεργο τρόπο, πιστεύουμε ότι όλοι μας οφείλουν. Την ίδια εντύπωση έχουμε και για το κράτος. Η κλασική, μάλιστα, δικαιολογία όλων των φοροφυγάδων, που εξ αιτίας τους μειώνονται οι συντάξεις και μας έχουν επιβληθεί τα μνημόνια, είναι η εξής: «Γιατί να πληρώνω;». Έχουμε τους ίδιους φορολογικούς συντελεστές με τις ανεπτυγμένες χώρες και όμως δεν έχουμε κοινωνικές υπηρεσίες. Ως φαίνεται, οι εν λόγω κύριοι αγνοούν ότι έως και πριν λίγα χρόνια οι Έλληνες φορολογούμενοι είχαν το 1/3 των φορολογικών συντελεστών των εν λόγω χωρών, αλλά ακόμη και τότε δεν ήμαστε συνεπείς. Δεν είναι δυνατό και την εφορία να κλέβουμε και κοινωνικό κράτος να θέλουμε.
Τώρα, σχετικά με τον αγώνα που δίνει η κυβέρνηση με την τρόικα για τα εργασιακά, μοιάζει με ανέκδοτο. Τον αγώνα πρέπει να τον δώσει μέσα στη χώρα και να προστατέψει τους χιλιάδες άτυχους ανέργους που πέφτουν θύματα των εργοδοτών-εμπόρων της ψυχής των ανθρώπων αυτών που ψάχνουν για ένα ανασφάλιστο μεροκάματο των 30 ευρώ. Γιατί δεν έχει καμία πρακτική σημασία αν ένας εργοδότης μπορεί να απολύει το 5 ή το 10% των εργαζομένων του, όταν οι τοκογλύφοι των ψυχών των ανέργων μένουν ατιμώρητοι.
Σημείωση
Το 2014 είχε περίπου συμφωνηθεί με τις ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες ότι θα μας επέστρεφαν τα έξι δις ευρώ κέρδος που είχαν από τα ελληνικά ομόλογα. Τι ακριβώς έγιναν αυτά τα έξι δις; Μήπως τελικά είχαν και αυτά την τύχη των γερμανικών αποζημιώσεων;
