ΜΜΕ, ΕΠΟ, Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός στήνουν ένα ανεπανάληπτο γαϊτανάκι παραλογισμού με φόντο το ποδοσφαιρικό Grexit και τις αλάνες της δεκαετίας του ’50 και του Σάββα Θεοδωρίδη…
ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΠΥΡΟ ΔΑΡΣΙΝΟ
ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΚΤΗ ΤΗΣ «ΩΡΑΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡ»
Αν άκουγε κανείς τον Σάββα Θεοδωρίδη, αντιπρόεδρο της ΠΑΕ Ολυμπιακός, στη ραδιοφωνική του συνέντευξη στον σταθμό Σπορ FM, δύο θα ήταν οι δρόμοι της ψυχοσύνθεσης του ακροατή. Ή θα πλάνταζε στο κλάμα συγκινημένος από το μέγα δράμα του ελληνικού ποδοσφαίρου, ή θα έξυνε το κεφάλι του με την εξής απορία: Μήπως τελικά είμαι ηλίθιος και δεν με εμπαίζουν;
Στην πραγματικότητα ούτε εγώ το πιστεύω πως για ακόμη μία φορά καλούμαι να υποστηρίξω τον υφυπουργό Αθλητισμού Σταύρο Κοντονή, μόνο και μόνο επειδή είναι ο πιο λογικός της ιστορίας του διαφαινόμενου Grexit. Για την ακρίβεια είναι ίσως ο μόνος λογικός στην όλη ιστορία. Ο μόνος μεταξύ των χαρούμενων στην πόλη των τρελών.
Η μόνιμη επωδός των διαφόρων υποστηρικτών, έμμεσων ή άμεσων, της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, είναι η απειλή της μεγάλης, της απόλυτης καταστροφής του αθλήματος στη χώρα. Σαφέστατα και οι συνέπειες από ένα Grexit θα είναι ανυπολόγιστες, ωστόσο κανείς δεν αναρωτιέται, κάτω από τους ήχους του μαγικού αυλού της παράνοιας, ποιος είναι αυτός ο οποίος πραγματικά ευθύνεται για την όλη κατάσταση.
Ο Σταύρος Κοντονής είναι αναντίρρητα ο νούμερο ένα στόχος. Ο πιο εύκολος απ’ όλους τους στόχους, μιας και ο υφυπουργός σήμερα είναι, αύριο δεν είναι. Όλοι εμείς οι υπόλοιποι, οι μόνιμοι στις αυλές και στα προαύλια της μπάλας και του αθλήματος θα μείνουμε. Λίγο ο μαζοχισμός, λίγο η καψούρα, ο εθισμός δεν κόβεται. Βέβαια, ο Ζακυνθινός δεν λέει κάτι συγκλονιστικό. Μπορεί οι χειρισμοί του να ήταν επιπέδου καπετάνιου του Τιτανικού, ωστόσο το πραγματικό παγόβουνο έχει και όνομα και επώνυμο και φυσικά και τόπο γέννησης και κατοικίας.
Η Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία είναι μία κινούμενη, περιφερόμενη σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της επικράτειας, τραγωδία. Παρ’ όλα αυτά καμία διάθεση και πρόθεση δεν υπάρχει από την πλευρά της για την πραγματοποίηση της πολυπόθητης αλλαγής. Μίας αλλαγής για την οποία κραυγάζει φωναχτά ή και υποσυνείδητα το σύνολο της φίλαθλης κοινότητας.
Μόνο και μόνο οι ενδείξεις χρειάστηκαν στις υποθέσεις των Ζεπ Μπλάτερ και Μισέλ Πλατινί για να πάνε σε μία νύχτα σπίτια τους, άνθρωποι που έχουν γράψει ιστορία στο Παγκόσμιο Ποδόσφαιρο. Ειδικότερα η περίπτωση του Μισέλ Πλατινί ήταν συγκλονιστική μιας και μιλάμε για τον πλέον καλπάζοντα ποδοσφαιρικό παράγοντα σε επίπεδο διακυβέρνησης του ποδοσφαίρου. Μέσα σε λίγα χρόνια κατάφερε να κερδίσει την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας, ενώ όλα έδειχναν ότι στο επόμενο χρονικό διάστημα θα αναλάμβανε το ανώτερο ποδοσφαιρικό αξίωμα στον πλανήτη.
Για λόγους ευθιξίας όμως, τόσο ο πρόεδρος Μισέλ όσο και ο ομόλογός του Ζεπ, το πήραν απόφαση πως δεν μπορούν να εκτελούν το έργο τους με τις «μαύρες» φήμες να τους ακολουθούν όπου κι αν πηγαίνουν. Ήξεραν εκατό τοις εκατό και οι δύο, είτε ήταν αθώοι, είτε ήταν ένοχοι, πως το στραπατσαρισμένο image τους δεν επρόκειτο να φτιαχτεί, ακόμη κι αν πήγαιναν το άθλημα τριακόσια χρόνια μπροστά.
Στην Ελλάδα τα πράγματα είναι διαφορετικά. Τούτη τη στιγμή που μιλάμε δεν υπάρχουν ούτε ενδείξεις, ούτε φημολογίες. Δεν υπάρχουν ούτε ψίθυροι, ούτε κουτσομπολιά της κυρά-Κατίνας. Τούτη τη στιγμή πάνω από δέκα στελέχη της ΕΠΟ είναι υπόδικα σε διάφορες υποθέσεις σε επίπεδο κακουργήματος. Σαφέστατα και αυτό δεν σημαίνει ότι είναι εκατό τοις εκατό ένοχοι. Υπάρχει και το τεκμήριο της αθωότητας αναμφίβολα. Ωστόσο, σε ένα παράλληλο σύμπαν ένα τέτοιο σκάνδαλο θα οδηγούσε όχι μόνο σε μαζικές παραιτήσεις αλλά και σε εσπευσμένες διαδικασίες, ριζοσπαστικής αλλαγής πολλών πτυχών του ποδοσφαιρικού διοικητικού μηχανισμού.
Το συγκλονιστικό όμως δεν είναι τίποτα από τα παραπάνω. Το συγκλονιστικό είναι το γαϊτανάκι του παραλογισμού από συγκεκριμένα ΜΜΕ, από την ίδια την ΕΠΟ, από τον Παναθηναϊκό και τέλος από τον Ολυμπιακό. Ένα γαϊτανάκι το οποίο διπλώνει και ξεδιπλώνει στο άκουσμα της δυσαρμονικής μελωδίας του Grexit. Κι αν για τον Ολυμπιακό η υποστήριξη της ΕΠΟ είναι κάτι το αυτονόητο, καθότι είναι ο μοναδικός ο οποίος το πράττει εδώ και μήνες σα να μην συμβαίνει πραγματικά το παραμικρό στο ελληνικό ποδόσφαιρο, για όλους τους υπόλοιπους είναι τουλάχιστον αφύσικο.
Καθ’ όλη τη διάρκεια των τελευταίων δύο ετών, συγκεκριμένα ΜΜΕ και ο Παναθηναϊκός έχουν ανοίξει πραγματικό πόλεμο με το κατεστημένο της Ελληνικής Ομοσπονδίας. Μάλιστα σε βαθμό… γραφικότητας. Ακόμη κι αυτοί που συμφωνούσαν μαζί τους, αναγκάστηκαν να αναφωνήσουν κάποια στιγμή με απόγνωση «φτάνει!». Η μεταστροφή τους είναι αυτή που έχει αναγκάσει πολύ κόσμο να βυθιστεί στη σύγχυση: «Τελικά φταίει η ΕΠΟ ή ο Κοντονής;», αναρωτιούνται οι θεατές του συγκλονιστικού θεάματος. Η απάντηση σαφέστατα και είναι αυτονόητη. Ηθική ευθύνη για όλα όσα έχουν συμβεί έχει αυστηρά και μόνο η διακυβέρνηση του αθλήματος. Πράγμα το οποίο είναι αδιαπραγμάτευτο. Ο Κοντονής εξάλλου, είναι ένας απλός περαστικός…
