ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΧΡΟΝΟ, Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΙΝΑΙ EΤΟΙΜΗ ΝΑ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΕΙ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΣΥΜΦΩΝΗΘΕΝΤΩΝ, ΜΕΓΑΛΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΟ ΚΕΝΟ ΠΟΥ ΤΕΛΙΚΑ ΘΑ ΚΛΗΘΕΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΠΑΛΙ Ο EΛΛΗΝΑΣ ΠΟΛΙΤΗΣ
Ένα νέο σχέδιο, που συνιστά επικίνδυνη επίδειξη κυνισμού, έχει «σκαρφιστεί» η κυβέρνηση, με προφανή στόχο να κερδίσει πολιτικό χρόνο στην εξουσία χωρίς να έρχεται καθημερινά αντιμέτωπη με σκληρές διαπραγματεύσεις και νομοθέτηση ακόμη σκληρότερων μέτρων. Έτσι, ο πρωθυπουργός και οι συν αυτώ έχουν βάλει στην συζήτηση για το Μνημόνιο, τις μεταρρυθμίσεις και την αναγκαία δημοσιονομική εξυγίανση της χώρας ακόμη και το προσφυγικό δράμα, πιστεύοντας ότι αν δεχθούν να κάνουν συγκεκριμένες υποχωρήσεις στο συγκεκριμένο θέμα, τότε οι δανειστές θα δεχθούν να κάνουν υποχωρήσεις στο καυτό μέτωπο των διαπραγματεύσεων.
Σύμφωνα, λοιπόν, με εγκυρότατες πληροφορίες, το Μέγαρο Μαξίμου έχει βάλει στη μία μεριά της ζυγαριάς το προσφυγικό και στην άλλη το πρόγραμμα που συγκροτεί το τρίτο Μνημόνιο, επιδιώκοντας μία «ισορροπία» τέτοιου τύπου, που θα βοηθήσει την κυβέρνηση να «γλιτώσει» από συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις και από ορισμένα μέτρα από αυτά που έχει συμφωνήσει.
Κυνισμός
Το σχέδιο και το σκεπτικό του Αλέξη Τσίπρα και των «φωστήρων» του Μεγάρου Μαξίμου που χαράσσουν την στρατηγική της κυβέρνησης είναι απλό: «λέμε στη Μέρκελ ότι είμαστε πρόθυμοι να αναλάβουμε μεγαλύτερα βάρη απ’ αυτά που μας αναλογούν ως προς το προσφυγικό και ζητάμε από τους δανειστές να μας ανταμείψουν εμπράκτως, διασφαλίζοντας την πολιτική σταθερότητα στην Ελλάδα». Αυτή η φράση αποτυπώνει πλήρως την στρατηγική του Μεγάρου Μαξίμου, η οποία «πατάει» στην υπαρκτή διαπίστωση των Βρυξελλών και του Βερολίνου ότι στην παρούσα φάση και συγκυρία, δεν πρέπει να αποσταθεροποιηθεί η ελληνική κυβέρνηση για να μην επικρατήσει χάος στη χώρα λόγω του προσφυγικού.
Βεβαίως, επί της ουσίας, πρόκειται για έναν κυνικό υπολογισμό, καθώς το ανθρώπινο δράμα των προσφύγων είναι προφανές ότι δεν μπορεί να μπει σε καμία «ζυγαριά» μικροπολιτικής για να γίνουν ορισμένες εκπτώσεις στην διαπραγμάτευση. Ωστόσο, πράγματι αυτή τη φορά το ρεπορτάζ επιβεβαιώνει ότι οι στοχεύσεις του Μεγάρου Μαξίμου πατούν σε «στέρεο» έδαφος -υπό την έννοια ότι για στοιχειώδεις και αυτονόητους πολιτικούς λόγους, οι Ευρωπαίοι φαίνεται να θέτουν αυτή τη φορά ως προτεραιότητα την πολιτική σταθερότητα στο εσωτερικό σκηνικό της χώρας μας και, ως εκ τούτου, εμφανίζεται μία «διαλλακτικότητα» στις εν εξελίξει διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με τους εκπροσώπους των δανειστών στο Χίλτον.
Κουτοπονηριά
Ταυτόχρονα, πέραν του κυνισμού, οι συγκεκριμένοι κυβερνητικοί υπολογισμοί δείχνουν και κουτοπονηριά. Αυτό διότι οι μεταρρυθμίσεις και τα συμφωνηθέντα στο πλαίσιο του τρίτου Μνημονίου δεν υπαγορεύθηκαν από τους δανειστές ούτε για να… εκδικηθούν τον Αλέξη Τσίπρα, ούτε για να «εξοντώσουν πολιτικά» την Αριστερά, όπως πολλοί στον ΣΥΡΙΖΑ θέλουν να νομίζουν. Πρόκειται για μεταρρυθμίσεις που έχουν κριθεί αναγκαίες προκειμένου να πάρει μπρος η ελληνική οικονομία, να αποκατασταθεί η ανταγωνιστικότητα της χώρας, να βελτιωθεί η αποδοτικότητα του δημοσίου τομέα, να μειωθούν τα δημόσια έξοδα και να αυξηθούν τα δημόσια έσοδα. Πρόκειται, μ’ άλλα λόγια, για αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που συγκροτούν τον οδικό χάρτη εξόδου της χώρας από την κρίση. Κοινώς, πρόκειται για κινήσεις και παρεμβάσεις που είναι προϋπόθεση για να εξέλθει η χώρα από την κρίση. Άρα, αργά ή γρήγορα, η κυβέρνηση θα έρθει εκ νέου αντιμέτωπη με τις ίδιες μεταρρυθμίσεις. Και τότε, θα έχει σπαταλήσει πολύτιμο χρόνο, αλλά και πολιτικό κεφάλαιο. Μ’ άλλα λόγια, τότε θα μπορεί να περάσει τα δύσκολα μέτρα από χειρότερη θέση απ’ αυτή που βρίσκεται τώρα και θα μεγαλώσουν οι πιθανότητες για ένα άδοξο πολιτικό τέλος λόγω… εξάντλησης των πολιτικών αντοχών της κυβέρνησης και των βουλευτών της, αλλά και της ίδιας της κοινωνίας.
ΤΟ ΜΑΞΙΜΟΥ OΧΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΑΠΑΤΑΤΑΙ ΑΛΛΑ ΠΑΙΖΕΙ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗ ΦΩΤΙΑ, ΠΙΣΤΕΥΟΝΤΑΣ ΟΤΙ ΤΟ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ ΘΑ ΤΟ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΕΙ ΤΙΣ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΕΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ
Τα συνήθη κορόιδα
Και, βεβαίως, αυτό το κυνικό και κουτοπόνηρο συνάμα σχέδιο της κυβέρνησης προκειμένου να κερδίσει πολιτικό χρόνο και… ανεμελιά στην διακυβέρνηση της χώρας -όσο ανέμελη μπορεί, φυσικά, να είναι μία κυβέρνηση που θα πρέπει να φτιάξει σε χρόνο-μηδέν μόνιμες δομές φιλοξενίας 100.000 ή 150.000 προσφύγων…- θα καταπέσει αμέσως μόλις το προσφυγικό δε θα ασκεί τόσο έντονες στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Μ’ άλλα λόγια, όταν το προσφυγικό πρόβλημα θα έχει καταστεί διαχειρίσιμο για την Ευρώπη, όταν τα ευρωπαϊκά κράτη θα έχουν «μοιράσει» μεταξύ τους τους πρόσφυγες και δε θα προκύπτουν νέες προσφυγικές ροές από την Συρία, τότε η κατάσταση θα έχει ομαλοποιηθεί. Και τότε, οι Ευρωπαίοι θα ζητήσουν από την κυβέρνηση Τσίπρα τον… λογαριασμό: θα ζητήσουν, δηλαδή, να γίνουν όσα θα έχουν «παγώσει» λόγω προσφυγικού και ελέω πολιτικής σταθερότητας. Και τότε, θα ανακαλυφθεί πόσος χρόνος έχει χαθεί, πόσες μεταρρυθμίσεις έχουν μείνει πίσω και πόσο θα είναι το επιπρόσθετο κόστος για την ελληνική οικονομία. Γιατί, ως γνωστόν, στην περίπτωση του ελληνικού προβλήματος, έχει ιστορικά πια αποδειχθεί ότι κάθε μέρα που χάνεται για την εφαρμογή των απαραίτητων μεταρρυθμίσεων, κοστίζει την «επόμενη μέρα». Αν, δηλαδή, τώρα η κυβέρνηση καταφέρει, λόγω «εκπτώσεων», να γλιτώσει ορισμένα από τα μέτρα για το Ασφαλιστικό, τότε πολύ απλά σε μερικούς μήνες από τώρα θα φανεί ότι το Ασφαλιστικό «μπάζει». Το δημοσιονομικό κενό θα ανέβει, η «μαύρη τρύπα» για τον κρατικό προϋπολογισμό θα μεγαλώσει και τότε θα ζητηθούν νέα μέτρα. Επίσης, αν η κυβέρνηση καταφέρει να «παγώσει» τώρα την συζήτηση για την διαχείριση των «κόκκινων» δανείων, το χαρτοφυλάκιο των τραπεζών θα αργήσει να εκκαθαριστεί, τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα θα συνεχίζουν «νεκροζώντανα», δε θα χρηματοδοτούν την ελληνική οικονομία και αυτή θα παραμένει ένας «βάλτος». Και ως γνωστόν, αυτή η στασιμότητα επίσης κοστίζει. Κι όμως, όλα αυτά κανείς δεν τα σκέφτεται τώρα. Στο Μαξίμου θέλουν να κρύψουν απλώς τα προβλήματα κάτω από το χαλί. Αδιαφορώντας για το ότι όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου, τότε αυτά τα προβλήματα κάτω από το χαλί θα έχουν γίνει… βουνό. Και θα έχει καταστραφεί και το χαλί…
