Ο εκ των καλύτερων παικτών στον κόσμο απλώνει το χέρι για να πετύχει ένα ακόμη θαύμα που θα ικανοποιήσει τον τεράστιο εγωισμό του, αλλά και θα ρίξει νερό στο μύλο της συζήτησης για τον καλύτερο της εποχής…
ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΠΥΡΟ ΔΑΡΣΙΝΟ
ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΚΤΗ ΤΗΣ «ΩΡΑΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡ»
Παλεύει με νύχια και με δόντια για ν’ αποδείξει πως είναι ο αρτιότερος αθλητής στην ιστορία όλων των αθλημάτων. Ο Κριστιάνο Ρονάλντο αυτή τη στιγμή ανταγωνίζεται σώμα με σώμα τον Γιουσέιν Μπολτ, σε έναν τομέα ο οποίος είναι μάλλον πρωτοφανής για τα αθλητικά χρονικά. Κι αυτό διότι, Μπολτ και Ρονάλντο ανήκουν σε δύο εντελώς διαφορετικούς κόσμους. Ο ένας «εκπροσωπεί» τα ατομικά αθλήματα, την μοναξιά του προσωπικού ανταγωνισμού, ενώ ο δεύτερος παλεύει να κατακτήσει την απόλυτη διάκριση μέσα από ένα άθλημα το οποίο είναι κατά κανόνα ομαδικό και ποτέ στην ιστορία δεν έφτανε μόνο ένας για να φτάσεις στην επιτυχία.
Η μάχη Μέσι – Ρονάλντο για τον τίτλο του καλύτερου της εποχής και κατά συνέπεια για μία θέση στη διαμάχη για τον καλύτερο όλων των εποχών, είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Είναι μία κόντρα καθαρά ποδοσφαιρική που έχει κάνει τον Ρονάλντο νευρωτικό και τον Μέσι άρρωστο. Ασχέτως αν οι ιστοριούλες που παρουσιάζουν διάφοροι μιλούν για δύο ποδοσφαιριστές που… αγαπιούνται και λατρεύουν ν’ ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλο.
Στην πραγματικότητα ο Πορτογάλος βρίσκεται μπροστά σε μία τρομακτική ευκαιρία. Αντιμετωπίζει την Γαλλία στον τελικό του Euro και αναμφίβολα θα καταφέρει κάτι που ο Μέσι δεν μπορεί μέχρι στιγμής να πετύχει κατ’ αντιστοιχία. Παράλληλα, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως ο Ρονάλντο είναι ο αρτιότερα προπονημένος, γυμνασμένος αθλητής παγκοσμίως, ένα γεγονός το οποίο μπορεί να τον βάλει σε απόλυτη σύγκριση με τον Τζαμαϊκανό υπεδρομέα.
Όλα τα παραπάνω δεν είναι καθόλου εύκολο να τα διαχειριστεί ο ανθρώπινος εγκέφαλος. Άλλωστε μιλάμε για μία διαδικασία η οποία δεν επιβαρύνει μόνο το σώμα, αλλά και τον νου. Η αφοσίωση, η πειθαρχία, η αυταπάρνηση απέναντι σε όλους τους πειρασμούς και τις χαρές του βαθύ πλούτου που έχουν επιφέρει οι επιδόσεις του Πορτογάλου στον ίδιο, αποτελούν χαρακτηριστικά μίας αέναης μάχης με τον ίδιο του τον εαυτό. Γι’ αυτό ο Ρονάλντο φέρεται και μοιάζει σε όλους ως η νευρωτική ντίβα.
Ο στόχος της κατάκτησης της κορυφής του κόσμου είναι ένας στόχος ο οποίος δεν είναι φυσιολογικός. Είναι αφύσικος, εξωπραγματικός και ενίοτε… εξωγήινος. Είναι η προσπάθεια να πετύχεις αυτό που δεν πέτυχε ποτέ κανείς άλλος από τους τρισεκατομμύρια ανθρώπους που πάτησαν πάνω στη Γη, εδώ και χιλιάδες χρόνια. Η αθλητική θέωση είναι κατά τα φαινόμενα το όχημα το οποίο οδηγεί σε βαθύτατες ψυχολογικές διαταραχές.
Γι’ αυτό και ο αλαζόνας και εγωιστής Ρονάλντο έχει μεταμορφωθεί σε έναν παίκτη ο οποίος εμψυχώνει, παροτρύνει και βοηθάει όλους τους συμπαίκτες του. Δεν το κάνει από ανιδιοτέλεια, ούτε από ανθρωπισμό. Παλεύει για έναν στόχο ο οποίος είναι πραγματικά έξω από τη σφαίρα της φαντασίας των κοινών θνητών. Άλλωστε ακόμη κι αν τα καταφέρει, ίσως να μην καταφέρει να κατακτήσει τις συνειδήσεις όλων εκείνων των ψυχών που λατρεύουν να τον μισούν. Ή ακόμη χειρότερα, να μην λάβει από τους ιστορικούς του μέλλοντος τη θέση που ο ίδιος αποζητούσε όλα τα χρόνια της παντοδυναμίας του.
Ο αγώνας της Κυριακής λοιπόν, δεν είναι απλώς ο τελικός του Euro 2016. Είναι ανώτερος από θαύμα της Ελλάδας το 2004, είναι ανώτερος από τον άθλο της Δανίας το 1992, είναι πέρα από την καλλιτεχνία της Ολλανδίας το 1988. Ξεπερνά το χρυσό γκολ του Όλιβερ Μπίρχοφ το 1996. Είναι μία και μοναδική ευκαιρία για να γραφτεί ιστορία. Είναι 90 λεπτά προσπάθειας για την είσοδο του Κριστιάνο Ρονάλντο στην αθανασία.
