ΘΑ HΤΑΝ ΑΔΟΞΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΠΑΡΕΜΠΙΠΤΟΝΤΩΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΝΑ ΜΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΟΥΝ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΜΕΤΡΑ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΝΑΚΑΜΨΗ
Ο άνεμος πολιτικής αλλαγής που πνέει στην κοινωνία και αναδεικνύεται εμφανώς και πέραν πάσης αμφιβολίας στις δημοσκοπήσεις οδηγεί την κυβέρνηση σε «δεύτερες σκέψεις» ως προς την ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων για την δεύτερη αξιολόγηση, προκειμένου να μην υποστεί κι άλλο πολιτικό κόστος από τα ζητούμενα μέτρα και τους συμβιβασμούς. Μάλιστα, ο πρωθυπουργός έχει ήδη ρίξει στον δημόσιο διάλογο το «χαρτί» των εκλογών, νομίζοντας ότι θα «φοβίσει» τους εκπροσώπους των δανειστών για να κάνουν διευκολύνσεις και να ρίξουν νερό στο κρασί των απαιτήσεών τους. Ωστόσο, την ώρα που ο Αλέξης Τσίπρας μαδά τη μαργαρίτα των πολιτικών εξελίξεων, οφείλει να καταλάβει πως πλέον δεν μπορεί να αλλάξει τους διαμορφούμενους πολιτικούς και κοινωνικούς συσχετισμούς ούτε να γυρίσει πίσω τον χρόνο. Πλέον, ως πρωθυπουργός, οφείλει να μην κυβερνά με βάση τις δημοσκοπήσεις και να μην τον φοβίζει η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις επερχόμενες εκλογές, οψέποτε κι αν αυτές γίνουν. Αντιθέτως, ο Αλέξης Τσίπρας συνομιλεί πλέον ευθέως με την Ιστορία και θα έχει πραγματικά άδοξο ιστορικό αποτύπωμα αν εγκαταλείψει το πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων, μία «ανάσα» πριν ολοκληρωθούν τα δύσκολα μέτρα και πριν περάσει η χώρα και η οικονομία στην ανάκαμψη.
Η Ιστορία είναι γεμάτη «ατυχήματα» αλλά και επιτυχίες -και αυτό ισχύει τόσο για την Ελλάδα, όσο και για ολόκληρο τον δυτικό κόσμο. Ωστόσο, αν αναψηλαφίσει κάποιος αυτά τα «ατυχήματα», αλλά και τις επιτυχίες, θα διακρίνει μία βασική αιτία που διαφοροποιεί τα μεν από τις δε. Το κατά πόσον ο κάθε ηγέτης στην κάθε εποχή είχε σταθερή στρατηγική. Όσοι ηγέτες είχαν τέτοια σταθερή στρατηγική και ακολουθούσαν κατά γράμμα το σχέδιό τους, είδαν την Ιστορία να τους ανταμείβει. Αντιθέτως, όσοι ασκούνταν στα «μπρος-πίσω», στις άτακτες και αψυχολόγητες κινήσεις και στην μεταβολή της στρατηγικής τους, άφηναν τη δουλειά στη μέση και τελικά ούτε κατάφερναν να αποφύγουν αυτά που ήθελαν να αποφύγουν, ούτε κέρδιζαν τα πολιτικά οφέλη που προσδοκούσαν να εξασφαλίσουν μέσα από τα συνεχή «μπρος-πίσω» τους.
Πλούσιος απολογισμός
Αν και κανείς δεν το περίμενε -εκτός από τους δανειστές που το είχαν διαβλέψει νωρίς, όταν «άδειαζαν» την κυβέρνηση Σαμαρά για να δώσουν τα «κλειδιά» στον τότε ριζοσπαστικό ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα- το αποτύπωμα του κυβερνώντος κόμματος στην Ιστορία έχει ως τώρα θετικό χαρακτήρα. Βεβαίως, υπάρχουν χίλια μύρια λάθη και αστοχίες που μπορεί να καταλογίσει κανείς στον Αλέξη Τσίπρα και στον ΣΥΡΙΖΑ συνολικά -και τούτη η εφημερίδα το έχει πράξει αναλυτικά και στην ώρα του, αν όχι πολλές φορές και… πριν την ώρα του κάθε λάθους και της κάθε αστοχίας. Ωστόσο, την ίδια στιγμή, δεν μπορεί ένας καλόπιστος παρατηρητής να μην αναγνωρίσει ότι, παρά τον άκρατο λαϊκισμό του παρελθόντος, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας έχουν αναδειχθεί στους… καλύτερους διαχειριστές του Μνημονίου. Μεταρρυθμίσεις και αλλαγές που εκκρεμούσαν για χρόνια και τις έσπρωχναν κάτω από το χαλί του πολιτικού κόστους οι προηγούμενες κυβερνήσεις έγιναν πράξη απ’ αυτή την κυβέρνηση. Ο λόγος για τα πολύ «απλά» πράγματα, όπως η απελευθέρωση στην πώληση 1.150 φαρμάκων ως τις ιδιωτικοποιήσεις. Αρκεί κανείς να σκεφτεί ότι ο πρόεδρος των φαρμακοποιών απειλούσε τον Αντώνη Σαμαρά ότι «τα φαρμακεία θα γίνουν ο τάφος του» για να μην απελευθερωθούν…. 150 φάρμακα και πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ -υπέρ του οποίου είχαν μετατρέψει οι φαρμακοποιοί τα φαρμακεία τους σε… εκλογικά κέντρα- έχει στείλει στα σούπερ μάρκετ και στην διαδικτυακή ελεύθερη πώληση περισσότερα από 1.000 φάρμακα!
Ταυτόχρονα, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εκείνος που απελευθέρωσε τους πλειστηριασμούς -και, μάλιστα, της πρώτης κατοικίας συμπεριλαμβανομένης- ενώ οι προηγούμενες κυβερνήσεις παρέτειναν στα τέλη κάθε έτους τον περίφημο «νόμο Κατσέλη» που εξομοίωνε τους πραγματικά φτωχούς με τους μπαταχτσήδες που δεν πλήρωναν ενσυνειδήτως τα δάνειά τους και απολάμβαναν… δωρεάν το σπίτι που είχαν αγοράσει με τα δάνεια αυτά. Ταυτόχρονα, είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και η παρούσα κυβέρνηση που απελευθερώνει την διαχείριση των «κόκκινων δανείων» και αφήνει τα επενδυτικά funds να εισέλθουν στην τραπεζική αγορά και να αγοράσουν τέτοια δάνεια, ώστε να πάρουν μπροστά οι «παγωμένες» τράπεζες. Σαν να μην έφταναν αυτά, ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν εκείνος που συνέστησε το περίφημο «υπερ-Ταμείο» αποκρατικοποιήσεων, στο οποίο μεταβιβάζεται σχεδόν το σύνολο της δημόσιας περιουσίας με σκοπό τις αποκρατικοποιήσεις. Μάλιστα, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εκείνος που «εκχώρησε» τον μερικό έλεγχο του ταμείου σε ξένους, αφού ο πρόεδρος του οργανισμού είναι ένας ανεξάρτητος τεχνοκράτης, που δεν μιλάει καν ελληνικά!
Τα ως άνω είναι μερικά μόνο παραδείγματα που δείχνουν δύο πράγματα: πρώτον, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και η παρούσα κυβέρνηση πραγματοποίησαν αλλαγές που χρόνιζαν για καιρό και δεν θα μπορούσαν να γίνουν από άλλες κυβερνήσεις. Δεύτερον, ότι ο Αλέξης Τσίπρας έχει ήδη πίσω του τα πολύ δύσκολα -σχεδόν το 85% των δεσμεύσεων του Μνημονίου- και αν πάρει βαθιά ανάσα και ολοκληρώσει την δεύτερη αξιολόγηση, αγνοώντας το πολιτικό κόστος, τότε θα έχει εκπληρώσει όλες τις δεσμεύσεις και θα μπορέσει να δει την πολιτική του να αποδίδει και την χώρα να ανακάμπτει.
ΤΡΑΓΙΚΗ ΕΙΡΩΝΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ OΤΙ ΕΧΟΝΤΑΣ ΒΑΛΕΙ ΚΡΙΣΙΜΑ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΤΙΚΑ ΘΕΜΕΛΙΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΘΑ ΒΓΑΛΟΥΝ ΤΕΛΙΚΑ ΤΗ ΧΩΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ, ΘΑ ΗΤΤΗΘΕΙ ΣΤΙΣ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΑΡΠΩΘΕΙ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ
Συνομιλώντας με την Ιστορία
Σε απλά ελληνικά, αυτή τη στιγμή ο πρωθυπουργός, όπως κάθε πρωθυπουργός όταν βρισκόταν στη διακυβέρνηση, γράφει Ιστορία. Και η Ιστορία δεν γράφεται με τις δημοσκοπήσεις, ούτε τελειώνει η ζωή κάποιου όταν χάνει εκλογές. Η Ιστορία και το αποτύπωμα που αφήνει κάθε ηγέτης κρίνεται από το έργο του και από όσα αφήνει πίσω του. Κατά συνέπεια, ο Αλέξης Τσίπρας έχει δύο επιλογές: είτε να χάσει εκλογές έχοντας αφήσει πίσω του συντρίμμια, αν τα τινάξει τώρα όλα στον αέρα, είτε να χάσει εκλογές αλλά έχοντας διασφαλίσει την σταδιακή έξοδο της χώρας από την κρίση. Στην πρώτη περίπτωση, θα είναι και χαμένος και καταστροφέας της χώρας. Στη δεύτερη περίπτωση, θα είναι πρόσκαιρα χαμένος, αλλά θα έχει κερδίσει μία λαμπρή σελίδα στην μεταπολιτευτική ιστορία του τόπου. Διαλέγει και παίρνει.